Forever Together

hoofdstuk 44

{Scarlett pov.}

"En jij"weet ik zachtjes uit te brengen. Zijn hrip verstevigt. "Natuurlijk niet"zegt hij en drukt een kus op mijn wang. "Wat denk je wel niet van me"zegt hij. "Ik weet het even niet meer Lex"zeg ik zacht. "Snap ik"zegt hij en slaat zijn ogen neer. "Maar ik weet 1 ding zeker" zeg ik overtuigd. Zijn ogen schieten weer naar de mijne toe. "Ik blijf bij je"zeg ik. Hij glimlacht opgelucht. Ik glimlach terug en druk mijn lippen op de zijne.

"Jij bent zijn ENIGSTE zwakke punt. Waarom moet je dan steeds naar hem terug gaan?"hoor ik een stem naast me onze kus onderbreken. Lex gaat meteen staan en trekt me in 1 beweging achter zich. Hij gaat beschermend voor me staan. "Wie is dat?"vraag ik aan Lex. "Hallo ik sta hier hoor dom wicht"bromt de man. "Had ik het soms tegen jou"snauw ik terug. "Mijn oom Henk"zegt Lex. Ik slik en knik. "Maar praat niet zo over haar ja"gromt Lex en zet een stap dichter naar zijn oom toe om intimiderend over te komen. "Ik zeg alleen de waarheid. Ik dacht dat jij wel beter wist. Toen je mij belde zei je namelijk dat ze weg was"zegt zijn oom. "Ja waar ik ben terug"zeg ik. "Dat zie ik"zegt zijn oom met rollende ogen tegen mij. Lex geeft zijn oom een duw. Die tuimelt een klein stukje achteruit. "Gaan we stoer doen? De kleine wolf tegen de grote ervaren wolf?"zegt zijn oom. "True alpha en maangod tegen rogue moet wel lukken"gromt Lex. Hij springt in de lucht en verand in zijn sprong in zijn wolf. Hij springt bovenop zijn oom die op de grond valt. Hij veranderd ook snel in zijn wolf. Lex is groter. Ze raken in gevecht. En op dit moment voel ik me echt machteloos. Ik wil Lex wel helpen maar ik denk niet dat dat slim is. Misschien moeten ze deze familie ruzie zelf maar uitvechten? Het klinkt misschien bot maar zo denk ik er wel over.

Zijn oom gooit Lex met een harde klap van zich af. Lex beland hard tegen de kast aan. Zijn oom krabbelt overeind en veranderd weer in zijn mensenvorm. Hij komt op mij aflopen. "Als hij het niet doet dan doe ik het zelf wel"gromt hij en gaat met zijn handen naar de zijkant van zijn broek. Hij haalt er een pistool uit. Oh oh. Ik slik en deins een stap acheruit. Niet weer he. Hij richt het pistool op mij. Hij laat het geweer. "Alsjeblieft niet doen"smeek ik. "Haha alsof ik daar naar zou luisteren"lacht hij. Zodra hij de trekker overhaalt is Lex overeind gekomen en duwt mij aan de kant waardoor hij zelf geraakt wordt door de kogel. "NEEE!!"gil ik. Lex valt jankend van de pijn op de grond. Zijn oom laat van schrik het pistool uit zijn handen vallen. "Idioot"roep ik. "Flikker op"roep ik naar hem als hij blijft staan. Hij snelt gauw weg. Ik snel naar Lex toe. Hij ligt in zijn wolvenvorm op de grond. Het bloed stroomt over zijn vacht heen. Hij jankt. Ik mindlink snel het ziekenhuis.

"Lex alsjeblieft blijf bij me"snik ik en ga met mijn hand door zijn vacht heen. Hij jankt zachtjes. Ik probeer het bloeden wat tegen te houden met een doek. De ambulancebroeders komen binnen rennen. Ze leggen Lex op een brandcar en rijden hem naar de ambulance toe. Ik ren achter ze aan. "Mevrouw u kan niet mee"zegt de man zodra ik de ambulance ook in wil stappen. "Ik ga mee"zeg ik en stap vastbesloten toch in. Hij zucht maar stapt toch ook snel in. Zijn collega stapt bij het stuur in en rijdt snel weg. De sirenes gaan aan en we racen naar het ziekenhuis. De man is allemaal bezig met testjes bij Lex. Hij is niet bij zijn organen of hart geraakt dus het is nog niet dodelijk maar de kogel moet er wel zo snel mogelijk uit. Vertelt de arts me na een tijdje. Ik knik en druk een kus op Lex zijn kop. Hij drukt zijn snuit tegen mijn hand aan. Hopelijk komt dit goed. Ik kan echt niet zonder hem.

Heyy mensjes,
Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.
Laat weten wat je ervan vond.

Groetjes roos