Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #20

'Ze is wakker!' En 1 tel later hoor ik Julius roepen:'Juliana!' En voel hem mij optillen. Ik open mijn ogen en kijk naar Anastasia, die nu rechtop zit, en glimlach naar haar. Ze ziet het en glimlacht terug. Dan kijk ik Julius aan en glimlach zwakjes.'Het is ons gelukt...' Zeg ik, hij knikt en ik voel een traan op mijn neus vallen.'Niet huilen Juli, ik blijf sowieso bij je. Dat beloof ik.' En daarna val ik weg in een diepe, droomloze slaap.

JULIUS

Oh nee, Juliana is flauwgevallen! Zeker door de vele energie die ze is verloren. Ik til haar op en neem haar mee naar onze kampje die de anderen hadden gemaakt. Ze moet haar rust pakken. Als ik langs Madison kom zie ik dat ze aan het glimlachen is, maar zodra ze mij ziet zet ze gelijk haar pokerface op. Vreemd... Ik leg haar neer op een slaapzakje en ga naast haar zitten. Ik zie dat ze een boek bij zich heeft. Het gaat over avontuur en fantasie. Dat boek had ze gekregen van Katrin en Alice. Ik pak hem op en begin erin te lezen. Vanwege verveling, totdat Juliana bijkomt.

MADISON

YES. Mijn plan heeft gewerkt. Ze is nu buiten bewustzijn, de perfecte moment om mijn vader te bellen. Lucifer.'Jongens, ik ga eventjes wandelen, om bij te komen.' Roep ik en zonder op een antwoord te wachten ga ik dieper het bos in. Achter een boom zo'n 100 meter van de rest af blijf ik staan en pak mijn telefoon erbij. Ga ik dit echt doen? Ga ik echt mijn vrienden verraden? Ik zal wel moeten. Als ik wil dat mijn vader ooit trots op mij zal worden, zal ik wel moeten. Ik zoek zijn nummer op, en even twijfel ik, maar daarna druk ik toch op het bel icoontje. Daar gaan we dan... Hij gaat 3x over, en daarna neemt mijn vader op.''Papa, ze is nu buiten bewustzijn. Het is zo ver.'' Zeg ik zodra hij opneemt.''Goedzo meid, app me de locatie, ik kom er zo snel mogelijk aan met mijn leger.'' Zegt hij en hangt op. Ik zucht, waar ben ik aan begonnen? Ik app snel mijn vader de locatie en ga terug naar de anderen. Ik weet al dat hij er over 10 minuten zal zijn. De laatste 10 minuten dat mijn vrienden mij zullen vertrouwen. There we go.

LUCIFER

Mooizo, mijn dochter heeft mij de locatie zojuist geappt. Het is hier maar 10 minuten vandaan. Ik roep snel mijn leger bij elkaar en ga op pad. Op pad om Juliana op te halen. Wat ben ik toch duivels. MUHAHAHAAA. Het zal wel moeten als je de duivel zelf bent... Ik pak mijn speedboots en ga op pad zodat ik er sneller ben. De rest van mijn leger hebben ook die schoenen.

