Όπως είμασταν στο σπίτι και μιλούσαμε μου ήρθε ένα μνήμα από τον Δημήτρη.
*Πρέπει να σου εξηγήσω*
*Όχι τώρα Δημήτρη*
*Καλά, έλα στο πάρτι στο μπάνιο στον κάτω όροφο*
*Που ξέρεις ότι έχει τέτοιο μπάνιο*
*Έχω ξαναπάει*
*Τι δεν μου λες?*
*Έλα εκεί που σου είπα και θα μάθεις*
Δεν απάντησα, απλά έμεινα να κοιτάω το κινητό χαμένη στις σκέψεις μου
"Στέλλα!" Άκουσα την φωνή της Χριστίνας
"Έλα, τι?"
"Προσέχεις τίποτα από όσα λέω?"
"Ναι"
"Τι είπα?"
"Ε.."
"Άστο" Μου είπε
"Έλα ρε Χριστίνα, σορρυ", "πες τι έλεγες"
"Έλεγα να βρούμε τι θα βάλουμε"
"Α, καλά" είπα
"Στέλλα είσαι σίγουρα καλά?"
"Ναι μια χαρά" αν και δεν ήταν αλήθεια
"Καλά" είπε με έναν δυσταγμό "Θες να δούμε τα ρούχα?"
"Ναι" είπα, αυτό θα με έκανε να ξεχάσω για λίγο
Η Χριστίνα πραγματικά δεν έχασε χρόνο και έτρεξε στην ντουλάπα. Καλά πόση ώρα περίμενε να πω ναι?
Πετούσε τα ρούχα μου σε όλο το δωμάτιο και στο τέλος γύρισε και είπε
"Βρήκα τα ρούχα μας"
Αλλά εγώ την κοιτούσα χωρίς να μιλάω
"Τι έπαθες πάλι?"
"Εσύ θα καθαρίσεις όλο αυτό το χάλι που έκανες"
"Καλά καλά, έλα να ντυθούμε γιατί πρέπει να σε βάψω και να κάνω τα μαλλιά σου και έχω να κάνω και εμένα. ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΎ ΏΡΑ"
KAMU SEDANG MEMBACA
Στέλλα
Fiksi RemajaΣχέδιο είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την Στέλλα. Ένα απλό κορίτσι της δευτέρας λυκείου με μακριά καστανά μαλλιά και μάτια. Ποδόσφαιρο είναι η λέξη κλειδί για να χαρακτηρίσεις τον Δημήτρη, τον αρχηγό της ομάδας ποδοσφαίρου του σχολείου με όχι και τ...
