SESSIZ KIZ

TANISMA

Medya Ateş KARA

Ben hala barut'un kucağındayken karşımdaki gevşek ağızlı asli denen kıza öldürecek gibiydim.

" aa askim bu hizmetciyi niye kucağında tasiyorsun !" Diye bağırınca barutun kollarindan atlayarak önünde durdum.

Bana küçümser bakışları atarak , beni birden itmeye çalıştı. Benim elim çoktan yumruk olmuştu.

" sen hala burda napiyorsun lan ! Yüzsüz! "Barut a inanamiyormuscasina baktım.

" askim degil misin ? Kalırım. Bu hizmetçi gitsin." Deyince artık benim ipler kopmuş oldu.

Yumruk yaptığım elimi alıp yüzüne vurunca bir metre ileriye düştü. Cirtlak sesiyle bagirmayi da unutmamisti.

" ahh napiyorsun sen kızım! Sen kimsin bana vuruyorsun !" Deyince dusundum. Doğru ben kimim? Barut'un neyi oluyorum?

"Herşeyim! !"

Duyduğum kelimeyle ona baktım. Beni küçük dusurmemisti. Ona minnetle bakınca , elimi tuttu. Yerdeki sürtüge dönüp

" defol git burdan! Şimdi! Hemen! Anladın mi? Bak heceliyorum de-fol git! "deyip bağırınca ben bile korkmuştum.

Asli denen kız yerden ağlayıp kalkınca hiç acıma duygusu olmadı. Gebersin pislik.
Bana bakıp kapıdan çıkınca arkasından baktım.

Barut elimden tutup içeri çekti .

"Iyi misin ? Kusura bakma o kızın hala burda olcagini bilmiyordum." Tamam dercesine kafami salladim.

Elini kaldırıp ensesine koyup ovarak bana baktı. Bişey soylicek gibiydi.
Soyle dercesine elimi salladim.

" herşeyim dedim diye kizmadin mi?" Bana bunu sorunca düşündüm . Niye kiziyim ki beni o asli denen kızın yanında küçük düşurmemisti.

Başımı hayır anlamda sallayinca , bana bakıp güldü.

"O zamn hastane gidelim ordan depoya gidelim. Ceren seni merak etmiştir kesin. Ve sana öğrenci getircem. Arkadaşım." Deyince elim ağzıma gitti. Ceren beni fena halde dovecekti. Orası kesin.

-

Hastaneye vardığımda biraz kapida bekleyip nefes aldim. Asim abim hala uyuyordu. Niye? Yanına gitmedigim için mi?

Barut arabadan inince koşarak hastaneye gittim. Oda beni asim abiyle yalnız bırakmak istediği belliydi. Kapının önüne gelince derin derin nefes aldim.

Kapıyı açıp hala komada olan asim abinin , çökmüş bedenine baktım. Gözümden yaşlar akarken kendime kızdım. Ona bakamiyordum. Ve bu benim daha kötü olmamı sağladı. Ayakta hala durdugumu fark edince , yavaş yavaş ona doğru ilerledim. Yatağın kenarına oturdum.

Içimden okadar şeyler geçiyordu. Söylemek istiyipte soyleyemedigim okadar şey vardı ki konusamiyordum. Ne soylicem ne dusuncegimi şaşırmıştım. Sadece asim abiyle hayata tutunurken, şimdi barut beni sevdiğini söylemişti yani o manaya getirmişti.

Elini ellerimin arasina alıp dudaklarıma götürdüm. Öpüp, özür diledim. Onu koruyamamistim. Halbuki o beni hep korudu. Beni ayakta tuttu. Şimdi o yıkılmış bir şekilde yatıyordu. Canım açıyordu . Ağlamaya basliyinca sessizce fisildadim. Duymicagini bildiğim için rahattim.

"Uyan.."

Aglamam durunca kafami kaldırdım. Karşımda barutu görünce şok olmuştum. Inşallah duymamistir, Beni.

Ona bakınca "iyimisin? " diye sorunca icimden oh çektim. Şimdi sesimi duymasına gerek yoktu.

Kafami sallayıp onayladim.