Sure Is Tough (KathNiel)

Hi! This is my first time writing a KathNiel Fanfic. Don't worry, tagalog ito. :) Just saying. Haha. I'm an amateur but I tried my best. :))

Hope you like it.

Be my fan and vote. Thanks!

_________________________________________________________________________________

KATHRYN's POV

Typical na ang lovestroy about magbestfriends. And yes, this story, my story, is about my bestfriend, Daniel and I, Kathryn. Mahal ko si DJ. As in, mahal na mahal. Pero, alam ko na hindi niya ako magugustohan dahil may girlfriend siya and her name is Lizette Santos. I am nothing compared to her. She's pretty, smart, popular and rich. "Perfect girl" nga sabi nila. Whereas I am simple kahit na may kaya kami sa buhay. Kaya ko lang naman naging bestfriend si Mr. Popular dahil childhood friends kami at magkapitbahay pa since 4 years old. Tama, Mr. Popular ang bestfriend ko. Kaya nga madaming naiinis sa akin na girls dahil super close kami ni DJ. Pati nga si Lizzie ayaw sa akin. Hay. An maipagmamayabang ko lang naman sa sarili ko ay yung talent ko sa singing and dancing at ang pagtago ko sa nararamdaman ko. Kaya nga natago ko sa kanya na feelings ko for 5 years and still counting. Bilib? Haha.

3rd year high school kami ni DJ at lapit na magMarch.

"Morning, pig" akbay ni DJ sa akin habang naglalakad ako papuntang classroom.

"Morning, monkey" sagot ko ng hindi siya tinitignan.

As usual, everytime na ganito kami ni D, I receive death glares and loud whispering. Nako naman, bubulong na nga lang maririnig ko pa, Tsk.

"Feeling naman ng girl na yan," sabi no Girl1. If I'm not ,mistaken, Sophomore siya. Where's the respect, girl?

"Siguro like niya si Kuya DJ. Asa." Sabat ni Girl2. Aba, pag si DJ kinukuya pero pag ako walang honorifics. Naku, mga bata nga naman.

Dahil sanay na ako, hindi ko nalang pinansin at dirediretso akong naglakad kasama ting angas na to ng huminto siya, edi syempre napahinto din ako. Nakaakbay nga siya diba?

Tinignan ko siya at mukhang naiirita siya. Yung tipong, may umagaw ng pagkain nya. Haha. Cute.

"Uy DJ, bakit?" Tanong ko.

"Hoy!" Sigaw ni DJ pero hindi sa akin. Tumahimik yung mga students sa corridor. Tinganggal ni DJ ang pagkakaakbay niya sa akin at hinarap yung mga tao sa likuran namin.

"Anong problema niyo?" Tanong ni DJ ng walang emosyon. Hala, pag ganyan na tono ng boses niya ibig sabihin talagang galit na siya.

"Hindi nyo ba ako naririnig?" Dugtong pa ni DJ ng walang sumagot sa kanya. Humarap ako sa kanya.

"DJ, ano ba?" bulong ko pero dinedma lang ako.

"Ikaw," turo ni DJ dun kay girl1. Halatang gulat siya at hindi makapaniwala na kinakausap siya ni DJ.

"Po? Bakit kuya?" Wow. Magalang. With matching pacute pa. Nilapitan siya ni DJ at kinilig naman tong si Girl. Ano ba ginagawa mo, DJ?

"Ulitin mo nga yung sinabe mo," sabi ni DJ ng nakangiti pero pilit.

"Alin po? Yung ang gwapo niyo?" sagot ni girl ng hindi man lang nahiya.

Walang reaksyon si Dj. "Alam ko," sagot niya. Nako, mahangin ata. "Pero hindi yun ang tinutukoy ko," dugtong niya.

Nagtataka na yung girl.

"Sino yung sinasabi mong mafeeling?" Sabi ni DJ at nanlaki ang mata ni girl. Pati ako, nagulat. Narinig pala niya yun.