Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #10

'Is dit die bos?' vraag ik als wij voor een bos staan.'Hij ziet er niet betoverd uit hoor.' zeg ik lachend.'Dat ziet er zo uit. Iets wat ik jullie nog niet heb verteld is...' Anastasia twijfeld nog even met wat ze moet zeggen.'Als je geluk hebt kom je er in 1 week nog levend uit. Dit bos is in een driehoek vorm, en als je nog meer geluk hebt kom je bij je juiste bestemming aan.'' wow wacht! Dus er is een kans dat wij hier dood kunnen gaan. En als je het overleefd, duurt het minimaal één week om er uit te komen. En als we geluk hebben komen we bij Las Vegas en zo niet totaal ergens anders!?' Roep ik, nee, krijs ik uit. Ze knikt en kijkt richting de bos. Nog 2 uur en dan is de zon onder.' En het eten?' hoor ik Alice vragen.'Er zijn daar overal fruitbomen en struiken met heerlijke fruit die je kan eten.' zegt Anastasia.'We kunnen nog terug.' zegt Julius.'Nee, eenmaal ergens aan begonnen en we maken het af. En... Hoe erg kan het zijn? Liever een weekje in een betoverde bos dan 3 maanden ofzo lopen.' zeg ik vastberaden. Julius pakt mijn linker hand vast.'Ik stem in met al je voorwaarden.' Katrin pakt mijn rechter hand vast en Alice pakt Katrin's hand vast.'Wij doen ook mee.' zeggen ze in koor. Wij kijken allemaal naar Anastasia. Zij zucht.'Dit is absurt.' Dan pakt ze ook de hand van Julius waardoor ik in het midden van ons vijfen sta.'Maar toch laat ik mijn vrienden nooit in de steek.' zegt ze tenslotte. Ik knik en we lopen zo hand in hand als een ketting de bos in.

Nog 2 uur lopen wij zo door als op het begin. Nog steeds met een hoog tempo. De zon is aan het ondergaan.'We kunnen maar beter een slaapplek zoeken, de zon gaat onder.' hoor ik Julius zeggen. Ik knik en kijk om me heen.'Daar verderop is een vijver.' en ik wijs naar links van ons. Het is een mooi vijvertje met fruitbomen.'En er is eten.' zegt Katrin. Wij lopen daar naartoe. Julius maakt een kampvuur en Alice en Katrin halen eten. Ik en Anastasia maken een slaapplek van blaadjes en wij hadden nog 5 dekentjes mee. Toen iedereen bij elkaar was besloten we wat te gaan eten en snel te gaan slapen. Dan was de dag sneller voorbij. Heelaas hadden we pech. Toen we net wilden gaan slapen, hoorde ik een hard gegrom achter ons. In een ruk draaide ik om en... Ik weet niet echt wat het is... Het lijkt op een wolf met een mensenhoofd en... Niet zomaar een mensenhoofd. Het had een demonische hoofd. Zwarte ogen en zwarte zichtbare aders. En een hele boze uitdrukking. Ik kroop van angst tegen Julius aan, en hij legde zijn armen om mij heen.'Demon-wolven.' zegt Anastasia.'Die dingen zijn gevaarlijk.' fluistert ze.'Onze avondeten is hier jongens.' zegt de voorste demon-wolf. Ze springen op ons af en wij gaan ook in de aanval. Dit is ene hele heftige strijd. Hun zijn met zijn 20en en wij met ons vijfen. Best wel oneerlijk en kansloos zou je denken, wat ook klopt. Eentje beet in mijn pols en vlak daarna zag ik zwart en was mijn bewustzijn kwijt. De laatste wat ik nog hoorde was Anastasia die riep 'Nee Juliana!' en vlak daarna voelde ik de harde grond. Ik was flauwgevallen.

Heyyy mensen. Sorry dat ik zo laat ben en zo weinig heb geschreven. Ik had wel meer willen schrijven, maar ik.moet nog leren voor toetsen. Ik zit in een toetsweek, echt stom😔 Ik zal mijn best doen om weer snel te uploaden😉

Vote?
Comment?
🎀 🎀 🎀 Sevda 🎀 🎀 🎀