Biz Melisa ile işimizi halledene kadar teneffüs çalmıştı. Arsel ile artık bazı şeyleri konuşmanın vakti gelmişti. Sınıfa girdik. Ben:
-Arsel benim ile bir dakika gelir misin? Seninle bazı şeyler konuşmam lazım.
Arsel:
-Hadi gidelim bakalım ufaklık. Acaba ne konuşacaksın?
Ben:
-Arsel bak ben sana o tokatı cidden atmak istemedim. Ama senin beni aşağılaman ve millete karşı beni rezil ettin. Ben ne yapabilirdim ya? Senin yüzünden ben hiç yapmayacağım bir şey yaptım ve okuldan kaçtım. Ve üstüne bu iğrenç şaka. Bak sen ileride öğreneceksin gerçekleri peki o zaman ''Tut ki öldüm nasıl bakacaksın gökyüzüne?'' Şimdi hiç bir şey anlamaman normal ama ileride anlayacaksın.
Arsel:
- Ufaklık felsefe yapma. Ne diyeceksen şimdi söyle ve ben hiç bir zaman işimi zamana bırakmam. Ayrıca ben sana bunu neden söylüyorsam...
Beni öylece bırakıp gitti. Ben gitmeyi planlıyordum ama sözleri ile kendinde tutsak etti beni. Ben artık cevabı buldum. Arsel'i seviyorum. Keşke bunu sadece gönlüme söylemesem de tüm dünyaya haykırsam. Arsel ile sonuna kadar savaşmaya varım. Ben size şansızım, korkağım dedim ama ben pes etmem ve sonuna kadar savaşırım. Çünkü doğru olan her zaman ''Aşk için savaşmak!''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tut Ki Öldüm Nasıl Bakacaksın Gökyüzüne?
Novela JuvenilBir aşk acısıyla baş edemeyen,bir kızın bir çocuğu kendinden çok sevmesi,egolu ve karizmatik çocuğun bunları öğrenmesi ve yaşadıkları aşk ve hüzün dolu çoğu kişinin yaşadığı olaylar... Not: Bu hikayede kendinizi bulacaksınız.
