Comfort
Never let your what ifs and conclusions ruin everything.
[Kythe's POV]
I woke up feeling so heavy. Parang umiyako ako ng umiyak kahapon. Then everything snaps. Yung sinabi ni Casperr. Yung pagamin nya. Yung away namin... everything....
Parang ayaw ko tuloy pumasok... oo nga pala. Christmas Party ngayon.
*Ding dong*
Nagmadali akong bumaba at binuksan ang pinto. Its Kristan.
"Hi love. Ready ka na ba sa shooting nyo??" Oo nga pala. May shooting pa kami. Damn! Kythe keep yourself up! Youre spacing out!
"My love, bihis lang ako hah. Kakagising ko pa lang kasi." Pinapasok ko sya at tumaas na ako para maligo.
Bakit ba ako naapektohan ng ganito?? Bakit parang ang big deal para sakin toh?? Dati ko labg naman sya nagustohan. At si Kristan na ngayon... pero bakit parang depress na depress ako??
Ayaw mo kasi sa lahat Kythe ang nattraydor... kaya ayan. Umaatake nanaman ang trauma mo.
Wisha!
Napaigtad ako ng pumulupot ang kamay ni Kristan sa bewang ko at niyakap ako ng mahigpit.
"Good morning my love... good morning kiss ko??" Luh?? Ngayon may good morning kiss pa syang nalalaman??
"Anong goodmorning kiss??" Sabay harap ko sakanya. Bigla naman nya akong hinalikan.
"Yan oh. Good morning kiss." Napahawak tuloy ako sa noo ko. Yun ba ang tinutukoy nyang good morning kiss??
Napangiti nalang ako bigla. Kahit kelan talaga ang sweet neto!
"Ikaw ah. Kinikilig ka na dyan. May pabgiti ngiti ka pa. Bilisan mo na at malalate na tayo." Tawa ni Kristan at naglakad na papalayo.
"Abat! Ang feeler mo!" Binato ko sya ng throw pillow pero hindi na nakaabot. Napatingin ako sa salamin. Uggh! Munkha nanaman akong mansanas neto!
Pagkalabas ko ng kwarto kumain muna kami saka lumabas para makapunta na sa shooting.
As usual Kristan gave me flowers again. Pero naspace out nanaman ako at hindi ko tinanggap kaya nilagay nalang ni Kristan sa backseat.
"Nae sarang malapit na pala ang soccer game namin... icheer mo ko ah... punta ka sa harapan para makita kita. Susunduin din kita mamaya para sabay na tayo pumunta sa school mamayang hapon... nae sarang?? Nakikinig ka ba??"
"What was that again nae sarang?? Sorry naspace out ako." Sorry Kristan.. pati ikaw nadamay na.
"Its nothing. Pagod ka pa ba love?? Sure ka bang pupunta pa tayo sa shooting??" He looks so concern to me. And now nagguilty naman ako. He doenst talk about me things that is not important so i badly want to know what is he talking about a while ago.
"Ok lang ako love. Its just that.... never mind." Ayoko ng dagdagan ang problema nya. Pampabigat lang ako.
Nagstop sya kasi red light at humarap saakin.
"I love you ni matter what will happen. Just remind yourself that im always here." Yung tingin nya sakin.... omaygash biglang nabuhay cells ko.
Binulongan nya ako at hindi ko inaasahan ang sinabi nya.
"May atraso ka pa sakin nae sarang. And im gonna claim it later." Then he bit my ear. Instant namula ako sa ginawa nya! Ano nanaman ba ang atraso ko?
BINABASA MO ANG
THAT STUBBORN GIRL | ON-HOLD
Teen FictionKRISTAN ZIEGLER|| Paano kung ayaw kang layuan ng iyong nakaraan na minsan ka nang sinaktan ng lubos? Magagawa mo bang ipaglaban ang kinabukasan mo? O magpapadala ka nalang sa hapdi ng nakaraan?? ^^^^ (Tagalog)
