{Scarlett pov.}
Sepp ligt in mijn armen te slapen. "Zullen we hem maar in bed leggen?"vraagt Lex. Ik knik. Lex pakt hem van me over en legt hem in het babybedje dat niet heel ver van ons bed vandaan staat. Sepp krijgt zijn eigen kamer. Maar nu. Op de momenteb dat hij 's nachts nog wel eens huilt of wakker wordt is het best handig om hem dicht bij je te hebben. Dan hoef je niet eerst het halve huis door te lopen. Lex trekt zijn joggingsbroek uit en kruipt naast mij in bed. "Lex?"vraag ik. "Hmm"mompelt hij terwijl hij een kus op mijn haar drukt en een arm om me heen slaat. "Ik wou niets liever dan een kleine jou die rond huppelt"zeg ik met een glimlach van hier tot Tokio op mijn gezicht. Hij glimlacht lief naar me. Ik draai mijn hoofd een stukje naar hem om en druk mijn lippen even op de zijne. "Wil je nou al een broertje of zusje voor hem"grinnikt Lex. Ik voel de warmte naar mijn aangen stigen. Oopsie dat was niet echt de bedoeling. "Haha. Je bent geweldig"grinnikt hij en drukt zijn lippen weer op de mijne. "Ik hou van je"zegt hij als hij me loslaat. "En ik van jou"zeg ik. Ik ga weer goed liggen. Ik luister naar het ritme van zijn hart. Het is rustgevend.
Na een tijdje hoor ik zijn adem ritme langzamer worden. Hij slaapt. Ik kan nog niet echt slapen. Ik draai me om en kijk naar Lex. Zijn haren zitten in de war en zijn mond staat een klein stukje open. Ik glimlach. Mijn mate, mijn man, mijn vriendje. Mijn alles. Met die gedachte val ik glimlachend in slaap.
Ik word wakker van het gehuil van Sepp. Ik zucht moe. "Ik ga wel"hoor ik Lex mompelen. Hij is ook wakker geworden dus. Hij staat op en looot naar Sepp toe. Hij pakt hem op en wiegt hem wat heen en weer. Sepp is meteen al stiller. "Wil jij even bij mama liggen"zegt hij lief en kijkt naar mij. Ik glimlach en knik. Lex komt naar mij toelopen. Ik ga een beetje rechtop zitten. Lex geeft hem aan mij. "Hee kleine boef"grinnik ik. Ik druk een kus op zijn kleine voorhoofdje. Sepp zucht tevreden. Ik grinnik en Lex kijkt me glimlachend aan. Hij komt naar me toelopen en drukt een kus op mijn voorhoofd.
De volgende morgen word ik gapend wakker. "Goodmorning babe"hoor ik Lex zeggen die de kamer in komt lopen. Hij is al omgekleed. Ik heb eigenlijk wel zin om een stukje te lopen. Ik ga rechtop zitten. Lex loopt snel naar me toe om me te ondersteunen. Ik wil het zelf doen. ik ga staan. Het gaat best goed. Ik heb nergens last van. "Ik heb nergens meer pijn"zeg ik enthousiast tegen Lex. Hij kijkt me verbaasd maar blij aan. Ik geef hem blij een knuffel. "Ik houd van je"zeg ik met mijn hoofd in zijn nek. "Ik hou ook van jou babe"glimlacht hij. "Wil je wat eten. We kinnen de kok bragen ontbijt te maken?"vraagt hij. Ik glimlach en knik. "Ik neem Sepo wel even mee"zeg ik. Lex knikt. Ik loop naar het kleine bedje toe. Die deugeniet. Hij is al wakker. Hij deed alsof hij sliep. Ik grinnik en pak hem op. Met zijn 3en gaan we naar beneden toe.
"Tom. Zou je ontbijt voor ons willen maken?"vraagt Lex. "Maar natuurlijk"antwoord tom vrolijk. "Het gebruikelijke?"vraagt hij. Lex kijkt mij kort aan. Haha betrapt. Hij maakt zijn ontbijt helemaal niet zelf. Ik grinnik en Lex grinnikt ook zacht. "Doe maar 2 keer sinaasappelsap. 2 croissantjes met kaas en 2 gekookte eieren"zegt hij. Ik knik enthousiastm dat is nou precies waar ik zin in heb. "Komt voor elkaar"zegt Tom. "Thanks Tom"zegt Lex. "Dankje"zeg ik en loop met Sepo naar de woonkamer. Ik ga in de hoek van de bank zitten. Lex komt naast me liggen en nestelt zich tegen me aan. Ik glimlach. Ik kijk van Lex naar Sepp en weer terug. Allebei hebben ze gsnistend hun ogen dicht. Lex heeft een tevreden glimlach op zijn gezicht en Sepp een soort variatie daarvan. Ik glimlach onbewust.
Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.Groetjes Roos
JE LEEST
Forever Together
WerewolfDeel 3 van de You're mine serie. Als je zonder je geliefde niet verder kan, moet je zorgen dat je hem of haar niet kwijtraakt. Alleen is dat voor sommige makkelijk praten. Lex denkt dat Scarlett overleden is en zit er helemaal doorheen, maar is de w...