Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #3

JULIANA
*TRINGGGG TRINGGGG* Ik kijk slaperig op om te kijken waar dat geluid vandaan komt. Het is me wekker. Ik zoek de uitknop met me ogen dicht.'Waar is dat rotding.' *Krak* en me wekker lag aan de andere kant van de kamer.'Zo die is even stil.' Ik kijk hoe laat het is. 09:00. Even is mijn hoofd leeg en weet ik niet meer waarvoor ik een wekker had gezet, toen wist ik het weer. Vandaag is de dropping. Ik gooi mezelf zowat me bed uit en spring in me kleren. Ik poets me tanden en kijk naar mezelf in de spiegel.'Hopelijk is dit snel voorbij.'

'Mam ben je nu al thuis?'ik loop naar beneden en zie me moeder aan de eettafel met een kopje koffie. Ze ziet er moe uit.'Mam heb je wel geslapen vannacht?' Ze kijkt me aan en knikt nee. 'Ik ben van plan om toch maar vandaag na je dropping naar opa en oma te gaan.'Ik loop naar de koelkast en pak melk en cornflakes. Ik kijk naar me moeder, zij staart weer naar buiten.'Mama waarom heb je niet geslapen?' Ze kijkt me even onbegrijpelijk aan, daarna begint ze met praten.'Lieverd, gaat het wel met je?' ze kijkt me bezorgd aan. Ik kijk haar onbegrijpelijk aan.'Natuurlijk gaat het met me, hoezo zou het niet met me moeten gaan?''Je had vanavond koorts, dat begon vlak nadat ik een enorme knal in je kamer hoorde. Ik rende naar je toe maar ik zag niks, alleen een briefje op je bureau maar ik zat er niet aan. Ik zag je zweten en liep naar beneden om een nat doekje te halen. Je had koorts.' Even stopte ze met praten en keek me nog bezorgder aan.'Lieverd....''Mam, was er iemand in me kamer?!' Ze zweeg. Ik rende meteen weer terug naar me kamer en keek op me bureau. Daar zat inderdaad een briefje... onder het bloed.

Juliana, mis je iets? Wil je het terug? Kom dan om 12.30 naar het middenpunt van het bos. Tot dan...
groetjes, anoniem
'Wat?!' Me moeder komt naar boven rennen, ik huil en kijk hysterisch rond. Wat mis ik?! Me moeder ziet me huilen en rondkijken.'Wat is er?' Ik geef haar het briefje, nadat ze het heeft gelezen kijkt ze me bang aan.'Ga je er echt heen?' Ik kijk nog een keer rond en opeens zie ik wat ik mis. Me portret van me oma is gevallen, en daarachter was een kluisje. Een kluisje met waardevolle spullen van me oma. Dat was nog de enige wat ik van haar over had.'Moeder ik moet wel, het kluisje is weg.' Ik loop naar het portret en hang hem weer op. Me moeder begrijpt meteen wat ik bedoel en knikt begrijpend. Ze loopt weer naar beneden. Ik pak het briefje op, doe het in een doosje en doe het dan in me bureaula, dan loop ik ook naar beneden om te ontbijten.

Om 11:00 was ik klaar met eten, ik heb meer naar me bord gestaard dan gegeten. Ik ben zenuwachtig maar ik laat het niet merken. Ik ben zenuwachtig voor wat ik kan verwachten in het bos.'Lieverd, je kan beter je jas pakken en je tas, je moet straks gaan.' Ik facepalm mezelf.'Ohja, dropping.' Ik loop naar boven om me tas te pakken.'MAMA, HEB JE ME SLEUTELS GEZIEN?' roep ik naar beneden.'Hier zijn ze!' Ik loop naar beneden met me tas en pak me sleutels aan.
----------------------------------------------Ze is net haar huis uitgegaan, op weg naar het bos. Ze moet niet gaan, het is er gevaarlijk. Maar ze is niet alleen. Ik loop stilletjes haar achterna. Ik zie na een tijdje een groep kinderen staan, ik loop verder ongezien naar het midden van het bos. Ik wil haar beschermen.
----------------------------------------------
Ik zie de groep al staan, ik loop naar ze toe. Ik kijk op me telefoon. Het is 11:55 uur.'Hey, ik ben er. Hoe laat vertrekken we?''Nu, we wachtten op jou.' en Alice pakt me bij me hand en trekt me mee naar Katrin. We zijn verdeeld in groepjes, ik zit bij me 2 bff's en nog andere meiden en jongens uit me klas. Er zijn 3 groepen en we worden met de auto door ouders in het bos gedropt. Gelukkig ken ik het bos super goed. Ik zal maar zeggen dat ik elke dag hier ben. Ik weet precies waar het midden van het bos is, dus loop ik die kant op. Ongeveer 30 minuten lopen.

Ik zie het middenpunt al. Ik kijk om me heen, ik zie niks bijzonders. Ik kijk op me horloge, 12:29. Hmmmm over 1 minuut zal iets moeten gebeuren. Ik hoor geritsel in de bosjes.'Wie is daar?!' Me groepje komt achter me te staan. Ik kijk weer op me horloge. 12:31. Oke, de tijd is voorbij. Ik kijk weer om me heen op zoek naar me kluisje, ik zie niks. Het geritsel begint weer, en er komt een konijntje uit hupsen. Opgelucht halen we allemaal adem. Ik kijk voor de derde keer op me horloge, 12:35. Het komt er niet van.'Juliana, kom je?' De groep staat op me te wachten en is van plan te vertrekken. Ik knik, draai me nog 1x om en zie iets op de grond. Iets glinsterends. Ik loop er verbaasd heen. Is er dan toch iets gebeurt toen ik niet oplette? Het is een armband, ik raap het op en het gloeit. Ik hoor voetstappen achter me. Ik stop het gelijk weg.'Hey, wat heb je daar?' Het is Micheal, een jongen die ik niet zo goed ken maar me wel aardig lijkt. Ik draai me om en glimlach.'Niks hoor, ik dacht dat ik iets zag.' Hij knikt en loopt naar de groep, ik loop hem achterna. Waarom gloeide die armband? Van wie is ie? Is het van me kluisjes dief? Ik zal het terug moeten brengen om me kluisje te vinden, iets van binnen zegt dat.

Hey, daar ben ik dan. Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Hij is langer dan 1000 woorden! Ik heb trouwens besloten om elke zaterdag rond 14:00 een nieuwe hoofdstuk te publiceren! Ik schrijf dit hoofdstuk trouwens om 02:20 op zaterdag! Dus als ik vanochtend wakker word, ga ik sowieso denken van, wat bezielde mij?! Maarja genoeg gepraat, tot zaterdag! toedelssss💕💕💕
-XXX- Sevda🎀 -XXX-