Ik Ben Bij Je

Hoofdstuk 14

Terwijl Bram het ziekenhuis uitloopt, zit Fenna naar de klok te staren. Ze is zich heel erg bewust van haar afspraak met Liselotte, maar als ze zich daaraan houdt dan moet ze nog anderhalf uur in de familiekamer blijven. Ze is er nu al ruim drie uur, en ze vindt het inmiddels echt niet leuk meer. Ze heeft eerst wat gegeten, en lang gedoucht, en toen heeft ze zo'n twee uur geslapen. Ze is nu net een kwartiertje wakker, maar ze durft niet meer in slaap te vallen.

Even dwalen Fenna's gedachten terug naar de nachtmerrie die er net voor zorgde dat ze wakker werd. Snel duwt ze die beelden weg. Zonder dat ze het doorheeft begint ze te trillen. Ze heeft het idee dat ze niet meer kan slapen zonder nachtmerries te krijgen, toen ze van de week thuis was, was het ook al zo. Daarnaast wil ze ook niet in slaap vallen omdat ze over anderhalf uur terug mag naar Evert, en ze is bang dat ze niet voor die tijd wakker wordt. Ze wil gewoon bij hem zijn.

Fenna gaat toch maar weer liggen, maar elke keer dat ze haar ogen dichtdoet ziet ze verschrikkelijke beelden voor zich. Nadat ze nog een kwartiertje stil heeft gelegen is ze er klaar mee. Ze trekt een spijkerbroek en een loszittend shirtje aan en bindt haar blonde haren vast in een staartje. Ze gooit de haar spullen in de tas en loopt dan terug naar Everts kamer.

Liselotte draait zich om als Fenna de kamer weer in loopt. Ze zegt niks, vooral omdat Fenna er moe en verslagen uitziet. "Sorry Lies," fluistert Fenna, "ik weet dat het nog geen elf uur is, maar ik kon gewoon niet meer." Liselotte wrijft zacht over haar rug. "Maakt niet uit, Fenna. Heb je nog een beetje geslapen?" Fenna haalt haar schouders op. "Zo'n twee uur," mompelt ze, "ik heb last van nachtmerries." Liselotte slaat haar armen om Fenna heen, en trekt haar in een knuffel.  Liselotte houdt Fenna een paar minuten vast. Uiteindelijk laat ze los en kijkt ze Fenna aan, "zal ik blijven vannacht?" Fenna knikt meteen, dankbaar voor het aanbod.

"Fen?" Liselotte kijkt naar haar blonde collega, nadat ze een paar uur in stilte hebben gezeten, "vind je het goed als ik ga proberen om een beetje te slapen?" Fenna glimlacht, "tuurlijk. Ik ben allang blij dat je er bent." Liselotte trekt haar benen op haar stoel en draait tot ze een beetje gemakkelijk zit. Voordat ze haar ogen sluit kijkt ze nog even naar Evert, en dan weer terug naar Fenna. "Als er iets is moet je me wakker maken hè? Of als je wil praten of als je gewoon iemand nodig hebt." Fenna knikt, en dan sluit Liselotte haar ogen.

Fenna komt maar niet tot rust. De afgelopen dagen waren hectisch en zwaar, maar 's nachts was het altijd stil en rustig, en dan kalmeerde ze een beetje. Deze nacht lukt het niet. Ze is onrustig en ze voelt zich slecht. Ze trilt ook weer. Ze kijkt naar haar handen en zucht. Ze gaat in kleermakerszit zitten, sluit haar ogen en probeert rustig adem te halen. Normaal gesproken wordt ze daar rustig van. Na een paar minuten opent ze haar ogen en kijkt ze weer naar Evert. Ze mist hem vreselijk.

De zon komt weer op. Het is inmiddels de vierde keer in vier dagen dat Fenna dit ziet gebeuren. Zonder dat ze er iets aan kan doen stromen de tranen langs haar wangen en begint ze zacht te snikken. Ze begraaft haar gezicht in haar handen en geeft toe aan haar verdriet. Al snel voelt ze Liselotte over haar rug wrijven. Ze kan het niet opbrengen om te stoppen met huilen. Normaal wil ze niet dat mensen haar zo zien, maar ze kan niet stoppen.

"Sorry Lies, het spijt me," Fenna blijft maar huilen. Liselotte slaat een arm om haar schouders en trekt haar naar zich toe. "Maakt niet uit," Liselotte voelt Fenna trillen, "huil maar, dat is goed. Laat het maar even komen." Fenna leunt tegen Liselotte aan en huilt totdat ze leeg is. Dan gaat ze langzaam weer rechtop zitten. Met de mouw van haar shirt veegt ze haar gezicht droog. Ze haalt een paar keer diep adem en dan voelt ze zich weer een beetje als zichzelf. Ze kijkt naar Liselotte, "dankjewel, Lies. En sorry dat je dat moest zien." Liselotte pakt Fenna's hand, "geen sorry zeggen, Fen. Emoties zijn menselijk. En hiervoor heb je vrienden." Fenna glimlacht voorzichtig, "dankjewel."

--------------

Liselotte en Fenna want ja. Allebei zo geweldig. 😍😍😍

Ik begin langzamerhand richting het einde van het verhaal te gaan, Evert wordt ook echt bijna wakker 😏😇

xoxo Laura