Hannah's Point of View
Parehas kaming napatahimik sa nasabi ko. Hikbi lang namin ang mariring sa buong kwarto. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil lalo akong nasasaktan.
"Hannah naman, pag-usapan natin to nabibigla ka lang. You just mistunderstood it" he grabbed my hand after saying that
"Vincent wala na tayong dapat pag-usapan. Kitang kita nasa cellphone mo yung katotohanan eh."
"Please Hannah." Tumulo ulit yung luha sa mata niya at nanatiling siyang nakaluhod sa harapan ko. Umiling lang ako at parehas ulit kaming natahimik.
"Diba hindi tayo matutulog hanggat hindi naten naayos yung problema, we have rules Hannah please naman oh." He begged again
"Yun na nga Vincent eh we have rules. Rule number one, trust your partner be open to each other! Still you don't open it up to me!!!"
"Hannah I can explain, please let me explain para maayos na natin to. Mali ang iniisip mo please"
"Vincent you don't have to explain it to me, ang point ko dito hindi ka nag open sa akin simple lang naman diba? Ikaw nga nagdecide magset ng rules dahil you don't trust my friends even your brothers, updated ka sa lahat ng happenings sa buhay ko, I even sacrifice my time for my family para makasama kayo ni Enzo dahil binigay ko na lahat ng tiwala sa'yo pero Vincent ikaw tong hindi mapagkakatiwalaan eh." I pointed his chest while crying.
"Bibigirl--"
"Don't Bibigirl me Vincent, kitang kita ng dalawang mata ko na niloloko mo ko, kung hindi ko pa nakita nagtext siya hindi kita mabibisto. Alam mong hindi ko pinakiki-ilaman yung phone mo kasi I trusted you pero ginag*go mo lang pala ako." Natahimik siya sa mga sinabi ko at iyak lang siya ng iyak
"O baka naman kulang pa yung mga text niya sa'yo baka gusto mo pa ulit na makita ko kayong naghahalikan... tapos na Vincent sarap na sarap ka pa nga diba? Pinagtanggol pa naman kita kay Papa kanina, simple lang naman yung magtext ka uy kasama ko yung haliparot na tempura kong classmate, ganun lang Vincent pero since ayaw mo naman mag-open, wala ng patutunguhan tong usapan naten" I wiped my tears after saying those words.
"It's not what you think, Han please naman." Sabi niya habang nakaluhod sa harap ko at hawak hawak ang kanang kamay ko ng dalawa niyang kamay habang umiiyak
Umiling ako at hinawi ito. "It's over Vincent, you can go now." I said emotionless at tinaggal ko yung singsing na bjnigay niya sa akin. "I'm sorry Vincent, I know I promised you forever pero ikaw lang naman sumira nun" Tumayo ako at dumiretso sa closet ko at tinaggal yung mga damit niya doon at nilagay ko sa backpack niya iniwan niya rin dito. Naramdaman kong sumunod siya sa akin at pinulupot niya niya yung kamay niya sa bewang ko habang nakatalikod rinig na rinig ko ang hagugol niya.
"Han---"
"What the hell did you did this time Vincent?" Natahimik si Vincent ng dumating si Sam. Biglan niyang sinugod si Vincent at nilayo ito sa akin.
"Pinaiyak mo na naman to tol?" Sabi niya habahabanng kinekwelyuhan si Vincent.
"Samuel please take him away from me please." I said then I handled him Vincent's bagpack.
"Ano na naman to Vincent??" Rinig ko kay Jake na kapapsok lang.
"Guys iiuwi niyo na lang siya please." Pagkakamakawa ko sa kanila.
*
"Are you really sure about this Han?"
"Oo nga Hanny? Sama na na lang ako sa'yo."
I deeply sighed at umiling sa dalawang magkapatid. "Guys, kaya ko ang sarili ko. Isang buwan lang naman."
