Forever Together

hoofdstuk 25

{Scar pov.}

We hebben net thuis al van iedereen afscheid genomen. Dan hoeven we dat niet allemaal op het vliegveld nog te doen. "Wat lust je?"vraagt lex als we bij de starbucks staan. "Doe maar een warme chocolademelk"zeg ik zacht. Hij knikt en loopt naar de balie. Even later is hij terug met 2 bekers. Hij geeft er een aan mij. Ik plaats van mijn naam zie ik lex naam staan en er staat een hartje langs. Ik kijk hem vragend aan. "Heb jij mijn beker?"vraag ik. Hij lacht en schud zijn hoofd. Hij draait zijn beker om. Dara staat scar<3 op. Ik glimlach onbewust. Lex drukt zijn lippen op de mijne. Ik kus hem terug en hij glimlacht.

Ik ben ingecheckt. Nu komt het meest moeilijke moment ooit. Afscheidnemen van lex... de tranen staan in mijn ogen. Bij hem ook maar hij houd zich groot. "Scar we kunnen dit oke. Je bent bijna jarig. Dan ben ik er gewoon. Ik kom wel langs. Jij kan ook altijd naar mij komen. En je bent van mij he. Geen gekke dingen doen kleine"ratelt hij. Er rolt een traan over mijn wang. "Ik hou van je babe"zegt hij en er rolt ook een traan over zijn wang. "Ik ook van jou handsome"weet ik uit te brengen. Hij legt zijn handen om mijn gezicht en plant zijn lippen nog een keer op de mijne. Hij vragat om toestemming die ik hem meteen geef. Hij laat me weer los. Dat zal ik voorlopig even niet voelen. De kriebels, de tintelingen, zijn lippen op de mijne... "Echt scar. Laat je niet gek maken door andere jongens. Ik hou van je"zegt hij. "Ik hou ook van jou en laat al die andere meiden maar merken dat je van mij bent"snik ik. Hij glimlacht zwak en knikt. "Zal ik doen"zegt hij en trekt me in een knuffel. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik sla mijn armen om hem heen. Hij houd me stevig vast en laat zijn hoofd op de mijne steunen. Dan drukt hij een kus op mijn haren.

Dan is het tijd. Ik moet de gate in... ik geef hem nog eeb keer stevig een knuffel en druk mijn lippen zacht op zijn wang. Er rolt een traan over zijn wangen. Bij mij rollen ze er ook over heen. Hij houd mijn hand vast alsof hij wil zeggen dat ik niet moet gaan. Ik wil ook niet maar het kan niet anders. Ik loop kijk hem aan.

"I love you"gebaart hij met zijn lippen en maakt met zijn handen een hartje als ik achterom kijk. Ik glimlach zwak en blaas een kushandje terug. Ik zucht diep en veeg een paar tranen weg. Sterk blijven. Ik loop de gate in. Oke nu is het allemaal wel heel echt. Een jaar geen Lex. Ik ga dood.

Het vliegtuig is geland. Ik heb de koffer gepakt en ben onderweg naar de school met een taxi.

'Ben geland' zeg ik tegen Lex in de mate link.

'Ik ook. Fijn om je stem te horen:)' zegt hij. Ik glimlach.

'Het zou leuker zijn als ik mijn lippen op de jouwe zou kunnen drukken' zucht ik dramatisch.
Lex kreunt zacht.

'Scar breng me nou niet op ideeën op momenten dat jij er niet bent'zegt hij.

'Hmm en dan ga ik met mijn handen door je haren heen'ga ik grinnikend verder.
Hij kreunt nog een keer. Ik grinnik. "Mevrouw we zijn er" zegt de chauffeur.

'Ik moet gaan. Zie je hopelijk snel weer. Love you handsome' zeg ik.

'Love you more babe' hoor ik hem glimlachend zeggen.

'Dat kan niet. Maar ik moet gaan'grinnik ik tegen hem.

Hij lacht kort en ik stap uit. Ik geef de chauffeur nog snel zijn geld. Hij rijd weg. Ik draai me om en kijk naar het enorme gebouw voor me. Er zijn veel mensen. Het is echt enorm. Ik zucht diep en pak mijn koffer. Ik loop richting de ingang. Ik mis Lex nu al. Waarom moest ik ookal weeer terug naar school, want ik heb er nu al geen zin in en we zijn pas net begonnen. Dat wordt nog wat.

Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos