Blood Promise - Empire of chaos and knowledge: boek 1

🌿ℋ19

'Dus het is waar?' Darius stopte zijn handen in zijn broekzakken en liep met me mee door de gangen van het kasteel.

Zuchtend knikte ik. 'Ik wilde je vragen om mijn soldaten te trainen voor vertrek.' Darius keek me bedenkelijk aan.

'Dan beginnen we volgende week. Het zal wel een tijdje duren voor we iedereen bij elkaar hebben verzameld.' Ik knikte en keek voor me.

Dat was misschien wel het moeilijkste van dit alles. Voor we dit alles konden starten moesten we langs de huizen van de geselecteerde soldaten langsgaan om te vertellen -waar hun gezin bij is- dat ze werden opgeroepen om mee te strijden.

'Bedankt voor het begeleiden naar mijn huis, Davina.' Ik knipperde verward met mijn ogen en zag dat we voor zijn stenen huisje stonden aan de andere kant van de bloementuin.

Ik keek verbaast achter me en zag dat we al meters van het kasteel verwijderd waren.

'J-Ja, geen dank,' mompelde ik. Ik draaide me om en zag nog net hoe Darius zijn vertrekken in stapte en zachtjes zijn voordeur sloot.

Met mijn gedachte ver van hier liep ik om de bloementuin heen naar het kasteel.  Terug in het kasteel las ik Sarénia's grimoire om de tijd te dooien tot de avond viel. Mijn gedachte was er niet bij waardoor ik de grimoire terug stopte in de la van mijn nachtkastje. Zuchtend dacht ik aan het feit dat we de morgen hierna al zouden beginnen met het inlichten van de families.

Het was al pikkedonker toen ik voor de poorten stond van het kasteel. Het was te gevaarlijk om nu nog alleen te reizen. Rond deze tijd zouden de diensten van paleiswachten die overdag de wacht hielden erop zitten en zouden ze ruilen met de nachtwachten.

Ik schoof snel mijn capuchon over mijn hoofd en sloot mijn ogen. 'Ad movere ut Edaerlynn,' fluisterde ik.

Heel even voelde ik mijn lichaam niet tot ik een harde klap door mijn benen voelden schieten.

Met mijn tanden op elkaar geklemd opende ik mijn ogen. Ik was beland in één van de steegjes in Edaerlynn.

Ik gluurde om beide hoeken en liep snel het donkere steegje uit om zo op een smalle pad dat schuin omhoog liep te lopen.

Aan beide kanten van het smalle paadje waren knusse huisjes geplaatst. Sommige kaarsen waren nog aan het branden en soms rook je het verrukkelijke avondeten die sommigen hadden klaargemaakt.

Snel liep ik door en kwam zo weer terecht bij Quad Nero Elor.

'Nooit gedacht dat iemand zoals jij rond deze tijd nog buiten rond zou lopen.' Was het eerste wat ik hoorde toen ik een stap richting de bar wilde zetten.

Ik keek naar rechts en beet gefrustreerd op mijn wang. 'Novas,' mompelde ik. Ik bekeek hoe hij nonchalant tegen een houten balk aangeleund stond.

Weer had hij een damende mok in zijn handen en was zijn ene mondhoek lichtjes opgetrokken. Het was nog net geen glimlach.

'Wat doe je hier als je hier niet voor de alcohol bent?' Bromde ik toen ik mijn gewaad afdeed een naar de bar liep.

Ik zette me neer op één van de barkrukken en voelde hoe Elias naast me kwam zitten.

'Dat kan ik beter aan jou vragen opperhoofd,' zei hij terwijl hij met opgetrokken wenkbrauwen zijn mok naar zijn lippen bracht.