Ik Ben Bij Je

Hoofdstuk 5

Bram is inmiddels ook weer in het ziekenhuis. Hij heeft de hele dag contact gehad met Liselotte en weet daardoor dat Fenna nog steeds niks gegeten of gedronken heeft. Voordat hij naar Everts kamer loopt, koopt hij een broodje en een paar flesjes drinken voor Fenna. Hij klopt zachtjes op de deur voor hij binnenloopt. Liselotte draait zich om en glimlacht naar hem, Fenna blijft bewegingsloos zitten. "Hey Fen," probeert Bram toch, "ik heb wat eten en drinken voor je meegenomen." Hij legt het op het kastje naast haar. Ze draait zich om en glimlacht naar hem, "thanks Bram." Zegt ze voordat ze weer terug naar Evert draait, zonder te kijken naar het voedsel.

Vanbinnen is Fenna kapot aan het gaan. Alles doet pijn. De enige aan wie ze dit normaal toe zou vertrouwen is Evert, maar nu ligt hij in een coma, wat precies de reden is dat ze zich zo voelt. Sinds het bezoek van de meisjes die middag voelt ze zich nog verdrietiger dan eerder. Het kost haar zo veel moeite om contact te maken met anderen dat ze zich een beetje in zichzelf opsluit. En ze weet dat Bram en Liselotte het goed bedoelen, maar ze wil eigenlijk gewoon dat ze weg gaan en haar met rust laten. Vanuit haar ooghoeken ziet ze het broodje dat Bram voor haar heeft meegenomen, met daarnaast twee flesjes water en een flesje sap.

"Fenna?" Liselotte aait zacht over haar arm. "Ik weet dat je je verschrikkelijk voelt en er helemaal geen behoefte aan hebt, maar je moet eten." Fenna knikt langzaam, "ik weet het Lies, maar ik heb gewoon geen honger." Liselotte zucht, ze is niet zo'n geduldig persoon. Ze pakt het broodje van het kastje en houdt het voor Fenna's gezicht. "Kom, eten." Zegt ze. Tot Brams grote verbazing pakt Fenna het broodje aan en neemt ze voorzichtig een paar happen. Na iets meer dan de helft van het broodjes te hebben gegeten legt Fenna het weer weg, ze hoeft echt niet meer te eten vindt ze zelf. Dan pakt ze een van de flesjes water en drinkt het helemaal leeg.

Terwijl Fenna naar Evert staart zitten Bram en Liselotte zachtjes te praten. Fenna luistert niet echt, maar ze vindt het nu toch wel fijn dat haar vrienden er zijn. Ze vond het ook niet erg om alleen te zijn, maar ze vond de kamer wel heel stil. Alleen de piepjes waren nog te horen en die maakten haar eerder bang dan dat ze haar geruststelden. Fenna kijkt even weg van Evert om naar Bram en Liselotte te kijken. Ze staken gelijk hun gesprek en kijken naar haar. "Alles oké, Fen?" Bram kijkt bezorgd naar haar. "Dankjewel dat jullie hier zijn," Fenna glimlacht naar ze. Tegelijkertijd beginnen Bram en Liselotte haar te vertellen dat het geen probleem is. Fenna lacht zachtjes, blij met zulke vrienden.

Het wordt steeds later, en de gesprekken in Everts kamer worden langzaam minder. Bram staat langzaam op. "Fen, zal ik je ff thuisbrengen?" Hij kijkt haar aan, en zijn ogen worden groot als ze haar hoofd schudt. "Je zit hier al sinds gistermiddag," merkt hij op, "moet je niet naar huis, slapen ofzo?" Fenna schudt opnieuw haar hoofd, "ik blijf hier," vertelt ze hem, op een toon die geen tegenspraak duldt. Bram probeert het toch. "Je hebt vannacht ook al niet geslapen." Hij ziet Fenna's gezicht en besluit om het over een andere boeg te gooien. "Je kan ook gewoon hier slapen, ik vind het geen probleem om bij je te blijven." Fenna blijft haar hoofd schudden. "Ik ga verdomme niet slapen, Bram," valt ze uit, "ik moet toch op hem letten?!"

Bram kijkt haar met grote, verbaasde ogen aan na haar uitbarsting. Zonder verder iets te zeggen draait ze van hem weg, richting Evert. Voordat Bram opnieuw tegen haar in kan gaan trekt Liselotte hem aan zijn arm de gang op. "Kappen, Bram," zegt ze tegen hem. Bram valt van de ene verbazing in de andere. "Je gaat me toch niet vertellen dat je het hiermee eens bent? Ze heeft vannacht ook al niet geslapen. Dat is fucking ongezond." Liselotte kijkt hem boos aan, en hij houdt meteen zijn mond. "Luister," begint ze, "de vorige keer dat Fenna van een man hield werd hij vermoord, en zij stond ernaast. Hij ging dood en ze kon er helemaal niks aan doen. Ze kan niet nog een keer iemand verliezen. Ze snapt zelf ook wel dat het geen zin heeft, maar als ze hier bij hem waakt heeft ze in ieder geval nog een beetje controle. Dat mag jij haar niet afnemen." Bram knikt langzaam. Hij wist wel dat Fenna een geliefde had verloren, maar hij had het niet hieraan gekoppeld.

-----------

tadaaa, deel 5 alweer! 

(ik had eigenlijk gisteren moeten posten maar was heel druk want heb volgende week se-week op school *huilt*, dus daarom deel 5 vandaag ipv gisteren. Ik zal proberen deel 6 er overmorgen op te krijgen!)

xo - Laura