Blood Promise - Empire of chaos and knowledge: boek 1

🌿ℋ1

Het schemerde wanneer ik vanuit de tuinen naar mijn kasteel stapte. Ik knoopte mijn gewaad los wanneer twee wachten de voordeuren open duwde.

Het leek al weer jaren geleden toen ik voor het laatst met een brede glimlach door deze gangen had gerend terwijl mijn moeder mij achter na holde.

Maar het leek de dag van gister toen ik mijn moeder met een lach had uitgezwaaid, toen ze het kasteel een paar uurtjes verliet voor een tripje naar mijn grootmoeders landhuis en ze nooit meer is terug gekeerd.

Althans niet levend. 

Ik gaf mijn gewaad aan een bediende en liep verder naar de vergaderruimte. Twee wachten openen de deuren en deden ze snel weer achter me dicht.

Ik schraapte mijn keel wanneer mijn twee raadgevers druk in gesprek waren. Heer Holisten merkte mij als eerst op en stond vlug op gevolgd door heer Solin. De heren knikken me beleefd toe. Ik leg mijn handen op de rugleuning van mijn stoel en knik terug.

'Vanwaar deze plotselinge bijeenkomst heren?' Heer Solin wreef in zijn handen en schraapte zijn keel.

'Vrouwe El Dor, Heer Holisten en ik zijn het er over eens dat we iets moeten doen aan de vikings. Hun aanvallen op ons rijk is aan het toenemen.' Ik knik bedenkelijk en sla mijn armen over elkaar.

'Wat stelt u voor?' Heer Holisten staat op en vouwt zijn handen in elkaar.

'Ik heb de nacht door gebracht met het bedenken van ideeën om onze poorten te verbeteren. Ik stel voor dat we de poorten om de vijf weken betoveren met een vergrendelspreuk. Alleen de mensen in het rijk kunnen naar buiten en niemand kan van buiten naar binnen komen,' legde hij uit.

Ik schud mijn hoofd en denk na over de wekelijkse patrouilles. Als er een vergrendel spreuk komt kunnen de wachten niet meer naar binnen.

'Heeft u rekening gehouden met de patrouilles?' vroeg ik heer Holister met opgetrokken wenkbrauwen. Hij fronste en ging toen weer zuchtend zitten. Ik keek naar de twee mannen die aan het brainstormen zijn voor een andere oplossing.

Adviseur Leandro Holister was een tengere, oude man.

Zijn witte, lange haren had hij netjes naar achter gekamd en in een staart in zijn nek vast gebonden. Altijd netjes in zijn gewaad gehesen.

Ik had hem nog ooit zonder zijn diepblauwe gewaad gezien. In zijn jeugd droomde hij er van om over heel Phantix te reizen, wat hij deed op zijn veertigste.

Adviseur Dannyl Solin daarin tegen was drie jaar ouder dan ik, liet zijn blonde lokken wild springen en had altijd zijn welbekende bruine, leren jas aan.

Het leek altijd alsof zijn velle grijze ogen door je heen konden kijken. Hij was een praat graag en was erg intelligent.

Ik besloot de mannen wat te helpen en dacht met hun mee.

We zouden de vikings kunnen bevechten maar dat zou alleen maar meer onrust geven aangezien de groep vikings meer zouden worden.

Het idee van Heer Holister was zo slecht nog niet het was integendeel een verassend goed idee. Maar ik wist dat de generaties leiders voor me hier ook aan gedacht zouden hebben en met een probleem zaten. De patrouilles.

'Er is een manier om de vergrendel spreuk te doen maar het is te riskant en vraagt veel van mijn energie aangezien Eldor enorm is,' mompelde ik.