Tut Ki Öldüm Nasıl Bakacaksın Gökyüzüne?

Doğru Mu Yapıyorum?

    Mert ile konuşmak doğru bir fikir mi ben de ondan emin değildim. Ama Arsel' in de başka bir kızın elini tutması da hiç doğru fikir değil idi. Canımdan can kopuyordu sanki. Nefes alamıyordum. Ama o söylediği sözleri düşününce ise iyi yapıyorum diyordum. Ama yaptıklarımın onun yaptığı kadar yanlış bir şey olduğunun farkında idim. Evet karar vermiştim. Mert ile son bir kere konuşmak istiyordum. Hala Arsel' den çok hoşlanıyordum. Mert'e tabii ki de taviz vermeyecektim. Sadece onun ile adam akıllı bir şekilde konuşacaktım. Hala ben Arsel için savaşta vardım. Sonuç ta kim kendinden daha çok sevdiği kişi den sözleri için vazgeçer ki? Ben kendimden vazgeçerdim ama ondan asla... Mert teslim olacaktı bugün. Teslim olmadan önce onu yakalayıp son bir kere konuşacaktım. Bastıra bastıra söylüyorum benim için uzun mesafeli bir yerde aşk sorun değildi. İster o gitsin başka bir ülkeye ben gideyim başka bir ülkeye benim için sorun olan şey beni boş yere terk etmesi idi. Ben uzak mesafeli aşklara karşı değildim. Mert' i tüm pansiyon da aradım. Ama hiç bir yerde yoktu. Ama onun ile konuşmam lazımdı. Dışarı çıktım. Etrafa baktım.  Teslim olmaya gidiyordu. Koşa koşa yanına gittim. Onu durdurdum. Ben:

- Mert seninle son bir kez konuşmak istiyorum. Benim için çok önemli 5 dakika konuşalım mı?

Mert:

- Tabii dinliyorum seni Mira.

Ben:

- Bak Mert ben senin gözünde yanlış bir kişilik olarak gözükmek istemiyorum. Ben sana da demiştim. Farklı ülkeler de olalım ben seni her türlü severim dedim. Ama sen beni boş yere terk ettin. Ben senden tabii kide çabuk bir şekil de vazgeçmedim. Kim aşkından vazgeçerdi ki bu kadar çabuk. Sen gittikten sonra psikolog dan yardım aldım. Kendime ancak bir yıl da gelebildim. Ben senden vazgeçmemiştim. Ama sen dedin ki ben seni istemiyorum benim için benden vazgeç demiştin. Ben senin için her şeyi yapardım. O nedenle senden vazgeçtim. Ama artık yeni bir aşka başlamaktan çok korkar oldum. Şimdi ben sana aynı şeyi diyorum Mert benim için benden vazgeç. Hoşça kal...

İçim rahat etmişti. Şimdi sıra gelmişti eve gitmeye. Annem ve babamla yüzleşmek için henüz hazır değildim. Eve gidip bir duş alıp Arsel ile konuşmaya hastaneye gidecektim.

Eve varmıştım. Duş aldıktan sonra hazırlanmıştım. Hastane için yol almıştım. Melisa sürekli beni arıyordu. Ama ben kimseyle daha konuşmak istemiyordum. Çünkü moralim oldukça bozuk idi. Hızlı bir şekilde Arsel ile her şeyi doğru dürüst bir şekilde konuşmak istiyordum. Ona her şeyi itiraf etmenin zamanı gelmişti. Hemen yola çıktım. 20 dakika sonra hastaneye varmıştım.     Arsel' in odasına doğru gidiyordum. Camdan baktım odada yalnız idi. Her halde herkes okul da idi. Doğru bir zaman idi. Odaya kapıyı bile çalmadan girdim. Ve direkt konuşmaya başladım. Ben:

- Arsel sözümü hiç bir şekilde kesmeden beni dinlemeni istiyorum. Biliyorum sen beni sevmiyorsun. Çünkü çok egolu birisin. Ama ben seni ilk gördüğüm andan beri seni çok sevdim. O nedenle bu kadar saçmalıklarına dayandım. Hep üzüldüm hep kahroldum. Aşk için değerdi. Ben şimdi sana her şeyi itiraf ediyorum. En azından içim rahat olacaktı. Gerisi sana kalmış...

Arsel daha cevap vermeden hemen odadan çıktım. Arsel çokta şaşkın değildi. Koştura koştura hastaneden çıktım. En doğru olan bu idi sanırım. Her şeyi itiraf etmek. Acaba Arsel' in hastaneden çıktıktan sonra tepkisi ne olacaktı. Hastanenin etrafından uzaklaştıktan sonra haykırdım. Buna çok ihtiyacım vardı. Rahatlamış idim. 

Acaba bundan sonra Arsel ile aram nasıl olacaktı?

Sizde Mira gibi utanmayı,çekinmeyi bırakın ve her şeyi itiraf edin. Emin olun ki her şey daha iyi olacak...