Ik Ben Bij Je

Hoofdstuk 12

Fenna vindt het heel heftig om met Nynke en Brecht bij Evert te zitten. Aan de ene kant voelt ze het verdriet van de meisjes, omdat hun vader maar niet wakker wordt, en aan de andere kant zit ze nog met haar eigen verdriet, dat ze tijdens hun bezoek zo veel mogelijk weg probeert te stoppen. In het ziekenhuis, in Everts kamer voelt ze zich verantwoordelijk voor de meisjes, en dat vindt ze moeilijk. Ze is nog nooit in haar leven verantwoordelijk geweest voor twee kinderen, en het is een lastige situatie om dat voor het eerst te moeten zijn.

Als Liselotte de kamer binnenkomt, ziet ze gelijk aan Fenna dat er iets is. Ze is meteen bang dat het iets met Evert te maken heeft. "Is alles goed hier?" Vraagt ze, zo voorzichtig mogelijk. Fenna haalt haar schouders op. "Nynke en Brecht waren hier vanmiddag. Ik vind het gewoon zo moeilijk." Liselotte knikt. Een paar seconden lang is ze opgelucht dat Evert niet achteruitgegaan is, maar dan maakt de opluchting plaats voor bezorgdheid. "Trek je het nog een beetje, Fen?" Fenna haalt opnieuw haar schouders op. "Ik weet het allemaal niet, Lies," mompelt ze, "ik mis hem en ik ben zo moe. Ik kan niet eens meer normaal denken."

Liselotte gaat naast Fenna zitten en aait over haar rug. "Je doet het goed hoor, Fenna." Ze meent het echt. Ze snapt niet al Fenna's beslissingen, maar dat maakt niet uit. Fenna doet wat ze wil, en voorlopig houdt ze zichzelf staande, daar heeft Liselotte wel respect voor. Ze is ook absoluut niet van plan om nogmaals te proberen Fenna naar huis te krijgen, maar ze heeft wel een ander plan. "Fenna, waar zijn je huissleutels?" Fenna is te moe om zich af te vragen waar dit over gaat. Ze vertrouwt Liselotte, en verder maakt het niet uit. Ze wijst naar haar tas, in de hoek van de kamer. Liselotte vist de sleutels eruit en glimlacht naar Fenna. "Ik ben zo terug."

Nog geen drie kwartier later staat Liselotte inderdaad weer in de deuropening. Ze houdt een boodschappentas vast, en Fenna is inmiddels wel heel erg benieuwd wat Liselotte nou precies gedaan heeft. "Wat zit er in de tas?" Vraagt ze uiteindelijk maar. "Oké, Fen, niet boos worden," Liselotte gaat weer naast Fenna zitten. "Ik weet dat je niet weg wil uit het ziekenhuis, dus ik heb samen met een verpleegster een oplossing bedacht. Drie deuren verder zit een familiekamer. Daar is een douche en een bed. In de tas zitten schone kleren, een pyjama en wat eten. Jij gaat nu met deze tas naar de familiekamer, en dan wil ik je op z'n vroegst om elf uur vanavond weer zien. Ik blijf hier, en als er iets gebeurt kom ik je halen, en dan ben je binnen een minuut weer terug."

Fenna kijkt Liselotte verbaasd aan. Ze wist niet eens dat dit mogelijk was. Snel maakt de verbazing plaats voor irritatie. "Ik red me prima, Lies." Zonder op de opmerking in te gaan, staat Liselotte op. Ze pakt haar eigen tas en haalt daar een sleuteltje uit. "Hier, de sleutel van de familiekamer." Vertelt ze Fenna. Ze trekt Fenna voorzichtig omhoog uit de stoel waarin ze zit, en omhelst haar dan. "Ik ga koffie halen, dan kan jij even afscheid van hem nemen. Ik ben over vijf minuten terug, ben jij dan weg?" Fenna weet dat het geen zin heeft om met Liselotte te gaan discussiëren, dus ze knikt maar gewoon. "Dankjewel," fluistert ze, en dan omhelst ze Liselotte.

Fenna houdt Everts hand een tijdje stevig vast. Ze weet niet zo goed wat ze wil zeggen, dus ze zegt niks. Ze wil nog steeds niet weg, maar dit is al een betere oplossing dan naar huis gaan. Het idee dat ze nu maar paar een paar meter verderop is, is fijn. Langzaam pakt ze haar spullen. Ze drukt een kus op Everts hand, en loopt dan de kamer uit. Ze kijkt op de klok. Over vijf uur mag ze terugkomen.

Liselotte neemt een omweg terug naar Everts kamer als ze koffie heeft gehaald. Ze wil Fenna even de tijd geven, want ze weet dat dit lastig is. Uiteindelijk is ze, tien minuten nadat ze wegging, weer terug in de kamer. Fenna is nergens te bekennen, en ook de tas die Liselotte mee had genomen is weg. Liselotte glimlacht, haar plannetje heeft gewerkt. Ze kijkt naar Evert, die nog steeds bewegingsloos in het bed ligt. Ook zij mist hem. Niet op de manier waarop Bram hem mist, en zeker niet op de manier waarop Fenna hem mist, maar ze mist hem wel, op haar eigen manier.

-------------------

Beetje later dan normaal, maar had vanavond geen tijd omdat ik moest hockeyen..

Anywayyy, beetje Liselotte in dit hoofdstukje want ik ben echt gek op Liselotte!

Ik heb Moordvrouw dus ook niet gezien trouwens 😭😭😭😭 was het een goede aflevering?? (Niet spoilen plssss 😇)

xoxo Laura