Until You're Next to Me

Chapter 1: Recalling What We Used to Be

I don’t understand why destiny allowed us to meet, when there's no way for us to be together.

***

HER POV

Year 1989

Hindi ko maintindihan yung feelings ko. One hour ko na yatang tinititigan yung hawak kong cordless telephone. Tatawagan ko ba siya o hindi? Eto parin kaya yung number niya? Tama ba 'tong ginagawa ko? Sige na nga! Susubukan ko na siyang tawagan.

956-39-87

*Phone ringing*

Shet! Nag-ring! Napahigpit ang hawak ko sa phone. "Funerarya Paz, good morning!"

"Huh?!" lumaki ang mga mata ko sa sinabi ng lalaki sa kabilang linya. Lalong napahigpit ang hawak ko sa telephone.

"I'm just kidding! Si Alex 'to. Sino'ng kailangan mo?" Alex. Biglang bumilis yung tibok ng puso ko. Para kasing mat kumirot sa puso ko nang marinig ko yung pangalan na yun. Siyempre ako 'to. Gusto ko sanang sabihin pero pinipigilan ko yung sarili ko. Hindi ko alam kung tama ba 'tong ginagawa ko.

"Look, sorry sa nasabi ko," sabi ni Alex. "Hindi 'to funerarya. This is Rodriguez residency. Sino po sila?" Hindi parin ako kumikibo, pinagpapawisan na yung kamay ko. Feeling ko hindi na’ko makahinga. It's been 6 years, pero hindi parin nagbabago yung nararamdaman ko para sa kanya.

"Scarlette, ikaw ba 'yan?" bigla akong napatayo nung nahulaan niya yung name ko. Bago 'tong landline number namin. So paano niya nalaman na ako yung tumawag?

"Sino ba sa'min ang kailangan mong kausapin?" tanong ni Alex. Hindi parin ako sumasagot. "Hello? C'mon! Nagbibiro lang ako kanina. Sino ba talaga 'to?!" Hinihintay ko nalang na ibaba niya yung phone nila. Alam ko ibababa na niya un. Kailangan ko lang maghintay.

"Scarlette. Alam kong ikaw yan." Pinikit ko nalang yung mga mata ko. Gusto ko nang ibaba yung phone, pero gusto kong siya muna ang mauna. "Scarlette! I'm sick of this game! Ikaw ba 'yan o hindi?!" Galit na si Xander. Alam kong ibababa na niya yung phone. Naghihintay parin ako. Of course, hindi parin ako magsasalita.

"Look, sino ka ba talaga? Wala dito si Ryan, nasa Trabaho siya. Wala din dito si Cielo, nag out of town siya kasama ng mga friends niya.Okey? So kung hindi ako yung gusto mong makausap, puwede wag ka nang mangdistorbo,"  Asar na asar na siya. Gusto ko na talagang ibaba yung phone, pero gusto kong pakinggan lahat ng sasabihin niya. Kung talagang naiisip parin niya ako... Hanggang ngayon.

"Ui! Kailangan mo ba ng makakausap?" Naging malambing na yung boses niya this time. "Humihingi ka ba ng saklolo? Are you being kidnapped? Raped? Or what?"

Inilayo ko yung phone sa tenga ko at tinitigan. Naririnig ko parin yung boses niya. "Ui, nandito lang ako. Baka naman gusto mong magsalita habang nandito pa ako. Makikinig naman ako sa'yo eh. Kailangan mo lang bilisan kasi busy akong tao," at ang presko niya hah!

"Fuck you! Who do you think you are?! Si Brad Pitt?Q" Sinigawan ko siya. Ayoko na talaga siyang kausapin!

"Hindi! Ako si Alex!" natatawa niyang sabi. "Alam mo iniisip ko na nga kanina pa na wala kang vocal chords or something. Sino ka po ba talaga?"

"Ako 'to!" maikli kong sagot at binaba ko na ang telepono. Napabuntong hininga nalang ako.

Ako si Scarlette Reyes at ex boyfriend ko si Xander.  It's been 6 years from the last time na nag-usap kami. Nagkakalabuan na kami noon. I can still remember our last conversation, because it caused me so much pain that time.