Forever Together

hoofdstuk 43

{Scarlett pov.}

"Wat is er dan?"vraga ik nieuwsgierig. Mark lijkt compleet ik paniek te schieten. "Luister goed Scar. Als je Lex wil helpen moet je NU naar hem toe. Snel je hebt niet veel tijd"zegt hij in paniek. Hij trekt me overeind. Ik loop verbaasd mee naar de deur. "Ga!"zegt hij in paniek. Ik ren snel naar huis toe. Of hoe Lex het liever noemt : Zijn huis.

Ik bel aan. Lex doet de deur open. Ik sla meteen mijn handen voor mijn mond. Overal op zijn armen zitten sneeën. Blauwe plekken. Hier en daar zit wat opgedroogd bloed. Hij heeft een heel dik oog. Hij wil de deur weer dicht doen. "Nee Lex wacht" zeg ik. "Wat wil je"zucht hij. "Wat heb je gedaan?!"zeg ik en laat mijn vingers over zijn rechter bovenarm glijden. "Niks"zegt hij en trekt zijn arm snel weg en doet alsnog de deur dicht. Komt dit door mij? En wie is die Henk?

Ik schrik op uit mijn gedachte door kabaal van binnen uit. Ik ga maar achterom. Ik ren naar binnen toe. Het klinkt niet gezond. In de keuken zie ik Lex zitten. Hij zit met zijn rug naar me toe op zijn knieën in een grote ronde van stukjes scherven van borden, glazen en vazen. Waarom doet hij dit? Zijn borstkast maakt schokkende bewegingen. Hij huilt. Ineens staat hij op en pakt een bord van het aanrecht. Hij smijt het tegen de muur aan. "IK WIL HAAR NIET KWIJT! WAAROM NOU NET HAAR!!"schreeuwt hij. Je kan het verdriet dit keer wel in zijn stem horen. Hij zakt weer neer tussen de scherven. Hij pakt een scherf en houd hem op zijn arm. Hij beweegt een beetje en langzaam druipt er bloed over zijn arm. Ik wil wel iets zeggen maar het lukt me niet. "Lex"weet ik er bibberig uit te brengen. Zijn hoofd schiet als het ware mijn kant in. Zijn ogen worden groot. Hij veegt snel een paar tranen weg en legt het stuk scherf weg. "Lex ik zag het toch zelf"zeg ik zacht. Hij zucht en laat zijn hoofd in zijn handen vallen. Ik leg voorzichtigen wat scherven aan de kant en kruip bij hem op schoot. Hij kijkt verbaasd op. "Waarom ben je hier?"vraagt hij. "Je zou weg gaan"zegt hij. "Het is beter voor je als je weg blijft"zegt hij bezorgd. Ik kijk hem vragend aan. Zo doet hij in weken al niet meer. "Omdat ik van je hou"zeg ik zacht. Ik laat mijn hoofd op zijn borstkast steunen en leg zijn armen om me heen. Hij twijfelt even maar slaat ze dan stevig om me heen.

"Waarom doe je dit allemaal?"vraag ik en wijs wat littekens aan. Hij zucht diep en ademt 1 keer zwaar in en uit. "Oom Henk"zeg ik vragend. "Hoe weet je dat"zegt hij verbaasd. "Je vader zei dat oom Henk in de stad was. Ik heb alleen geen flauw idee wie oom Henk is."zeg ik. Lex lacht flauwtjes en zegt "Dat is mijn oom". "Nee meen je die?"zeg ik sarcastisch. Hij lacht en ademt dan weer diep in en uit. "Mijn oom en mijn vader zijn tegenpolen van elkaar. Mijn oom is sterk, machtig en wil dat ik ook een sterke Alpha ben. Een waar niemand tegenop kan en waar iedereen bang van is"zegt hij. "Bij mijn vader en moeder was het hetzelfde. Mijn oom mocht mam niet en toen probeerde hij mam via pap weg te werken door heel erg te chanteren. "Legt hij uit. "En hij chanteert jou nu ook"zeg ik zacht. Lex knikt voorzichtig. "Bij mam wou hij dat ik iemand regelde die die baksteen door de ruit van de auto liet vallen..."zegt hij zacht. "Dat heb je toch niet echt gedaan"roep ik verbaasd. Hij knikt langzaam en zucht. "Eigenlijk wel"zegt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Je eigen moeder"zeg ik. "Morsdood. Daarna was het nog niet over. Toen mam weg was ging het niet goed met me. Ik voelde me heel schuldig. En dat ben ik ook. Dat gevoel zal nooit weggaan maar ik heb er mee leren leven. Maar toen kon ik dat niet. Toen ging het hetzelfde als je net zag alleen toen vond pap me... een paar weken later is Henk vertrokken en nu is hij er weer"vertelt hij. Wow. Die had ik even niet zien aankomen. "Hij wil dat ik jou wegwerk... zodat ik geen mate meer heb. Daarom was ik zo bot..."voegt hij er zacht aan toe. Ik weet even niet wat ik moet zeggen...

Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos