SESSIZ KIZ

ilk öpücük

Merhaba arkadaşlar😊 bölüm biraz geç geliyor buda benim çok yoğun olduğum için siz değerli okurlarımı bekletmek hiç istemiyorum ama elimde olmayan sebeplerden dolayı.
😊bölüm ile ilgili yorum yapıp bana fikirlerinizi söylerseniz daha iyi bölümler ile karşınıza gelmek isterim.
Iyi okumalar💕

Insan bir kelime ile hem şok olup hem de nasıl mutlu olur anlayamıyorum.
Barut doğru mu söylüyordu yoksa kulaklarım bana oyun mu oynuyordu?

Adam ölmemiş miydi? Ben katil değil miydim? Ama nasıl, nasıl olur da ölmedi? Ben o adamı öldürdüm diye kahroldum. Şimdi ise barut bana ölmedi diyor mutlu muyum? Şoktan naptigimi bilmez halde göz yaşlarımi sildim.

" Ağlama gülüm. Ben sana dedim ben varken sana hiç bir şey olmaz diye."

Güzel gözlerine kafamı çevirdim. Doğruydu. Barut hayatım da olduğundan beri hep güvendeydim.

" Bir daha uzulmene izin vermicem! Asla! Kimse sana dokunamicak üzemicek!" Ellerimi tutup birden kendine çekmişti.
Ben şoktan hala çıkmazken barutun dudakları dudagimda hissetmemle gözlerim kocaman olmuştu.

Barut sadece dudağını dudaklarima koyup öylece duruyordu. Derin nefes aldı. Suan barut beni opuyordu ve ben öyle durmuş bekliyordum.
Inananiyorum ben niye tepki vermiyorum. Benim şu an geri çekilmem lazım ama beynim hareketlerini yitirmiş gibi sadece öylece durmuş bekliyordum.

Birden kendime gelip geri çekildim.
Utançla başımı egdim.

"Utanma benden canımın canı" çenemi tutup başımı kaldırdı.
Gözlerim ne kadar ısrarla başka yere baksa da bal gozlerine yine ulaşıyordu.
Kafami eğip olayın şokundan kurtulmak için düşünmeye başladım.
Inanamiyorum barut beni öpmüştü! Kalbim heycandan hip hızlı atarken ayaga kalkıp arkami dönüp yürümeye başladım. Arkamda sessizi bile unutarak. Barut yanimdayken bu heycan bu şokla bişey yapamazdim.
Elim dudaklarımda yürümeye başladım.

" kaçma benden güzelim" barutun neşesi yerinde olduğu sesinden belliydi gülerek söylemişti.
Daha çok utanmamak için hızlanmaya başladım.
Ben daha adam öldürmedim diye sevinmem gerekirken utançtan daha bilgi bile ogrenemeden uzaklaşmak zorunda kaldım. Suan deli gibi koşup katil değilim ben demek istiyorum ama ne sesim yeter buna nede yüreğim.
O kadar sorun varken bir anda nasil olur da bir öpücükle kendimden geçtim bilmiyorum.

"Bak sessiz sensiz napar sonra burda" sessizin ismini duymamla durdum. Resmen utanctan heyecandan sessizi unuttum.
Arkami döndüm barut sessizi kucağına almış bana bakıyordu.
Beni niye öptü ki şimdi?! Sormam gereken , bilmem gereken onca şey varken nasıl yüzüne bakıp barutu dinlicem off.

" hadi gel seni bir yere goturucem."
Ne! Olmaz ben bu durumdayken bu şoku atlatamadan onla yanlız kalmak istemiyorum.

"Biz gidiyoruz sen hala ayakta durmak istiyorsan dur " sessizle beraber arabasina doğru ilerledi barut.
Ne yani beni almadan mi gidiyordu?

Mecbur peşlerinden ellerim önde bağlı ilerlemeye başladım arabaya doğru.
Barut ise bu hallerime gülerek bakıyordu. Şimdi beni nereye götürecek çok merak ediyorum.

Bilegim açıyordu pansuman yapmam gerekiyordu ama hala bu olaylardan dolayı kendime bakmayı değil aynaya bile bakmamistim.

Arabaya binip sessizi kucağıma aldım. Barut ise gülerek yola bakıyordu tabi beyfendinin keyfi yerinde!

Bilegim çok sızlıyor ve acilen doktora gitmem gerekiyor ama icraat var mi ? Yok! Normal insanlar gibi doğru düzgün hasta bile olamadım. Hep benim aptalligim yüzünden. Elimle bilegimi tutup yola bakmaya başladım.