One Last Glance

Chapter 12

Here's an update for you guys! May nagbabasa pa kaya nito? I just feel that I need to update this now, so tadaaa!

Salamat sa mga magbabasa nito kahit na sabaw pa rin hehe 😊. Feel free to message me or even comment. Your feedbacks are very much appreciated.

---

Before we got out of the airport, I updated my IG status. Simpleng litrato lang ito ngunit sumasalamin ang galak at pagmamahal sa aming mga mata.

Hapon na nang makarating kami sa headed first to the hotel and have a rest. Kahit naman kasi excited akong maglibot ay hindi na kakayanin ng katawan ko ang maglakad at mapagod.

The hotel was a 10-minute drive from the airport so mabilis lang kaming nakarating. From the looks of it, the hotel was the opposite of the famous Verona. It shows a 21st century architecture while the whole place shows the 700 year old-fashion way of life. I can tell that our stay here will not to go to waste.

That night, I couldn't help myself from thinking of Ricci again. Nandirito nga ako sa Verona, ang isip ko naman ay nasa Pilipinas. I am thinking of what is he doing and who's with him now. Probably he's the same girl I saw again. From the looks of it kasi, tingin palang matagal na silang magkakilala, I can tell by his actions.

Oo, nainggit ako dahil hindi ko siya nakitang ganoon ka-komportable kapag kasama niya ako kaya mas lalong  masakit sa parte ko iyon.

Hindi pa naman ako hulog-hulog na hulog sa kaniya kaya bakit ako nasaktan ng ganoon nalang?

Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip nang biglang nag-vibrate ang phone ko kaya agad ko naman itong kinuha at tinignan kung sino ang tumatawag.

Unang tingin ko palang ay Ricci na ang nakita ko. He's video calling me and I am torn if I will get it or not. Nagdadalawang-isip ako dahil hindi ko alam kung kaya ko bang kausapin siya ngayon. Iniisip ko lang siya kanina, ngayon naman tumatawag siya.

Nang lumipas ang ilang segundo ay napagdesisyonan ko nang sagutin ang tawag. Wala pang isang segundo ay kita ko na ang kanyang mukha sa harapan ko.

"Hey", aniya at isang matamis na ngiti ang iginawad niya sa akin. "Yow", sagot ko sakanya dahil hindi ko alam kung paano ko siya babatiin ng maayos.

Sa kabilang linya ay narinig ko ang malakas niyang tawa na mukhang hindi na makahinga. Anong problema nito?

"Hey! What are you laughing at?!"  Irita kong tanong sa kanya dahil hindi na talaga matapos tapis ang kanyang pagtawa.

"It's just like, I just miss you, you know." Anong connect nun sa tanong ko? Tsk.

"Stop fooling me around Ricci, c'mon I know you won't laugh that hard for no reason. Anong kinalaman ng sagot mo sa tanong ko? That doesn't make any sense!" Litanya ako at tumawa na naman siya. Ano bang meron sa lalaking to?!

"If you're not going to stop I'll drop this call Ricci." Paghahamon ko sa kanya na ngayon ay tumatawa pa rin.

"Cci naman eh!!!" Asik ko dahil hindi ko na kaya ang pagtawa. Ano, tatawa nalang ba siya buong tawag? Paano naman ako??

"Ahh! I missed that name." Sabay pakita ng ngiti niyang abot na hanggang tenga. "Alright. I kinda missed you, so I called. Sorry for laughing but it has nothing to do with you." paniniguro naman niya sa akin. "Seryoso?!" naniniguro lang.

"Of course! So, where are you exactly?" tanong niya. "Pumunta ako sa bahay niyo kanina and the maid said you went out of tone,so, saan kayo nagpunta?" tanong niya ulit sa akin.

"We're in Verona right now," sagot ko sa kanya na hindi nakatingin aa mukha niya. Hindi ko siya kayang tignan dahil pakiramdam ko ay hinahalukay ang tiyan ko sa paraan ng kanyang pagtitig.

"Yeah? Okay, biglaan naman ata? Hindi mo man lang sinabi." aniya. Aba! Kailangan ko pa palang ipaalam sa kanya samantalang siya ay nag-eenjoy naman sa kanyang date.

"Actually matagal na namin 'tong napagplanuhan, so, there's no fuss about that." sagot ko. Nakita namang kumunot ang noo niya at napanguso na lamang.

Sa itsura niyang iyon ay hindi ko napigilang i-screenshot ang mukha niya. Matagal siya ganoon lamang ang ekspresyon at hindi ko na napigilan at matawa.

"What?!" aniya sa masungit ma tono. Siya pa nainis talaga.

"Kung nakita mo lang ang mukha mo kanina, you would probably laught at it too!" sabay tawa pa rin.

"Don't worry, you still look cute tho." pang-aalo ko naman sa kanya dahil totoo naman.

"Oh c'mon don't fool me around here Dy, I know you so well."

"Halla! Grabe siya ohh!" at natawa na naman ako. Kanina ay siya ang tumatawa, ngayon naman ay ako. Ano nga bang nakakatawa? Mayroon nga ba? Ano ba Maddy, nababaliw ka na.

"I really missed you, Dy. Hanggang kailan ba kayo diyan?" tanong niya sa akin.

"Dunno but we'll stay here for a week. You know, babakasyon muna."

"Alright. Yan lang ang gusto kong malaman, take care of yourself their Dy." Sabay ngiti sa akin ng todo.

"Yes po!"

"Sige na, I'll hang this up na. Good night dy."

"Good night, Cci." And that I ended my call with a smile on my face.

Aminin ko man o hindi, my heart fluttered when he called me, and when he laughed that hard. Gods, I just missed him!