Demonische Zielsverwanten ~On Holding~

Hoofdstuk #2

JULIANA
Ik werd om 6.00 uur wakker door een harde knal. Ik ik liep naar mijn raam, deed mijn gordijn open en kijk waar dat geluid vandaan kwam. Even dacht ik iets te zien, maar het was vast mijn verbeelding. Toen toen ik naar rechts keek zag ik echt iets, ik weet het zeker. Ik liep zachtjes naar beneden, deed mijn schoenen aan, pakte mijn sleutels en liep naar buiten. Achter dat ding aan. Het was iets wits.

----------------------------------------------
Ik sta tegenover haar huis. Ik richt mijn blik op mijn jurk. Mijn witte jurk glinstert in de maanlicht. Ik richt mijn blik weer op haar raam. Ze slaapt nog. Ik hoor een knal. In een flits sta ik aan de andere kant van de straat als ik de gordijnen zie bewegen. Ze kijkt mijn kant op. Ik ren het hoek om, en vervolgens ren ik naar het bos. Ze zag me, ik weet het zeker.
----------------------------------------------
JULIANA
Ik ren zo hard ik kan richting het bos, daar rende het ook naartoe. Aan de rand van de bos blijf ik staan. Ik kan niet verder het bos in, het is nog donker.'HEY! IS DAAR IEMAND?!' riep ik zo hard ik kon. Niks. Ik wachtte nog eventjes op een reactie, maar die kwam niet. Uiteindelijk liep ik maar terug naar huis.

Ik ging op de bank zitten en nadenken. Wie was dat? Eerder nog WAT was dat? En wat doet het zo vroeg hier op straat, en vervolgens in het bos? Ik keek op de klok. 06:30. Over een uurtje moet ik naar school. Ik pak me tas maar alvast in, dit word een lange dag, maar morgen word het NOG langer dan vandaag. Uughhh een dropping, ik heb niet echt een andere keuze tenzij ik gezeik wil horen. Dus niet. Ik begin maar alvast met wiskunde pakken.

'Meiden, ik doe mee met de dropping.' Alice en Katrin keken me verbaasd en blij tegelijk aan.'Doe jij mee uit jezelf?!' Katrin keek naar mij en toen naar Alice.'Ja.' Zei ik kortaf. Nu keken ze elkaar weer aan, maar gilden dit keer keihard in me oren. Van blijdschap. De bel ging.'Katrin en ik appen je wel al het informatie die je moet weten over de dropping. We verzamelen morgen om 12:00 precies in het bos naast je. De rest van de informatie app ik wel.' En Alice pakte Katrin en mij bij ons hand en sleurde ons naar binnen.

'Mam, ik ben thuis!' Ik liep de keuken in en gooide me tas op de grond. Ik zag een briefje aan de koelkast hangen.

Liefje ik ben voor 2 dagen bij opa en oma, geld ligt op tafel, daarmee mag je wat bestellen voor jezelf. Alice en Katrin mogen ook langskomen, en veel plezier morgen bij de dropping. We bellen nog wel.
Liefs je moeder

Mijn moeder is weg en Alice en Katrin mogen langskomen als ze willen. Ik legde het briefje weer terug en pakte een appel. Hoe weet mijn moeder van de dropping? Ik heb haar niks verteld daarover. Alice heeft het vast gezegd, dat is typisch iets voor Alice. Ik krijg een appje binnen. Het is van Alice en Katrin. Het gaat over de dropping, wat ik allemaal mee moet nemen enzo. Ik pak snel me tas in en hoop dat het snel voorbij is. Zal ik dat ding van vanochtend tegenkomen? Vast niet, die is allang weg.

Hey daar ben ik weer. Mijn vorige hoofdstuk was goed ontvangen en daar ben ik blij om. Ik had veel positieve reacties. En hoewel ik ziek ben wil ik wel nog even een hoofdstukje schrijven. Ik krijg al meteen hoofdpijn van me telefoonscherm maar dat boeit me nu ff niet. Sorry voor dit korte hoofdstuk, de volgende zal wat langer zijn. Toedels💕