One Last Glance

Chapter 2

Nagising akong mataas na ang sikat ng araw at malamang ay nasa labas na ang kapatid ko't nagliliwaliw na sa dalampasigan.

I wonder if I ever got to see him again. I hope not. He's a jerk and definetely a guy who is very proud of his self. Naiisip ko palang siya, naiinis na ako!

Papalabas na ako sa kwarto nang napansin kong may kasabayan akong lalaki na mas matangkad kaysa sakin at masasabi kong maganda ang kanyang pangangatawan. He has white skin, mejo lang pala, pointed nose and he looks good just by wearing a black V-neck shirt and a white cargo short.

Pagkatapos niyang mailock ang pinto niya ay naglakad na siya sa direksyon ko. Ako naman ay natulala nalang sa gandang lalaki niya. What are you thinking Maddy? Kagabi ka pa!

Habang papalapit siya ay ngumiti naman siya at sinuklian ko naman ng isang awkward na ngiti. Maddy talaga, baliw ka! baliw!

Mabilis naman siyang naglaho sa paningin ko at ako nama'y dumiretso nalang din sa labas para mamasyal.

Ito ang ikatlo at huling araw namin sa Kahuna Beach at bukas ay babalik na kami sa Maynila. Ang bilis naman kasi ng bakasyom namin kaya sinulit ko na kahit na hindi madalas kasama ang kapatid ko.

Una kong pinuntahan ang mga nakahilerang stalls sa di kalayuan sa cottage na nirentahan namin. Ibat-ibang palamuti ang iyong makikita, may mga dream catchers din na nakasabit sa stalls, mga keychains, souvenirs, typical things that you can see in a beach or other places.

Sa panghuling stalls naman ang mga tattoo shops at hindi ko naman mapigilang mapahanga sa mga nagga-gandahang disenyong nakalagay sa mga folder. Dati gustong-gusto kong magkatattoo, ang cool kasing tignan but my mom wouldn't let me so I settled for pens at ako na mismo ang magdr-drawing ng sarili kong design thinking that its real. And it made me happy somehow.

Inabot ako ng halos dalawang oras sa pamimili ng mga souvenirs nang mapansin ko naman sa di kalayuan ang kambal ko na may mga kausap. Naghahalakhakan sila ngunit hindi naman pamilyar sa akin kung sino ang mga ito. Mabilis kong tinungo kung saan siya at agad naman niya akong nakita. Kumaway siya sa akin at ganoon din ako.

Apat silang magkakasama, dalawang lalaki at dalawang babae, inikot ko ang aking tingin ng huminto ito sa lalaking nakasabayan ko kanina. Nagulat naman ngunit hindi ko nalang pinahalata.

"Ehem ehem..." Pagbasag ng katahimikan ni Mich. "Ate these are my new friends, Abby, Gela, Prince and Rash".

"Maddy." Sambit ko sa nahihiyang tono ng pananalita at inisa isa ko naman silang nginitian at kinamayan.

Una kong kinamayan si Abby, na mas matangkad lang sa akin ng ilang sentimentro, brown hair, may matangos na ilong at mukhang barbie! Yeah, she's that beautiful. Next naman ay si Gela na kasing height ko din, may katamtamang katawan na mas mapayat lang sa akin, mapupulang labi, in short maganda rin gaya ni Abby.

Sunod naman ay si Prince na may maputing kutis, matangos ding ilong, Chinitong mata, well-built body and has a happy-go-lucky aura. Next naman ay si Rash na kani-kanina lang ay pinagpapantasyahan ko. He has this kind of aura na iba sa lahat. I bet magkapatid itong sina Prince at Rash dahil hindi nalalayo ang kanilang physical features.

Ngumiti naman ulit siya sa akin and I just can't control myself from smiling widely. I gladly welcome his hand and god! His hand is as soft as a pillow. Kamay pa ba to ng lalaki? Mas magaspang pa ata yung akin eh.

"Ehem ehem! Ahh ate.. Hello? You can let go of his hand na. Ineenjoy lang?" Natatawang sambit ng kapatid ko at mabilis ko namang binitawan ang pagkakahawak ko sa kanyang kamay.

"Sorry" ang tanging nasabi ko. I feel red all over my face. Hiyang-hiya ako sa nangyayari sa akin. I am socially awkward indeed.

"And guess what? They're from the same school we are going! Isn't it cool? May mga kakilala na agad tayo!" Tuwang tuwa namang balita sa akin ni Mich.

"Really?" That is what all I can muster. I do not know how to react with her statement lalo na kapag may mga kasama kaming hindi ko naman gaanong kilala. I told you I can't do friendship. Hirap na hirap akong makisama, I don't know what is the problem but that's just me. Ugh!

Although we're twins, Mich and I have a lot of differences. We do looked alike but she's different from me, different personalities as well. She's carefree and I'm careless. She's got a lot of confidence and I do not have. She's freaking beautiful and I'm not. I am more of an old maid who reincarnated in this century. She can do everything while I'm stuck in my room, reading books, doing school works and living with my pets.

I didn't have a chance to explore new things that's why I can't coe with everyone else. Ngayon nalang ako nakakalabas ng bahay just to find new things. At hindi nakakatulong ang naiisip kong kung anu-ano kay Rash. Hindi ako yun! That's my other half.

"Oh yeah! But we aren't the same as you too. We're now in our senior year. May isa pa kaming kasama but I think he's somewhere. He's a year older than you" sambit naman ni Prince sa amin. I wonder kung sino ang lalaking tinutukoy niya. Will he be like the two of them? Naaah, stop it Maddy!

Nagtuloy-tuloy naman ang kanilang usapan na ang tanging ginaw ko lang ay makinig. Hindi ako makasingit sa kanila dahil wala naman akong masasabi. I must say that twin can keep a conversation long. She's really good at that while I am just good about nothing. Don't get me wrong, pero wala akong tinatagong hinanakit sa kambal ko, sa katunayan, masaya akong ganyan siya lumaki dahil kapag parehas kaming silent type, jusmiyo ewan ko nalang. I love my sister and nothing can change that.

Dire-diretso parin sila sa pagkukwentuhan ng biglang may tumamang bola sa balikat ko mismo.

Napahiyaw ako sa sakit dahil sa lakas ng pagtama sakin. Take note, sapul sa ulo ko iyon at dahil sa pagtamang iyon ay umikot bigla ang pangingin ko. Nagulat ang mga kasama ko at bago pa man matanong kung sino ang gumawa non ay may narinig na akong boses ng kung sino sa likod ko.