Blood Promise - Empire of chaos and knowledge: boek 1

🌿ℋ15

Met een vermoeide glimlach verliet ik na een tijdje de zaal om zo rechtstreeks naar het Magiërcollege te lopen.

Ik liep door de twee prachtig bewerkte deuren naar binnen. Het geluid van mijn hakken tikte luid op de stenen vloer. En aangezien iedereen in zijn les zat galmde het geluid door de lege gangen.

Ik stond stil voor een open deur van het ketel lokaal waar dranken werden gemaakt zoals de wisseldrank die je een andere gedaante aan laat nemen.

Ik bekeek een jonge magiër die net iets te veel kruiden in zijn ketel had gestrooid.

Rook begon uit zijn ketel te vormen totdat er plots paarse vloeistof op zijn gezicht en gewaad spatte.

Ik voelde een hysterische lach opborrelen, maar onderdrukte de lach en keek hoofdschuddend naar de paars besmeurde nachtmerrie voor me.

Vrouwe Emlin keek de jonge man zuchtend aan en ging verder met haar werk alsof dit vaker gebeurde. Ik leunde tegen de deurpost aan en keek toe hoe de rood harige jongen zich schoon probeerde te vegen met een doek dat aan zijn tafel hing.

Toen hij op keek zag hij me in de deurpost staan en werd plots rood terwijl zijn mond langzaam opensloeg. Ik keek hem wat langer aan en liep toen weer verder. En kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. Hij had nog veel te leren.

Toen ik achterin het college bij twee enorme deuren aan kwam schoven ze met een onzichtbare kracht uit zichzelf open. Ik stapte de enorme achtertuin van het college in en liep naar het trainingsveld waar oefengevechten werden gehouden.

Het eerste wat ik zag was Salekin die met zijn handen achter zijn rug geslagen de leerlingen scherp in de gaten hield. Naast hem stond zijn collega heer Darius Jaeger die de leerlingen, die tegenover elkaar stonden, instructies gaf.

Ik ging tussen de twee mannen staan en knikte naar Darius. Ik had veel respect voor de heer. Hij heeft mij samen met mijn vader getraind. Zelfs toen mijn vader er niet meer was had hij me geïnspireerd door te zetten met de vecht training.

Hij glimlachte warm naar me en richtte zich weer op zijn les. Hij keek naar de linker rij en sloeg zijn armen over elkaar en sprak hun toe.

'Aangezien we bij deze les een gást hebben stel ik voor dat jullie alles geven wat jullie hebben.' De leerlingen stonden wat rechter toen ik hun toe knikte en mijn handen achter mijn rug deed. Ergens in het midden van Darius groep stond Cara met een kleine glimlach.

Het was even stil tot Salekin iets naar zijn groep tegenover die van Darius riep. 'Krachttreffer!' De leerlingen schoten een paar krachttreffers naar hun tegenstanders.

'Ontwijk,' zei Darius met een vaste stem. Sommige leerlingen ontweken de krachttreffers, maar sommige werden achter uit geblazen en vielen op hun rug in het gras.

'Concentreer je,' zei Darius tegen de gevallen leerlingen. Ze stonden weer op en wachtte op de volgende aanval. Toen die niet kwam riep Darius plots.

'Windtreffers!' De andere groep leerlingen werd naar achter geblazen. Sommige bleven nog net staan door hun aanvallen te ontwijken en stuurde een paar terug. Maar het was al duidelijk dat de groep van Darius aan de winnende hand was. 'Houd jullie gezamenlijke koepel intact en herhaal de windtreffers!'

Salekin's zijn triomf sloeg direct om in een woedend gezicht. Hij staarde voor zich zonder iets te zeggen. Darius klapte langzaam in zijn handen en glimlachte alle leerlingen toe.