Chapter 4

814 10 0
                                        

Hi! Thank you for reading my story and for giving it a try. Enjoy!

Ps: Comments and Suggestions are really much appreciated.

Pps: The Rivero Brothers with their father. (Credits to the owner)

***

"What happened to you earlier?" my sister asked with a big question mark drawn on her face. Mukha siyang ewan sa pagtatanong niya sa akin. Ako naman ay prenteng umupo lang sa couch. Tinitigan ko pa siya ng mabuti at bumuntong hininga.

As if I had a choice, tsk. "Wala. We had a misunderstanding that's all." sambit ko. Yun lang naman talaga.

Hindi parin nawawala sa mukha ang reaksyon niya kanina. Hindi to naniniwala for sure.

"Oh come on! I know there's something missing." Pagdidiin niya sakanyang sinabi. Mayroon nga kaso ayoko namang sabihin. I am not the kind of  a kiss and tell person so I won't. Kahit pa kapatid ko siya, I won't.

I remained calm at least para naman maniwala siya. "Wala nga kasi ano ba. Stop thinking that there's something going on kanina. We just talked and fight... a little.

Mukha namang naniwala siya sa sinabi so I think hindi na niya ako tatanungin about dito. Haaaay, ang hirap magkaron ng kambal na alam ang bawat galaw at iniisip mo. Tango nalang ang tangi niyang naisagot at tuluyan nang lumabas ng kwarto.

Now, I am left with nothing to do. I can't even read because my sister took all my books and hid it somewhere, ugh! Okay, I just have to wander around the vicinity and feel the sea breeze.

I changed my clothes and wore something less vulgar for me. White shorts just above the knee and an oversized black t-shirt. Hindi ko naman kasi kayang isuot yung mga sinusuot ng kapatid ko or kahit na yung iba, I have no confidence in wearing that so I'd rather wear the things I'm comfortable than to be something I can't.

Sometimes you have to do what you really want. Embrace the things that define you. So what if you can't fit to their standards? So what if they look at you like you're some kind of trash? So what if they didn't like you? Embrace yourself and love it!

After preparing, I went out but for a moment, nakita ko nanaman yung lalaking nasobrahan sa hangin. Dire-diretso lang ako ng lakad hanggang sa malagpasan ko siya. Akala ko naman makakaligtas na ako ng bigla niyang hinablot ang aking kamay at pinigialan sa paglalakad.

"Wait," utal niya. Tinignan ko siyang ng mabuti at mababakas mo ang sinsero niyang matang nakatingin sa akin. Nakapout pa siya at mukha pang nagpapacute. What's with the face?

"I just want to say how sorry I am. To what I did to you. I know its just an accident but I still have to say sorry, after all may nasaktan ako and... Sorry for being rude the first time we met." ramdam ko ang sinserong pagkakasabi nito at ramdam ko din namang totoo ang sinasabi niya. Ibang-iba sa nakita kong ugali niya dati.

Bumuntong-hininga ako at nagpakawala ng malalim na hininga. Ngumiti ako at tinignan siya sa mata. Ang mata niyang kulay itim ay tumatagos sa aking buong pagkatao at dahil iyon ay hindi ko kayang pantayan ang pagtitig niya sa akin.

"Okay, I forgive you. Just please don't do again what you did in your room." Pahinang sabi ko sakanya. Hanggang ngayon kasi iba parin ang epekto non sakin.

Tumingala ako sa kanya at ngumiti naman siya sa akin. Totoong ngiti. A simple was all he uttered.

"I guess, I haven't introduce myself yet," masiglang sambit nito. "Nauna mo pang nakilala sina kuya bago sakin." He chuckled and all my thoughts went blank whe I heard his voice. It sounds music to my ears, god, why am I thinking this?

"I'm Ricci by the way." Pagpapatuloy niya sabay lahat ng kanyan kanang kamay sa harapan ko.

"Maddy. M-Maddison, actually." Nauutal ko pang sambit sakanya at inabot ang aking kaliwang kamay.

"Alright, now we knew each other. Tara na? They're waiting for us in the Restau." Nauna na siyang naglakad and just like that he goes back the same Ricci I met before. Napapailing nalang akong sinundan siya ng tingin.

Nang makapasok naman ako sa loob ng restau ay nakaupo na siya. Katabi niya ngayon si Prince, sa kanan naman niya ay si Gela. Nagkakatuwaan sila ng makaupo na ako sa aking pwesto. Sa harap ko ay si Ricci, sa kaliwa ko naman si Mich at sa kanan naman ay si Abby.

Okay, this will gonna be an awkward night for me.

"So... Okay na kayong dalawa?" Tanong ng kapatid ko in no particular person. Nakatingin kasi siya saming dalawa and I don't know kung sasagutin ko o hindi. But then Ricci answered first and I have to keep my mum.

"Yes! Actually okay na okay." Ngiting aso naman niyang sabi at tinignan siya ng matalim. Animo'y kayang kaya ko siyang sugatan sa isang tingin. Napapanguso naman siya at pilit pinipigilang ngumiti. Wait! Did he just suppressing his smile? Jinja?!

Tinignan niya akong bigla at nag-iwas naman ako ng tingin. I can't stand his stare. I just can't.

"I guess, okay na nga kayo. That's good for a stranger like you." Natatawang sabi ng kapatid ko kay Ricci. "Usually kasi, hindi niya kinakausap ang kung sino lang na nakilala niya kahit na asar na asar na siya." Pagtatapat naman ng kapatid ko. Nilaglag pa talaga ako.

"Is that so?" I saw him smirked and smiled a little bit. He looked so amused. I wonder why.

"Yes! Ganyan talaga yan." Pagpapatuloy niya. Gaaaad! Ayoko na, nakakahiya na talaga.

Nagpatuloy lang kami sa pagkain nang sa kalagitnaan naman ay nagtanong si Rash sa aming magkapatid.

"So, you two are going to the same school as ours right? Ano palang course niyong dalawa?" Lahat sila ay nakatutok sa kung ano man ang isasagot namin.

"I'll take Psychology while Maddy will take Music Arts." Tipid na sagot ni Mich. Ako naman ay napapangiti nalang sa upuan kong nakatingin sa kanila.

"Woaah! Ibang-iba kayo ng field ahh. I thought kapag kambal ay iisa lang usually ang gusto." Napapamanghang saad ni Prince at napapapalakpak pa. He sounds like very surprised.

"Yeah, sort of. The only thing that differs our personality is that I love observing people's actions while she's just musically intelligent." Natatawang saad ni Mich. She's doing all the talking while I'm just sitting here and eating.

The talk went on for about thirty minutes  and after that we decided to head back on our respected rooms and get ready to sleep.

***

Happy New Year! Let's start our 2017 right, yay! Have a wonderful year ahead :)

One Last GlanceWhere stories live. Discover now