Until You're Next to Me

Chapter 3: Loving Ysabelle

Once you lose someone, it is never exactly the same person who comes back..

**************

ALEXANDER'S POV

Agad akong sinalubong ni Tita Linda pagpasok ko sa emergency room. Tinanong ko agad sila kung ano'ng nangyari. "What happened Tita Linda?"

"Nag-overdose nanaman siya ng sleeping pills. Hindi ko na talaga alam kung ano'ng nangyayari sa batang yan. Can you try to talk to her later pag maayos na siya?"

"Sige Tita, I will try." Maiksing sagot ko sa mommy ni Trish. Lagi nalang kasi siyang nag-aattempt na mag-suicide. Kahit anong usap ang gawin namin hindi siya nakikinig.

I met Ysabelle a month after Scarlette left for Canada. Nandoon siya sa bar na tinutugtugan namin that night, she's very wasted at nagpapaka addict sa ecstacy. Pauwi na'ko nung may napansin akong babae na nasa gilid ng car ko. Nakaupo siya nakaharap sa may gulong. "Hoy! Anong ginagawa mo diyan sa gulong ng kotse ko!" pasigaw kong sabi dun sa girl, kala ko kasi may ginagawa siyang kalokohan.

Hindi siya kumibo kaya nilapitan ko siya. Inalog ko yung balikat niya to find out na wala siyang malay. Binuhat ko siya at sinakay sa car para dalhin sa hospital. But on our way to hospital, bigla naman siyang nagkamalay! "Hey! Who are you? Saan mo ako dadalhin? walang ya ka kidnapper!!! Somebody help me here!!!!"

Nagsisisigaw siya pag gising sabay hinampas hampas ako ng dala niyang bag. Tinabi ko muna yung car. Kesa naman maaksidente pa kami. "Will you please shut up! For your information miss, hindi kita kinidnap! Dapat nga magpasalamat ka sa'kin eh!!"

"At ba't naman ako magpapasalamat sa'yo!" sabi niya sa'kin ng nakairap. Bwiset! ikaw na nga 'tong tinulungan ikaw pa galit!

"Naabutan kita kanina nakahandusay sa tapat ng kotse ko wala kang malay kaya nag decide ako na dalhin ka sa hospital." maikli ko lang na sabi. Hindi siya nakaimik. Pahiya ka 'noh!

Sabay inabot niya sa'kin yung kamay niya. "I'm Ysabelle Montes. Sorry kung nag histerical ako agad. Hindi ko lang maalala yung mga ginagawa ko."

"I'm Alexander Rodriguez. Alex nalang."

"Thanks for saving me Alex." Yun lang at nag offer ako na ihaid siya sa bahay. Na-kwento niya yung nangyari sa kanya on our way to their house. To make it short, nag away daw kasi sila ng mommhy niya, and her life was a mess simula nung namatay yung dad niya. Hindi kasi sila magkasundo ng mom niya. Kaya yun nagrebelde, nagpakalasing, at nagpakalulong sa ecstacy.

We exchange numbers nung naihatid ko na siya sa bahay nila. And that's how our friendship starts. Halos lahat ng attention ko para kay Scarlette sa kanya na napunta. Siya na yung kasama ko tuwing may gig saka may practice. Ako na din yung kasama niya tuwing may pupuntahan  siyang mga events.  Until the time na umamin siya sa'kin na mahal na niya ako. Ok naman ako sa mommy niya in case na magiging girlfriend ko siya.

And yes, I love her, but not more than just a friend. Like what I've said, she became special to me simula nung umalis si Scarlette, lahat ng time and care binuhos ko sa kanya. But not the special feelings that I have for Scarlette. After all these times, umaasa parin akong magkikita at magkakaayos kami. Para sa'kin, siguro loving Ysabelle is not what I made of.

"Excuse me, Mrs. Montes, can I talk with you?" Si Dr. Delgado, attending physician ni Ysa.

"Mrs. Montes, like what I've said a hundred times. You need to bring your daughter in a psychiatric facility para matulungan siya. Ilang beses na siyang nasusugod dito for attempted suicide."