Ara
Andito ako sa isang lugar kung saan pwede kang magwala.
Pwede kang kumain ng kumain ng hindi mo iisipin na baka manaba ka.
Pwede mong ienjoy ang nature, walang pipigil sa'yo.
Pwede kang mag jogging, mag yoga at ang pinaka matindi, mag basag ng plato.
Pero aanhin ko naman yung pagwawala ko? Pag ginawa ko ba yun babalik siya?
Pag nanaba ba ako sa kakakain ko, papakealamanan niya ako?
Pag na enjoy ko ba ang nature, maeenjoy ko rin ba to kagaya ng pag kasama ko siya?
At higit sa lahat, aanhin ko naman ang mga platong mababasag ko? E walang kwenta yun e! Kung muka niya, baka pa. 😏
Kasi kahit anong gawin ko, hindi na mababago ang mga sinabi niya. At kahit anong gawin ko, wala na, tapos na.
"Pero you're here. You chose to be here." Napalingon ako. Aba, si tangkad pala to e! "Senti na naman, Ara?" I nodded. Totoo naman e. "Mika." I spoke. "Gaano kasakit maipagpalit?"
She smiled. A bittersweet one. "Sobra." Then she looked at me. Bigla namang dumating si Kim. She then sat on the sand together with Mika and I. "You'll feel helpless. Tapos puro tanong pa sa isip mo. Like, saan ba ako nag kulang?" Mika continued.
"May mali ba sa akin?" Kim then butted in. Mukang sambutan ng lines ito ah. Both, Mika and Kim, pinagpalit kasi sila ng mga ex nila.
"Wasn't I enough?"
"San ba ako nag kulang?"
"Panget ba ako?"
"And hell, a lot of stuffs pa. But in the end, mapapangisi ka na lang e." Kim then stated. "Minahal naman kita ah. Pero bakit, bakit hindi ako yung kasama mo? Bakit siya?"
"We all wanted to be the other girl." Mika said. "Girl na kasama niya ngayon, hinahalikan at minamahal niya ngayon. Pero wala e. Eto tayo. Andito tayo. Kasi hindi tayo yung pinili. Tayo yung pinakawalan. Putangina lang." She said then pinaglaruan niya na yung sand.
"Minsan nga gusto ko na lang mamatay e." Dagdag ni Kim.
"Pero di naman ikaw yung namatay. Yung puso mo, yun, yun yung nakabaon sa hukay." Dagdag ni Mika.
"Ikaw Ara? Why are you here? Why are you here sa Camp Sawi?"
Yes, we're in Camp Sawi. Wala e, sawi. Need to mend my broken heart.
I looked at the both of them and sighed.
"I was so in love with this guy. I've known him kasi he's a friend of my cousin. Nag kakatambayan kami actually. Then as months passed by, hindi na siya nakakadalaw. And its fine with me. Its not a big deal pa nga for me kasi I don't have feelings for him. Kasi I was fresh from a break up that time. Until this day came na, I wouldn't thought that he'll be this important to me. That, damn! Just because of him, I'm here. Sawi. Sira ang puso."
"Masaya kami. Kami yung tipong relationship goals. We're both athletes kasi. Food buddy namin ang isa't isa, best friend ko siya, best friend niya ako."
"Everything seemed fine. What happened?" Kim asked.
Flashback....
@iamthomastorres: *shared kimpoy feliciano's fast talk video*
"Mahal mo o mahal ka?"
@iamthomastorres: mahal ko. Martyr ako e! Okay na yung ako ang masaktan kesa ako ang makasakit.
Then I just feel like crying. Crying is the best thing to do after I read his post.
"Bels! Huy-- o? Bakit ka umiiyak diyan?" Tanong sa akin ni Jeron. Ang boy best friend ko aside from Thomas. The one who's breaking my heart dearly.
