Babası onu terk ettiğinden beri hiç gülmeyen, hayattan nefret eden ve kimseye güvenmeyen bir kız.
Aşka aşık olan, etrafa mutluluk saçan bir erkek.
Bu ikisi bir araya gelirse neler olur sizce? Hele bir de kardeşlerse.
Öyle bir bakardı ki birdaha kim...
Kapıyı açtığımda karşımda duran Tuğçe'ydi. Kızı iki üç gündür ne aramış ne de sormuştum. Kapıdan içeri girdi ve iğneleyici bir tavırla konuştu: -Ooo hayırlı olsun Rüya hanım. Yeni eviniz pek bir güzelmiş. Keşke arayıp haber verseydin de beraber alışveriş yapsaydık. -Yaa Tuğçe çok özür dilerim. Aramaya fırsatım olmadı. Çağla'yla çıktık alışverişe. -Öyle mi? Yeni sister yerimi almış bakıyorum da. -Ya saçmalama Tuğçe. Senin yerini kimse tutamaz.
Boynuna sıkıca sarıldım. O da hemen yumuşayıp bana sarıldı. Tuğçe: -Özledim seni kızım. -Bende özledim.
Sarılmayı bırakıp içeri geçtik. Kendimizi koltuklara attık. Ben: -Eee düğünde ne gidiyosun? -Daha düşünmedim. Beraber bakalım mı? -Tuğçe biliyorum seninle fazla vakit geçiremiyorum ama inan ki çok yorgunum. Yarına nezle olursam hiç şaşırmam. -Off tamam ya! -Ben bişey merak ediyorum. Sen evin adresini neden buldun? -Senden haber gelmeyince anneni aradım.
Biraz daha oturduk sonra da Tuğçe Ayça'yı da alıp alışverişe gitti.
2 GÜN SONRA
Sonunda düğün günü gelip çatmıştı. Iki gündür Toprak'ı görmüyordum. Ve itiraf etmeliyim ki görmek istiyordum.
Hepimiz düğün salonundaydık ama Toprak'la hala karşılaşmamıştık. Annem Bir odada gelinliğini giyiyordu. Bende elbisemi giymiştim. Annem bana makyaj yapmak için odama birini yollayacağını söyledi. Oturup onu beklemeye başladım. Bugün hayatımın değişeceği gündü. Kapının tıklatılmasıyla yerimden kalktım be yavaşça seslendim: -Giiirr!! Bir kadın elinde bir çanta dolusu makyaj malzemesiyle içeri girdi. -Rüya Hanım? -Evet benim. -Lütfen sandalyeye oturur musunuz? Eliyle gösterdiği sandalyeye oturdum ve kendimi ona bıraktım.
*** Makyajım bittiğinde aynaya baktım. Gerçekten çok güzel olmuştum. Kadın bana gülümseyip odadan çıktı. Kalkıp boy aynasına doğru yürüdüm. Boy aynasının karşısına geçip elbisemin dantellerini çekiştirdim. Sonunda hazırdım. Siyahlara bürünmüş bir vaziyette duruyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynanın karşısında son bir derin nefes aldım. Ve yavaş adımlarla odadan çıktım. Annemin odasının kapısını tıklattım. Içerden "gir" sesini duymamla kapının kolunu sıkıca kavradım ve çevirdim. Annem beyazlar içerisinde duruyordu. Gelinlik giymemişti. Ama çok güzeldi. Yüzünde koca bir gülümsemeyle bana döndü. O mutluydu. Ama ben değildim.
Toprak'ın Ağzından:
Bugün haftalardır beklediğimiz düğün günü. Ben babam evlenirken mutlu olurum sanmıştım. Ama mutlu değilim. Çünkü babam yanlış kadınla evleniyordu. Rüya'nın annesiyle. Farkında olmadan Rüya'yı bana imkansız kılmıştı. Iki gündür onu görmüyorum. Ve ne kadar özlediğimi anlatamam.
