"Bu insanların uykularını kaçırır, biliyorsun değil mi?"
Yere bakarak tebessüm ettin,
"Seninki çok mu farklı?"
"Bana mutlu son istediğini söylememiştin."
Ağır aksak adımlarla gelip yanına oturdum,
Yüzündeki gülümsemenin silinmesi iki saniye bile almamıştı,
Onun orada kalması için her şeyi yapacağımı bile bile, bana yüzünü çevirdin.
Yanında olmasını istediğin kişi ben değildim..
Sımsıkı sarmalamak istiyordum seni,
Yeterince sıkı sarılırsam,
Kırıkların birleşecekmiş gibi hissediyordum.
"Üzgünsen,
Sana bir fıkra anlatabilirim.
Görünmez olmak istersen,
Seni arkamda saklayabilirim.
Her ne istersen o olabilirim,
İstersen komik olabilirim;
Zeki, batıl inançlı, dalgın, cesur veya ayaklarımın üstünde hafif olabilirim.
Ne istersen o olabilirim."
Sustum, yüzümü inceledin;
Beni ilk defa görüyormuşcasına.
Kahverengi saçlarıma,
Koyu kahve gözlerime baktın.
Burnuma,
Yüzümdeki güneş lekelerine baktın.
"Peki ya, sana ne olacak?"
Bu, beni uzun zamandır ilk umursayışındı.
"İstersen, bir hiç olurum,"
Sanki değilmişim gibi..
"Ama o, olamam.
Sana onun gibi dokunamam,
Onun gibi sarılamam.
Belki göz yaşlarını silemem,
Belki acını dindiremem.
Derin bir nefes aldım.
"Ama..
Varlığımı hep kalbinde hissedebilirsin."
