Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #12

JULIANA

Ik word voor de zoveelste keer wakker nadat ik ben flauwgevallen, ik begin het echt zat te worden. Ik zie Julius bij me zitten. Hij kijkt bezorgt naar mij, en houdt mijn hand vast. Als ik wil opstaan merk ik pas dat we in een grot zitten.'Waar is de rest?' vraagt ik vebaasd. Hij glimlachte.'Hun zijn voedsel halem, ik ben blij dat je weer wakker bent. De tegengif heeft gewerk.' zegt hij blij. Ik kijk naar mijn arm en zie dat de hele wond is geheeld en geen bloed meer te bekennen is.'Hoe lang sliep ik?''Een dag, maar dat was voor mij de ergste dag ooit.' Ik bloos door zijn liefe woordjes.'We moeten nog gaan, als we nog tenminste levend uit de bos willen komen.' Julius knikt.'Als jij er klaar voor bent dan...''Ik ben er klaar voor.' Onderbrak ik hem. Hij knikte en hielp mij overeind. De rest kwam ook en wij vertrokken. Iedereen zweeg, ik hield de hand van Katrin en Alice vast. En Anastasia liep voor ons en Julius vlak achter ons.

'Wat is dat?' vroeg Anastasia. Het was bijna avond geworden en wij kwamen bij een huis.'Een huis.' zei Julius op een 'duh' toon. Ik moest glimlachen en Anastasia lachte sarcastisch.'Ja dat zie ik ook wel, maar wat doet het hier?''Weet ik niet, maar we kunnen er wel verblijven. We lopen al de hele dag zonder pauze en het is bijna avond. Iedereen is uitgeput en we moeten rusten.' Hoorde ik Katrin zeggen. Wij waren het met haar eens. Ze heeft gelijk, we moeten rusten en iedereen is moe. Ik zag de rest knikken, en ik liep door nieuwsgierigheid naar binnen. Toen de anderen ook bij mij kwamen staan viel de deur dicht. Het was donker en ik voelde klauwen mijn arm pakken. Ik gilde het uit van schrik en een hand pakte mijn mond vast. Ik werd meegenomen naar een kamer terwijl ik de andere mijn naam hoorde roepen.'Iemand doe die verdomme licht aan.' snauwe Julius. Toen werd ik in bruidstyle opgepakt en de ontvoerder rende niet normaal snel naar de andere kant van dit huis. Of eerder nog van dit wijk. Dit huis is zo groot als een wijk! Het persoon liep een trap naar beneden terwijl ik hevig om me heen schopte met mijn benen. Teminste dat was mijn bedoeling. Ik werd op de grond gegooid en een kreun van pijn verliet mijn mond. Ik werd aan een muur vastgeketend en er ging een licht aan. Mijn ogen moesten wennen aan de licht waardoor ik mijn ontvoerder niet goed kon bekijken. Ik werd geblindoekt en geslagen. Het martelde mij! Ik schreeuwde het uit van de pijn. Het stopte even en toen hoorde ik een tas opengaan. Mijn blinddoek ging ervan af en ik zag een grote spuit voor mijn ogen. Mijn ogen werden groter en ik gilde op mijn aller hardst om hulp. Ik was bang, bang wat er mij te wachten stond.'Sshhttt stil maar meisje, dit zorgt er alleen maar voor dat je niet dood zal gaan door pijn tijdens mijn marteling. Je zal wel wat pijn voelen, want ja, je wordt tenslotte wel opengezaagd. Maar dood zal je niet gaan, dat laat ik niet toe. Ik wil nog wel genieten van jouw aanwezigheid.' Zei de ontvoerder. Dat was niet bepaal geruststellend en ik gilde nóg harder dan eerst. Ik wil niet opengezaagd worden. Dit mens, ding, wezen..... Wat het dan ook mag zijn. Het is gestoord! Tranen rolden over mijn wangen terwijl het bang om zich heen keek.'Hou je bek, straks hoort iemand je nog!' Dat zorgde ervoor dat ik nog harder gilde en huilde tegelijk. Dit word mijn dood, ik wist het zeker.

JULIUS

De licht gaat aan en ik kijk om me heen.'Waar is Juliana?!' roep ik. We beginnen te lopen, ik moet haar vinden. De anderen lopen ook achter mij aan. En na ongeveer 5 minuten lopen word ik nóg gekker, waar kan ze zijn?! Aangekomen in een kamer hoorde ik een harde, hartverscheurende gegil. De gegil van Juliana brandde in mijn oren, en net op dat momen zakte ik door de grond. Letterlijk, ik viel van een trap naar beneden en ik zag een lange gang. Daar kwam het gegil vandaan, ik rende de gang door totdat ik bij een deur kwam. Shit! Hij zat op slot. De anderen kwamen achter me te staan.'We moeten hem in trappen.' zei ik.'Meiden kom, wij zoeken spullen om de deur in te trappen!' Riep Alice, en ze renden terug. En wat ik deed? Ik trapte de deur kapot na 6x trappen, en ik zag iets hartverscheurends!

Boem! Dat ben ik weer😄 ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden! En hebben jullie trouwens door dat Juliana veel dingen overkomt😂😂 Ik zal er mee proberen te stoppen, maar reken maar van yes dat er nog wat meer dingen zal gebeuren😏😉👿

Vote?

Comment?

Ik ga maar weer, toedelsss💕💕💕

🎀🎀🎀Sevda🎀🎀🎀