Ik Ben Bij Je

Hoofdstuk 7

Het is een lange dag voor Fenna. Ze is bijna de hele tijd alleen, Bram en Liselotte zijn allebei al kort langs geweest, maar ze hadden weinig tijd. Op het bureau waren ze bezig met een belangrijke zaak, en ze konden niet gemist worden. Ze begint hoofdpijn te krijgen van piepjes van de machines, en haar spieren zijn stijf omdat ze al zo lang nauwelijks bewogen heeft. Nog steeds is er geen haar op haar hoofd die eraan denkt om weg te gaan. Evert is nog steeds stabiel, maar hij ligt inmiddels bijna 48 uur in de coma en Fenna begint steeds banger te worden dat hij niet meer wakker wordt.

Bram zucht. Hij zit even bij Liselotte in het lab, maar in plaats van over de zaak, hebben ze het weer over Fenna. "Ik maak me zorgen om haar," geeft hij toe. "Ja," Liselotte is het met hem eens, "en ik heb het idee dat we maar niet tot haar doordringen." Bram knikt, dat had hij ook al opgemerkt. Fenna reageert wel als ze er zijn, maar het lijkt wel alsof ze er niet helemaal bij is. Opeens springt Bram op. "Ik weet wel iemand die tot haar kan doordringen." Zonder verder iets te zeggen springt hij op en rent het lab uit. Liselotte kijkt hem verbaasd na, maar gaat dan weer aan het werk.

"We maken ons gewoon zorgen om haar," Bram zucht. "Ja, Evert is inderdaad stabiel." Hij ijsbeert heen een weer terwijl hij probeert moed te verzamelen voor zijn vraag. "Lies en ik weten gewoon niet meer wat we moeten doen. We zijn zoveel mogelijk bij haar, we proberen haar zoveel mogelijk te laten slapen en eten, maar ze wil gewoon niet." Hij luistert even, maar stelt zijn vraag dan maar gewoon. "Ik hoopte eigenlijk dat jij met Fen zou kunnen praten. Misschien dat ze wel naar jou luistert. Ik snap als je geen tijd hebt maar-" Bram wordt onderbroken. Zijn ogen worden groot en hij lacht opgelucht. "Thanks! Echt heel erg bedankt! Je bent een held!"

Fenna zit nog steeds bij Everts bed. Ze is nog steeds alleen. Bram en Liselotte hadden een halfuurtje geleden gebeld om te zeggen dat ze echt niet weg konden op het bureau. Fenna had ervan gebaald, maar aan de andere kant vindt ze het ook wel rustig, dan heeft ze tenminste dat gezeur over eten en slaap niet. Als er op de deur wordt geklopt kijkt ze verbaasd om. Ze vraagt zich af of ze gek begint te worden door het slaapgebrek, maar dan gaat de deur open. Als Fenna ziet wie het is, springt ze meteen op. "Carla!" Roept ze verbaasd.

Carla loopt naar Fenna toe en trekt haar tegen zich aan. "Hoe gaat het met je?" Vraagt ze zacht. In plaats van te antwoorden, begint Fenna opeens te snikken. Carla houdt haar stevig vast en wrijft over haar rug. Ze probeert met zachte stem om Fenna te kalmeren, maar ze heeft weinig succes. "Ga eens zitten," zegt ze uiteindelijk. Fenna doet wat Carla zegt, en laat zich in haar stoel zakken. Carla laat haar wat water drinken, en uiteindelijk stopt Fenna met huilen. Met betraande ogen kijkt ze Carla aan, "Wat doe jij nou hier?" Vraagt ze zachtjes. "Jullie zijn familie, Fenna," Carla kijkt naar Evert, "Bram heeft me op de hoogte gehouden. Hij maakt zich zorgen om je."

Fenna haalt diep adem en pakt Everts hand weer vast. Ze kijkt naar Carla. "Ik ben gewoon zo bang dat hij niet meer wakker wordt," fluistert ze, "en ik heb geen idee hoe ik dan verder zou moeten. Ik weet niet wat ik zonder hem moet." Ze knippert snel met haar ogen om haar tranen binnen te houden. Carla wrijft over haar schouder, "vergeet je niet dat je ook voor jezelf moet zorgen, Fenna?" Fenna haalt haar schouder op, lichtelijk geïrriteerd dat het gesprek weer deze kant op gaat. "Ik kan het gewoon niet," geeft ze na een paar seconden toe, "ik kan niet eten of slapen zolang hij hier ligt."

Carla kijkt naar Fenna. Bram overdreef niet toen hij zij dat ze er heel erg slecht uitzag. En ze snapt nu ook dat het hem niet lukte om Fenna te overtuigen te eten of naar huis te gaan. Een tijdje blijft ze stil, maar de belofte die ze aan Bram heeft gemaakt spookt door haar hoofd. "Oké, Fenna," begint ze, "ik heb van Bram gehoord dat je al twee dagen niet geslapen hebt en dat je nauwelijks eet. Ik snap dat je het moeilijk hebt, maar hier bereik je niks mee." Ze kijkt naar de andere vrouw, "vannacht blijf ik hier bij Evert, en jij gaat nu naar huis. Dan ga je eten, douchen, een nacht slapen en dan zie ik je morgenochtend weer hier." Fenna schudt haar hoofd, maar Carla accepteert haar protest niet.

-------------------

Jaaaaa Carla is back! Ik dacht, ik kan toch geen Moordvrouw-verhaal schrijven zonder Carla?! Dus jaaa here she isss :)

xo Laura