Ik Ben Bij Je

Hoofdstuk 8

Fenna neemt afscheid van Evert. Haar handen trillen als ze de kamer uitloopt. Haar benen voelen zwaar, en ze vindt het verschrikkelijk om hier weg te moeten. Ze probeert niet te veel na te denken als ze het ziekenhuis verlaat en de parkeerplaats op loopt. Ze stapt in haar auto, maar rijdt nog niet weg. Ze probeert zichzelf te vertellen dat dit beter is voor haar, dat Carla bij Evert is, en dat als er iets gebeurd, ze zo terug kan rijden naar het ziekenhuis. Maar toch is ze niet overtuigd. Ze besluit uiteindelijk om maar gewoon te gaan, het wordt toch niet beter.

Als Fenna het huis binnenloopt, begint ze te huilen. Ze woont sinds kort bij Evert, en het is pijnlijk om hier nu alleen te zijn. Het is kwart over zeven, ziet ze als ze op de klok kijkt. Carla heeft haar strenge instructies gegeven, en de eerste daarvan was dat ze moest eten. Fenna zucht en zoekt door de keukenkastjes om te kijken of ze iets kan vinden. Ze heeft nog steeds nergens zin in, maar uiteindelijk haalt ze een ingevroren bakje macaroni uit de vriezer. Ze warmt het op, en gaat in haar eentje aan de keukentafel zitten. Met veel moeite eet ze driekwart van de macaroni op, maar meer lukt echt niet.

Na het eten neemt Fenna een lange, hete douche. Naderhand wast ze alle make-up van haar gezicht af. Ze schrikt toch wel een beetje van hoe ze eruitziet. Ze snapt nu wel waarom iedereen zich zorgen om haar maakt. Ze denkt er niet te lang over na. Het maakt haar niet zo veel uit allemaal. Ze maakt zich vooral zorgen om Evert, er is gewoon te weinig ruimte in haar hoofd om zich ook nog zorgen te maken over zichzelf.

Fenna trekt haar pyjama aan en kruipt dan in bed. Het is pas negen uur, maar nu ze naar huis is gestuurd voelt ze haar vermoeidheid toch wel. Ze gaat aan haar eigen kant van het bed liggen, met haar rug naar Everts kant toe. Als ze erover na gaat denken dat hij niet naast haar ligt, valt ze nooit in slaap. Al snel blijkt dat ze sowieso niet in slaap gaat vallen. Ze helemaal kapot, fysiek en mentaal, maar toch kan ze niet slapen. Haar gedachten komen maar niet tot rust.

Om elf uur geeft Fenna het op. Ze stapt uit bed en loopt naar beneden. Ze drinkt wat water en zucht zachtjes. Het komt wel vaker voor dat ze niet kan slapen, maar normaal gesproken is Evert er. Hij houdt haar dan stevig vast, en door zijn warme lichaam en rustige ademhaling komt ze meestal wel tot rust. Na een halfuur begint Fenna het koud te krijgen. Langzaam gaat ze weer richting de slaapkamer. Dit keer besluit ze om aan Everts kant van het bed te gaan liggen. Ze legt haar hoofd op zijn kussen en ruikt zijn geur. Dit kalmeert haar en maakt haar verdrietig op hetzelfde moment.

Fenna valt om halfeen eindelijk in slaap, maar om twee uur schrikt ze alweer wakker. Tranen stromen langs haar wangen en ze trilt over haar hele lichaam. Ze probeert diep adem te halen, maar het duurt lang voordat ze eindelijk weer gekalmeerd is. Ze gaat weer liggen, ook al schreeuwt haar hele lichaam dat ze op moet staan en terug naar het ziekenhuis moet rijden. Ze wil niet meer slapen, ze wil niet meer weg zijn van Evert. Maar ze houdt zich aan haar afspraak met Carla en probeert nog wat te slapen.

Het is drie uur als Fenna eindelijk weer in slaap valt. Ze schrikt om kwart over vier weer wakker na nog een nachtmerrie, en dan geeft ze het op. Ze snikt het uit, maar staat zichzelf niet toe lang te huilen. Na een paar minuten staat ze op, verwisselt ze haar pyjama voor een spijkerbroek en een zachte trui, en dan rijdt ze maar weer naar het ziekenhuis. Halverwege realiseert ze zich dat ze is vergeten make-up op te doen, maar ze vindt het niet belangrijk genoeg om terug te rijden.

Om vijf uur opent Fenna de deur van Everts kamer. Verrast draait Carla zich om. "Fenna? Wat doe jij nou hier?" Carla kijkt naar de jongere vrouw, en het valt haar op dat de blondine er vermoeider uit ziet dan eerst. Fenna haalt haar schouders op. "Ik kon niet meer slapen," mompelt ze. Het is geen volledige leugen. Ze gaat weer naast Evert zitten en neemt zijn hand in de hare, terwijl ze zich voorneemt om het echt niet meer alleen te laten.

----------

Tadaaaa weer een deeltje. Ben zelfs best trots op deze, hoop dat jullie m ook leuk vinden 😊
Ik heb ook nog twee vragen voor jullie:
1. Hebben jullie tips voor mijn schrijfstijl ofzo? Ik wil altijd leren en beter worden, dus als er dingen zijn die jullie opvallen wil ik dat wel weten 😊
2. Ik heb dit verhaal voor mezelf inmiddels helemaal afgeschreven, en ik heb al wel ideeën voor nieuwe verhalen, maar hebben jullie misschien nog suggesties, dingen die jullie willen lezen ofzo?

Nou dat was het wel weer denk ik :)

xoxo Laura