Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #16

En we beginnen te lopen, de gangen in.'Hopelijk komen we hier heel uit...' Denk ik perongeluk hardop.'Hoop het ook, maar we blijven hoe dan ook bij elkaar en elkaar beschermen.' Zegt Juliana. Ik knik en kijk haar aan.'Sowieso.' Zeg ik en we lopen door, de lange, diepe, duistere gangen in van het enorme grot. Allebei niet wetend wat ons te wachten staat...

JULIANA

We zijn een gang ingelopen. Oftewel, Julius en ik. uughh, waar kan Katrin zijn? En wat is dit nou weer voor grot? Een echte doolhof! Als we hier levend uitkomen en dit alles voorbij is, ga ik het weer proberen te vergeten. Al hoewel... Julius is mijn zielsverwant. En hij is een demon! Dan kan ik dit moeilijk allemaal vergeten. Ik kijk opzij en kijk naar Julius. Hij lijkt ook in gedachte zijn verzopen. Zijn mooie blauwe ogen kijken voor zich uit maar hij let niet eens op. Waar zou hij aan denken? Ik zucht en kijk weer voor me uit. Waarom moet mijn leven nou zo ingewikkeld zijn? Ik heb duizenden vragen in mijn hoofd waar ik hoogstwaarschijnlijk geen antwoord op zal krijgen. Te beginnen met, wie ben ik? Ben ik echt een weerwolf? Ben ik echt de uitverkorenen? En zo ja, wat is dan mijn taak en voor wat? Ben ik ook een engel net zoals mijn moeder? Heb ik ook vleugels en speciale krachten? En mensen kunnen toch normaal gesproken geen demonen zien? Zien ze dan wel mijn vrienden? Of ben ik, Katrin en Alice de enigen die hun kunnen zien? Ik heb echt zo veel vragen. Dit is nog maar 1 honderdste deel. Ik zucht en kijk naar mijn voeten. Waarom moet mijn leven toch zo ingewikkeld zijn? Ik wil gewoon een normale leven. Julius lijkt uit zijn trans te zijn gekomen want hij vraagt:'Zo jij zucht veel. Is er iets?' Ik kijk hem aan. Zijn ogen staan vragend.'Julius...' Begin ik.'Wil je alsjeblieft eerlijk zijn?' Vraag ik.'Tuurlijk zal ik eerlijk zijn, met wat dan ook. Wat is er Juliana?' Ik zucht nogmaals diep en kijk hem recht in de ogen aan.'Kan je mijn vragen beantwoorden?' Hij knikt ja.'Ik wil weten wie ik écht ben. Ben ik echt een weerwolf? Een engel net zoals mijn moeder? Of de uitverkorene net zoals dat ene mens zei. En zo ja, wat moet ik dan doen? Weet jij meer over dit alles?' Vraag ik met een gebaar met mijn armen waarmee ik de hele omgeving bij elkaar opvat.'Dit alles.' Maak ik me zin af.'Goed ik zal het je vertellen. God waar zal ik toch beginnen?''Gewoon bij het begin.' Hij knikt en kijkt mij aan.

'Juliana, dit moet je wel even weten. Jij bent geen weerwolf, dat vrouw heeft het tegen de verkeerde persoon gezegd denk ik. Jij bent wel de uitverkorene, voor wat weet ik niet precies. Dat moeten we nog onderzoeken. Jij bent...' Hij twijfelt even. Ik knik hem aanmoedigend aan.'Jij bent een... een.... *zucht* Jij bent een.' Op dat moment hoorden we een vreemd geluid. Hij stopte met praten en keek om. Nee hé! Het begon net zo interessant te zijn.'Ja? Ik ben een?' Hij keek goed om zich heen en ging toen verder.'Jij bent een aartsengel. Je hebt ook een bondgenoot, en nee niet over de liefde, maar aartsengel bondgenoot. Sommige mensen krijgen visioenen naar vroeger in hun dromen en zien dan hun bondgenoot. Als de bondgenoot ook dezelfde droom heeft gehad, dan betekent dat dat jullie elkaar hebben gevonden. Niemand kan jullie nog scheiden dan. Jullie zullen samen de wereld helpen. Jij bent ook een speciale ziel. Nog nooit in mijn hele leven had ik zo een ziel gezien. Wist je dat ik me moeilijk kon inhouden toen ik jou zag? Anyways, jij bent geen weerwolf. Jou engele naam is wel Heaven. En ja, jij bent dus een engel, maar een hele bijzondere engel. Er is maar weinig van jouw soort engelen. Je hebt ook speciale krachten, maar zoals ik al zei een tijdje geleden. Die moet je zelf ontdekken. Dat armbanje die je hebt gevonden, dat is een gift van God. Een speciale gift die je zal beschermen. Ik snap dat je hem terug wilt geven aan de eigenaar, maar wees heel voorzichtig.'

Nog voordat hij zijn zin kon afmaken hoorden we een harde gekrijs door de grot.'Katrin!' Roep ik en begin te rennen.'Katrin waar ben je?!' Nee, waarom moest ze gillen? Ze zal toch niet?.... Nee hell no. Ik schud die gedachte weg en concentreer me op mijn weg. Ik kom uit bij een splitsing naar links en rechts. Er is geen rechtdoor. En nu? Ik kijk Julius hulpeloos aan. Op dat moment hoor ik een nog hardere geschreeuw en vlak daarna een gebrul. De geschreeuw kwam van de linkerkant en de gebrul van de rechter.'Wat was dat nou weer voor gebrul?' Vraag ik hees. Julius haalt zijn schouders op. Op dat moment komt er een jaguar uit de rechter kant aan hollen. Dit keer ben ik degene die schreeuwt. Julius en ik rennen naar de linkerkant. Er zit een jaguar achter ons! We rennen terwijl we een geschreeuw horen van Katrin. Ohnee, het loopt dood. Aan het einde van de gang zit een deur. Hopelijk zit hij niet op slot. Wij knallen tegen de deur en hij breekt open. We vallen in een grote kamer. Wij stoppen als we in het midden staan. Tegenover ons staat een krankzinnig man met een kettingzaag en achter hem zit Katrin vastgebonden aan een tafel. Achter ons komt de jaguar. Ohnee, we zijn in de val. Dat mens en de jaguar zijn de broodjes en wij zijn de ham.

Heyy mensjes! Leuk dat jullie mijn boek hebben gelezen. Ik hoop dat jullie dit een leuk boek vonden. Maar helaas! Dit was het einde :( Als jullie willen komt er nog een deel 2 van. Er komt nog een dankwoord en misschien een Q&A als jullie dat willen.

PRANK! 1 APRIL!!! hihihi. Dachten jullie nou serieus dat ik zomaar zou stoppen met dit boek? HAHAHA. Natuurlijk zal ik wel ooit stoppen met dit boek, maar er komt dan nog sws wel een deel 2 hoor :p. Maar gelukkig voor ons. Het einde is nog lang niet in zicht. En O.M.G. MIJN BOEK HEEFT BIJNA DE 700 READS BEHAALD. De vorige hoofdstuk had ik er nog 600, en dit keer bijna de 700. Dat houdt in, in een week 100 reads erbij!!! Thank you all so mutchhh. Love you!!!

Vote?

Comment?

Tips/ideeën zijn welkom

XxXSevdaXxX