One Last Glance

Chapter 19

Ilang oras din akong naghintay bago ako dumiretso sa gym, gaya ng sinabi niya. It's already dark ngunit hindi ko naman alintana iyon dahil may mga ilaw naman sa bawat poste rito sa school grounds, isa pa ay panatag naman akong walang mangyayaring masama sa akin kahit man mag-isa ako ngayon dito.

Pagkarating ko sa gym ay halos mapaiyak ako sa akong nakita. Hindi sa tuwa ngunit sa bigla, bigla na wala man lang akong nakita kahit ni isang estudyante. Walang ilaw, walang Ricci.

Sa hindi maipaliwanag na rason, unti-unting nagtubig ang dulo ng aking mga mata at sa pagtalikod ko ay naaninag ko ang bulto ng isang lalaki. Matangkad, suot ang berdeng jersey short, puting t-shirt, nakangiti at may hawak na boquet ng puti at pulang rosas.

Napatutop ako sa aking bibig, pilit na pinipigilan ang mas malakas na tunog na gustong kumawala sa akin. Standing before me is Ricci. His damped hair, maybe from their practice, sweaty look made him more adorable. Now that we're facing each other, my heart couldn't beat regularly from the he look at me. His intense stare, I can almost feel the warmth that he's giving everytime he's near. He walked confidently at me and in just a snap, he's only an inch away from me.

"Did I scare you, Dy?"

Agad naman akong humindi sa itinanong niya at sumilay sa kanyang mga labi ang ngiti. Genuine.

"I thought you got scared kasi madilim at wala ako, hindi ko alam na iiyak ka, sorry."

"N-no. No! Don't be sorry. Akala ko lang kasi wala ka na talaga, tapos ang creepy pa nito, eh sabi mo kasi diretso ako sa gym, tapos wala ka naman!"

Medyo tumaas ang boses ko sa aking huling sinabi ngunit ang mokong, tumawa lang sa sinabi ko.

"You cried because I wasn't here?"

The amusement in his voice tells it all. He's glad that I got scared knowing that he's not here awhile ago. Sino bang hindi iiyak kung makikita mong walang tao kahit ni isa sa gym? Pakiramdam ko tuloy kanina ay napaasa ako, at ako naman, willing na willing umasa.

Unti-unti niyang inabot ang aking kanang kamay at sa aming paglalapit ay hinapit niya ako sa aking baywang.

"We met in a not so good way, you remember that diba?"

I nodded. Sino nga naman ang hindi makakaalala nun, eh halos batuhin ko na siya ng lahat ng gamit na makita ko makita ko lang ang mukha niya. Gwapo pero mahangin.

"You know that I never intended to be that close to you. You know na maraming mata ang nakapaligid sa akin. May it in school or online,"

"Fangirls, you mean."

He chuckled on what I said. Totoo naman! Kung sa school may number 1 basher ako, sa online meron din. Minsan hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit sila sa akin, I mean, why should they bash me kung totoong fan sila ni Ricci? Why do they forbid Ricci to have a girlfriend? Naisip ba nila ang magiging outcome nun? Alright, I met him without even knowing who he is, which is nakatulong sa akin na kilalanin siya kaya naman nagpapasalamat ako sa part na yon. But the point is, fangirls should never forbid their idol to what he wants to do or wants to be with, dahil minsan, kahit hindi man sabihin sa akin ni Cci, alam kong nafufrustate na rin siya sa mga issues regarding sa amin online. Sino ba naman ako?

"Pagdating naman sa mga fans ko, mahal ko sila and mahal din kita kaya naman kinakausap ko silang mabuti."

"H-huh? Pakiulit nga cci"

"Ulitin ang ano?"

Kita mo to, nagmamaang maamgan na naman.

"Na mahal kita?"