Forever Together

hoofdstuk 32

{Scar pov.}

Ik wordt wakker in een felle kamer. Overal om me heen hoor ik piepjes. Ik lig in een bed. Niet de mijne. Wat is er ookal weer gebeurd? Ben ik in het ziekenhuis? Een man in een witte jas komt de kamer inlopen. "Ahaa mevrouw Waters u bent wakker"zegt hij. Ik knik en probeer rechtop te gaan zitten. Dat was niet zo'n goed idee. Er schiet een pijnscheut door mijn buik."U kunt beter blijven liggen"zegt hij. Hij schrijft wat dingen op en richt zich weer op mij. "Weet u nog wat er is gebeurd?"vraagt hij. "Nee"zeg ik zacht. Mijn stem is schor. Ik moet dalijk echt even water drinken ofzo. "Uw vriend vertelde dat u misselijk werd en overgeefde. Toen u een slok water nam bent u flauwgevallen"vertelt hij. Wacht vriend? Is Lex hier? Ik knik naar de arts. "Is hij hier?" Zeg ik nog steeds even schor. "Ja hij heeft de wachtkamer niet verlaten"grinnikt de arts. Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht."Ik zal hem halen. We hebben wat testen bij u gedaan door te kijken waardoor het kwam. Dalijk krijgt u de uitslag" zegt hij. Ik knik en hij loopt de kamer weer uit.

Ik kijk om me heen. Rechts van me is een groot raam. Buiten staat een boom. Er zit een vogelnestje in. Een vogel is net de baby vogeltjes aan het voeren. Het ziet er heel lief uit. Onbewust glimlach ik naar de vogels. Ik hoor de seur weer open gaan. Ik kijk naar de deur. Lex staat in de opening. Hij heeft wallen onder zijn ogen en hij heeft een beker koffie vast. Ik grinnik. Hij komt snel naar me toe lopen. Hij gaat op de rant van mijn ned zitten. "Heyy"glimlacht hij en laat een hand zacht ovee mijn wang glijden. Ik glimlach terug. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. "Gaat het weer?"vraagt hij. Ik knik. "Zolang ik blijf liggen"zeg ik. "Wacht"zegt hij. Hij staat op en vult een glaasje water en geeft het aan mij. Ik grinnik zacht en neem een slok. "Dat is beter"zeg ik. Lex grinnikt. "Doe dat nooit meer oke. Ik schrok me dood"lacht hij. "Niet waar. Je zit hier nog"grinnik ik. Hij schudt lachend zijn hoofd. Ik zet het glas water naast me op een kastje neer. "Levi en de andere jongens zijn ookal een paar keer geweest maar we mochten niet naar je toe"zegt hij. "Hoelang ben ik weg geweest?" Vraag ik. "2 dagen denk ik"zegt hij vragend. "2 hele dagen!"zeg ik verbaasd. "Nee 2 halve dagen"grinnikt Lex. "Dan zou het 1 dag zijn kneus"grinnik ik. "Ja ja ja"lacht Lex. Hij komt naast me liggen op bed. Hij sluit zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn wang. "Ik heb je wel gemist die 2 dagen"zucht hij en begraaft zijn hoofd in mijn nek. "Ik jou vast ook wel."lach ik en druk een kleine kus op zijn lippen. Hij drukt een langere kus op mijn lippen. Ik ga erin mee. Hij vraagt om toestemming die ik hem gelijk geef.

Zodra hij terug trekt komt een tegenstribbelend geluidje uit mijn mond. Oopsie. Lex lacht en ik grinnik zacht maar ik voel de warmte naar mijn wangen toe stijgen. Hij drukt nog een korte maar lieve kus op mijn lippen en legt zijn shoofd dan op mijn schouder neer.

"De arts zou dalijk komen met de uitslagen" zeg ik. Lex knikt. Over de duivel gesproken. De deur gaat open en de arts komt naar binnen lopen. "Nou mevrouw en meneer Waters. Mooi dat jullie allebei hier zijn. Ik heb de uitslagen voor jullie. Mevrouw Waters. U bent zwanger. "Zegt hij vrolijk. "Gefeliciteerd"voegt hij eraan toe.

Heyy mensjes,
Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom. Laat weten wat je ervan vond.

Groetjes roos