Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #18

'Aaawhhh, ze blozen tegelijk. Jullie 2 horen echt bij elkaar.' Zegt Madison met glinsterende ogen. Oké, nu kan ik wel door de grond heen zakken. Onderwerp veranderen!'Kom laten we gaan.' Zeg ik terwijl ik naar buiten loop.'Ze kan er niet tegen als iemand dat zegt.' Giecheld Katrin achter me.

JULIANA

We lopen naar buiten. Zo, en nu? Ik kijk om me heen. Wacht eens even...'We zijn niet op het zelfde plek als we naar binnen zijn gegaan.' merkt Anastasia op. Ze heeft gelijk.'En nu?' vraag ik.'Madison?' vraagt Julius.'Jullie wilden toch naar Los Angeles? Nou dat is naar het Westen, dus... -ze wees naar het Westen- die kan op.' Madison liep alvast voor ons uit. We keken elkaar even aan, maar volgden toch haar. Ik hoop dat ze maar gelijk heeft. Wat als dit een val is? Dan trappen we er met open ogen in. Ik liep naast haar.'Zo.... Hoelang ben je al in dit bos?' Ik keek haar van opzij aan. Zij keek voor zich uit.'Al mijn hele leven, dus zo'n 18 jaar ofzo? Ik ben in dit bos geboren, en nu ben ik de koningin van dit bos.' Ik keek haar met open mond aan.'Is het... nou ja... niet echt stom om je hele leven in dit bos te leven?' Ze dacht zichtbaar na over mijn vraag.'Nou ja... soms wel ja, maar ik zal wel moeten, ik ben immers de koningin. En nu verlaat ik mijn bos, iets wat ik nog nooit had gedaan, maar alles om jou te beschermen.' Ze glimlachte vriendelijk naar mij, en ik beantwoordde haar glimlach met een warme glimlach. Voor de rest liepen we zwijgend voorop, met de anderen achter ons.

Ik heb geen benul van tijd meer, maar ik weet wel ongeveer dat we 5 uur ofzo aan het lopen zijn. Ik ben echt bekaf. Blijkbaar merkte Madison dat, want ze keek me bezorgd aan.'Wat is er?' Vroeg ze.'Ik ben echt kapot, zullen we ergens de nacht overnachten?' Ze knikte en de anderen stemden ook in.'Ik heb een tent meegenomen voor het geval van het.' zei Madison en ze haalde de tent tevoorschijn.'Het is een tent voor 6 personen, dus groot genoeg voor ons allen.' Dankbaar keken we haar aan.'Nu nog een goed plekje vinden.' Zei Julius. En met die woorden vonden we na een kwartiertje een goede plekje op een heuvel.

Madison en Julius zetten de tent op en ik en de anderen zochten takken voor het kampvuur. Ik ging naast Katrin staan.'En, wat vind je van de nieuweling?' Vraag ik aan haar.'Ik mag haar wel, ze doet echt aardig en helpt ons al te graag.' Ik knikte.'Klopt, ze verlaat zelfs haar bos om ons te helpen.' zei ik op mijn beurt.'Echt waar joh?' -zei ze sarcastisch- 'Had ze dat dan niet eerder gedaan ofzo?''Nope, dit is haar eerste keer.' Ik keek Katrin aan en haar mond nam een ''o'' vorm aan. Ik lachte het uit en gaf haar een vriendelijke stomp tegen haar schouders. Ze wreef overdreven over het plekje en lachte toen ook mee, waardoor ik nog harder moest lachen.'Ik weet het niet hoor.' Hoorde ik Alice achter me zeggen.'Vinden jullie niet dat ze een beetje té aardig doet?' Ik rolde met mijn ogen.'Dat is gewoon haar karakter, en ze probeert vast gewoon aardig over te komen zodat we haar niet buitensluiten. Maar ik denk niet dat ze een slecht persoon is Alice, waarom zal ze?' Vroeg ik. Ze haalde haar schouders op.'Gewoon een voor gevoel. Naja, laten we maar weer terug gaan. We hebben geloof ik wel genoeg hout.' Ik stemde ook in. Ik keek om me heen opzoek naar Anastasia, maar ik zag haar nergens.'Waar is Anastasia?' Vroeg ik. De anderen keken ook om zich heen. O,o... foute boel. Op dat moment hoorden we een angstkreet dat gegarandeerd van Anastasia kwam. Ik liet al het hout vallen dat ik vast had en rende richting het geluid. De anderen volgenden ook mijn voorbeeld en kwamen achter me aan. We moesten langs Julius en Madison gaan, en die 2 kwamen ook achter ons aan  met vragende blikken. Na zo'n 2 minuten gerend te hebben zag ik Anastasia op het grond liggen... met allemaal wolven om haar heen. Dit was zeker foute boel.

'WEG JULLIE, STOUTE HONDEN!' riep ik tegen ze. Ik pakte een stok en slingerde ermee voor hun snuit.'Willen jullie hem? Nou. PAK MAAR!' riep ik terwijl ik het stok de andere kant op gooide met al mijn kracht. Het werkte, ze renden massaal achter dat ding aan. En toen zag ik het... bloed... Overal op Anastasia's lijf... Ik gilde mijn longen uit mijn lijf en rende naar haar toe.'Anastasia!' De anderen happen geschrokken naar adem en kwamen ook in beweging.

Heyyy mensjesss. Ben ik weer, na al die tijd! Het spijt me echt zooo erggg! Ik zal echt proberen om meer te uploaden. Maar school wilt serieus al mijn aandacht, dus ik had niet echt veel tijd om te schrijven, en ook best wel weinig inspiratie. Maar dankzij een paar ideeën van mijn moeder heb ik weer genoeg inspiratie. Ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden. En omg, Anastasia. Leeft ze nog wel? Beschermengelen kunnen toch niet dood? Of toch wel? En wie is de echte Madison? Heeft Alice gelijk over haar of heeft Juliana gelijk? Ik zal het niet weten... (grijnst duivels) Maar ik ga maar weer snel verder schrijven. Alle tips zijn natuurlijk welkom XD. Ciao, tot zo snel mogelijk! <3

Vote?

Comment?

Share?