We zijn gearriveerd. Tijd om Juliana te pakken, maar eerst moet ik eens even mooi onderhandelen met Julius en de anderen. Opeens hoor ik gekrijs achter me en dan mijn naam uit een bange keelgat van een meisje genaamd Anastasia. Ik draai me om en kijk recht in haar bange ogen.'Hoi Anastasia, dat was lang geleden. Hoe gaat het met vader? Jammer dat hij me uit hemel heeft verbannen hé?' Voor alle duidelijkheid, God is mijn vader en Anastasia mijn zusje. Ik ben een gevallen engel.'L- Lucifer, wat doe jij hier?' Zegt Anastasia stamelend. De anderen van hun kampje komt ook kijken.'Owh, gewoon, ik kom mijn dochter opzoeken en wil ook gelijk iemand meenemen.... Juliana, en mijn dochter natuurlijk maar die stond al aan mijn kant.' Zeg ik kijkend naar Madison. Ik zie dat iedereen een ''o'' rondom hun monden krijgt. Ik grijns en ga verder met mijn verhaal.'Geef mij Juliana, en jullie zullen vrijkomen uit dit bos. Want ja, hebben jullie het dan nog niet door? Jullie zitten gevangen in dit bos, jullie lopen al dagen rond. Dankzij de vloek die ik heb uitgesproken, maar als jullie mij Juliana geven, kan ik de vloek opheffen zodat jullie weer vrij zijn, maar dan moeten jullie mij dus Juliana geven.' Zeg ik.'Dat kun je niet maken!' Schreeuw Anastasia. Ik grijns.'Dus mooi niet, je krijgt mijn zielsverwant mooi niet!' Schreeuwt Julius.'Aaawhhh, wees maar niet bang Romeo, je ziet haar wel weer terug. Maar niet meer als de ouwe Juliana. Ze zal alleen geen krachten meer hebben, ze zal geen engel en demon meer zijn, ze zal gewoon een normaal mens worden. En heel veel lijden. Zo'n 6 jaar lang ofzo.' Hij kijkt nu nog geschrokken dan eerst.'N- Nee, nee ik geef je Juliana niet.''Owh, maar Julius, ik vrees dat jullie geen keus hebben. Of jullie geven haar uit jullie zelf en jullie worden bevrijdt. Of ik pak haar af en vermoordt jullie allemaal nu, behalve Juliana en mijn dochter natuurlijk die mij hierbij heeft geholpen. Ik ben trots op je Madison.' Nu kijkt Anastasia naar Madison in plaats van steeds naar mij.'Madison, hoe kon je? Je hoorde erbij, je had ons, je vrienden, je zou ons helpen, niet linea recta naar de duivel hemzelf lijden!' Zegt ze verafschuwd. Madison kijkt verdrietig naar haar ''vrienden''.'Sorry, hij is mijn vader, ik kan niet tegen hem in gaan. Het spijt me echt.' Zegt ze dan zachtjes.'Ach kindje toch, kom maar naar mij. Wees maar niet bang, ik snap het. Het is ook niet makkelijk om je vrienden te verraden, ik ben trots op je.' Zeg ik dan, kijkend naar de anderen.'Dus, wat wordt het? Uit jullie zelf of dwingend? Want geloof me, ik krijg haar hoe dan ook.' De anderen kijken elkaar dan aan en knikken dan.'Goed.' zeggen ze in koor, en ik zie dat Julius Juliana haalt. Als hij terug is overhandigt hij haar aan mij.'Wees maar niet bang, je ziet haar weer terug. Ik zal goed voor haar zorgen. Madison, kom je?' Ze kijkt om naar de anderen. Er rolt een traan over haar wang, maar loopt dan vervolgens naar mij toe. Samen met mijn leger, Madison aan mijn rechterkant en Juliana in mijn armen, draaien we om en lopen weg. Madison kijkt nog één laatste keer om, maar loopt dan toch mee met mij. Op weg naar winst.

Heeeyyyyyyyyyy mensennnnnnnnnn. Zo zo zoooo, what the hell is going on? Juliana is nu bij Lucifer. MUHAHAHAAAA, wat gaat er nu gebeuren?

En sorry @schrijfster_mm  (Madison), maar ik had geen andere karakter vrij in mijn boek. Dus sorry, maar je wordt vast wel weer snel een goederik, wat je ongetwijfeld al bent, maar ik hebt het over de personage in mijn boek...  Het komt wel goed ;), maar ik moest dit wel doen zodat het wat makkelijker zal gaan in de volgende hoofdstukken.

En mensen, onthoudt, Madison (ik heb het over de personage in mijn boek en niet over mijn vriendin ;)) moest dit doen van haar vader terwijl ze dit niet zelf wilde, dus eigenlijk is ze wel een goeiderik ;). Naja, genoeg gepraat. Ik zie jullie weet zo snel mogelijk. Groeten, jullie gestoorde schrijfster XD.

Vote?

Comment?

Share?

CIAO!