Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #14

Julius mag ik je even spreken?' vraag ik met mijn kaken op elkaar geklemd en ik loop wat verder weg dan de rest.

JULIANA

Ik merk dat Julius achter me aan loopt, mooi zo. Ik loop een kleine bergje op en draai me woest om.'Waarom noem je me "schatje" terwijl we nog niets hebben?!' roep ik in zijn gezicht.'Nou, aangezien we zielsverwanten zijn dacht ik dat we dan automatisch iets hadden en dat je dat ook had ingezien.' Ik rol met mijn ogen.'Dus niet, is er geen manier om je af te wijzen ofzo als zielsverwant? En trouwens... als ik dat vrouw moet geloven ben ik een weerwolf die beesten zijn toch gevaarlijk? Ik neem aan dat je niet met een monster iets wilt!' Het woord "weerwolf" sprak ik op zo'n toon uit alsof ik het zelf niet geloof. 'Mij maakt het niet uit, ik houd van je en dat overwint alles.'zegt hij en hij komt dichterbij. Mijn woede maakt plaats voor liefde.'Maar we hebben nog niet officieel.' zeg ik grinnikend. Hij grijnst naar mij en gaat op zijn knieeën zitten. Hij pakt mijn hand vast.'Oh lieve, lieve, lieve, lieve Juliana. Zou jij mijn vriendinnetje willen zijn?' zegt hij op een overdreven toon. Ik schiet in de lach en knik dan zachtjes met mijn hoofd.'Ja.' antwoord ik terwijl ik ongemakkelijk naar mijn voeten staar. Hij komt overeind en omhelst mij.'Nu mag ik je wel liefje noemen.'Zegt hij grijnzend, een grijns dat groter is dan zijn hoofd! Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen.'Uugh, daar had ik over na moeten denken.' zeg ik terwijl ik hem in hem zij por. Hij glimlacht nu weer en port mij terug. Dan omhels ik hem plotseling uit mezelf, maar ik schiet weer gelijk terug en kijk hem aan. Hij is even verbaasd vanwege mijn actie, ik ook. Als hij merkt dat ik verbaasd ben omhelst hij mij dit keer.'Je hoeft je niet te schamen voor mij hoor. Kom zullen we terug gaan naar de rest? Het wordt morgen een lange dag.' Ik knik met mijn hoofd. Hij stopt met omhelsen maar slaat wel een arm over mijn schouder en zo lopen we terug naar de anderen.

'Zo zo, wij hebben twee tortelsijfjes tussen ons.' lacht Anastasia ons ziet. Ik moet weer blozen, sorry maar ik kan er niks aan doen. De mond van Katrin en Alice vallen open en rennen naar mij toe.'Vertel.' krijgt Katrin eruit.'Alles.' zegt Alice erachteraan. Anastasia ik en Julius schieten in de lach. We gaan zitten en ik vertel ze alles terwijl ik de ogen van Julius op me voel prikken. Nadat ik klaar ben met praten gaan we slapen. Ik val moeilijk in slaap vanwege mijn emoties, maar toch na een tijdje, zak ik weg.

De volgende morgen

'Wakker worden moppie.' hoor ik iemand zeggen. Ik kijk op en zie dat iedereen al wakker is. Ik ga zitten en kijk om me heen, vandaag wordt een lange dag zo te zien. Iedereen is moe aangezien we wat later dan eerst sliepen. Ik zucht en sta op, help de anderen met inpakken en ga even naar de vijvertje. Dan mogen we wel in een bos zitten, maar ik let nog wel op mijn hygiëne. Ik doe daar mijn ochtend routine zover het kan in een bos en ga dan terug naar de anderen. Ik zie dat ze al klaar staan om te vertrekken. Ik pak mijn spullen en ga ook bij de anderen staan.'Ik hoop dat we hier zo snel mogelijk uitkomen. Kunnen jullie trouwens nog wat over De vermiste wolf vertellen?' vraag ik als ik bij de anderen aankom.'Dat doen we straks, eerst gaan we wat lopen en als we lunch pauze houden, vertellen we het je.' Zegt Julius. Ik knik en kijk omhoog, de zon is nog net op.'Zullen we dan maar alvast gaan? Hoe eerder we vertrekken, hoe eerder we hier uit zijn.' Zeg ik dan maar. De anderen knikken en we gaan op pad, op pad naar de vrijheid...

Heyy lieve lezertjes van me. Hebben jullie genoten van dit hoofdtuk? Ik wel! Julius en Juliana vind ik echt voor elkaar bestemd. En sorry voor deze korte hoofdstuk, maar ik moet leren voor school. Ik zit in een toetsmaand om het maar zo te noemen. Ik heb dit week en volgende week veel toetsen om te maken! Uughh, school... Jullie kennen het vast. Maar ik wilde toch wat online krijgen dus hier is ie!

Vote?

Comment?

Toedelsss <3 <3 <3 XxxSevdaxxX