Helpful (Harry Styles)

2

2

=====

Ik word wakker in mijn rolstoel. Ik open langzaam mijn ogen en zie dan 4 ogen me aankijken. 2 groene en 2 vel blauwe ogen.

"Hey" zegt de jongen met de groene ogen... Wacht.... Dat is Harry!

"Hai" zeg ik zacht.

"Gaat het?" Vragen de blauwe ogen. Ik bekijk zijn gezicht... Niet waar!

"Oh My God!" Zeg ik geschrokken.

"Wat? Zit er iets op mijn gezicht?" Vraagt de jongen met de blauwe ogen.

"Nee... Jij... Jullie.. Jij bent Louis Tomlinson!" Een grijns verschijnt op zijn gezicht.

"Klopt! En dit is Harry Styles!" Zegt hij glunderend terwijl hij naar Harry wijst. Mijn mond valt open.

"W.. Wat doe ik hier?" Vraag ik ongelovig.

"Weet je het niet meer?" Vraagt Harry. Even denk ik na en dan weet ik het weer. Harry heeft me gered van mijn dood!

"Ik weet het al weer en bedankt Harry. "Zeg ik met een glimlach.

"Daar hoef je echt geen bedankt voor te zeggen hoor!" Zegt hij met een big smile! Harry kijkt een tijdje in mijn ogen. Ik kijk omlaag naar mijn handen.

"Mag ik wat vragen?" Vraagt hij terwijl hij op zijn lip bijt. Gosh wat is hij sexy als hij dat doet! Ik zie Louis vanuit mijn ooghoek langzaam weg lopen.

"Ligt eraan wat..." Zeg ik voorzichtig. Dat zeg ik altijd als iemand vraagt of ik iets voor ze wilt doen of als ze vragen of ze iets mogen vragen...

"Nou... Ik vroeg me af.. Waarom je in een rolstoel zit..." Vraagt terwijl hij naar mijn handen kijkt. Wat moet ik zeggen? Wat ik tegen iedereen heb gezegt? Of de waarheid?

"Ik.. Heb een auto ongeluk gehad.." Lieg ik. Ik merk dat ik het moeilijk vind om tegen hem te liegen. En ik zie dat hij me niet gelooft, want ik ben niet de beste leugenaar.

"Echt? Oh.." Het lijkt alsof hij even na denkt. "Wil je wat drinken?" Vraagt hij na een ongemakkelijke stilte.

"Graag... Doe maar water ofzo." Hij knikt en loopt richting de keuken. Het voelt echt slecht om te liegen. Vooral zo'n grote leugen... Zal ik hem de echte reden vertellen?

Hij overhandigt mij het glas koude water en ik neem een slok.

"Bedankt." Zeg ik met een kleine lach.

"Eigenlijk.. Is dat niet de echte reden.." Zeg ik met een zucht. Hij kijkt op en kijkt me vragend aan. Het voelt goed om het eindelijk tegen iemand te vertellen.

"Je hoeft het niet te vertellen als je het niet wilt hoor!" Zegt zacht terwijl hij me meelevend aan kijkt.

"Jawel. Ik wil het gewoon kwijt. Ik heb het nog nooit tegen iemand gezegd." Hij kijkt me aan met een blik dat hij het fijn vind ofzo. Harry voelt vertrouwd ook al ken ik hem maar 2 uurtjes..

"Ik ben gepest. En het liep uit de hand." Een paar tranen vullen mijn ogen. Hij gaat naast me zitten en pakt voorzichtig mijn hand. Een grote warme hand omhult die van mij.

"Ik was aan het wachten op de trein.. Ik zag niet dat ze achter me stonden.. Ik hoorde gefluister achter me en wilde iets naar voren lopen omdat de trein eraan kwam. Ik voelde een duw in mijn rug en viel op het spoor. Ze lieten me achter voor dood. Ik wilde terug klimmen, maar was te laat. Ik kon het redden tot de zijkant, maar mijn benen werden geraakt. Ik viel op de grond en kon niet meer staan. Een hand greep mijn arm en trok me omhoog. 2 fucking maanden heb ik in het ziekenhuis gelegen! En niemand die het echte verhaal wist."

Tranen stromen over mijn wangen. Harry trekt me in een knuffel.

"Wat vreselijk. Het spijt me zo!" Nog meer tranen vullen mijn ogen. Niet om wat ik vertelde, maar omdat hij zo erg met me mee leeft en dat heeft nog nooit iemand gedaan! Even blijven we in de knuffel, maar na een paar seconden trekt Harry terug en staart in mijn ogen. Een beetje ongemakkelijk kijk ik naar zijn lippen. Hij merkt het en bijt op zijn onderlip. Ik glimlach en kijk in zijn perfect groene ogen. Niet verliefd worden Mia! Dat kan niet. Hij is beroemd en niet geïnteresseerd in mij. Geen kans. Ik bedoel waarom zou hij met iemand willen die in een fucking rolstoel zit?!

"Waar denk je aan?" Vraagt Harry. Ik zit nog steeds een beetje in gedachten en antwoord:

"Dat ik geen kans heb." Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan!

"Kans waarop?"

"Laat maar... Het floepte eruit... Het is niks..." Hij kijkt me vragend aan.

"Zeg het maar.." Dringt hij aan. Nu moet ik het wel zeggen.

"Op... J..jou.." Zeg ik zacht. Hij kijkt me geschrokken maar blij aan. Ik zet het glas koude water aan mijn lippen en neem een slok. Hij kijkt de hele tijd naar me, maar zegt niks. Waarom zou hij ook? Ik ben toch niet zijn type en hij heeft vast al een vriendin.

"Ik moet maar eens gaan" zeg ik ongemakkelijk. Ik wil naar de deur rijden maar Harry houdt me tegen. Hij knielt naast me neer.

"Bedoel je dat je me leuk vind?" Ik knik voorzichtig en sla mijn ogen dan weer neer.

"Wil je nog even blijven?" Vraagt hij.

"Eehm.. Oke.. Hoezo?" Harry heeft een beige T-shirt met korte mauwen aan. Ook al is het winter. Ik laat mijn ogen langs zijn tatoeages gaan. Je kunt net de twee kleine vogeltjes op zijn borst zien. Natuurlijk ken ik al zijn tatoeages wel. Ik ben een Directioner!

Hij rolt me terug naar woonkamer.

"Zit die stoel wel fijn? Of wil je even op de bank zitten?" Vraagt hij lief.

"Eigenlijk zit ie best wel vervelend, maar ik ben het gewend. Wil jij een keer gaan zitten?" Hij glimlacht naar me en tilt me uit de stoel. Hij zet me voorzichtig op de bank neer.

"Vind je dat echt oke?" Vraagt hij voor de zekerheid.

"Tuurlijk. Ga je gang." Zeg ik met een lach. Hij gaat voorzichtig erin zitten en rijd zichzelf vooruit. Lachend rijd hij door de woonkamer terwijl ik naar hem kijk. Als hij klaar is met 'spelen', gaat hij naast me zitten. Hij kijkt me aan.

"Komt goed uit." Zegt hij met een grijns.

"Wat bedoel je?"

"Ik vind jou ook wel leuk." Omg... Harry Styles vind mij leuk?!

=====

Lekker lang hoofdstuk:)