Το απόλυτο όπλο

Κεφάλαιο 1

Ευτυχώς που αυτές τις μέρες όλοι είναι απασχολημένοι με τις προετοιμασίες για τα περίφημα γενέθλια της ενηλικίωσής της και αυτό είναι πολύ καλό, όχι γιατί την ενδιαφέρουν οι γιορτές και τα πανηγύρια που θα γίνουν σε όλη την χώρα κατά την διαταγή του βασιλιά-ξωτικού πατέρα της, εξάλλου για τον κόσμο των ξωτικών η ενηλικίωση είναι πολύ σημαντική και πάντα γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια, αυτό που την απασχολεί όμως είναι ότι τα πράγματα είναι πιο χαλαρά στο πρόγραμμά της κι αυτό σημαίνει πιο εύκολη πρόσβαση στο μυστικό χώρο συνάντησης με τον αγαπημένο της Αττίλα.

Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πορσελάνινο πρόσωπο της Κλειώς καθώς έφερε στο νου της το ψιλό και γεροδεμένο κορμί του αγαπημένου της και τα μελιά μάτια του που όταν την κοιτούν είναι γεμάτα αγάπη. Έτρεξε λοιπόν στους βασιλικούς στάβλους, καβάλησε τον μονόκερό της, φόρεσε στα καστανόξανθα μαλλιά της την κουκούλα της κόκκινης κάπας της και έφυγε καλπάζοντας για το πράσινο λιβάδι και τον επιβλητικό καταρράκτη που κάλυπτε κάθε φορά τους δύο ερωτευμένους από τα αδιάκριτα και επικίνδυνα μάτια όλων.

Μετά από δέκα λεπτά γρήγορου καλπασμού με τον θηλυκό μονόκερό της διέκρινε τον πανύψηλο καταρράκτη που τα ορμητικά νερά του έγλειφαν την τραχιά πλαγιά του μοναδικού αλλά θεόρατου βουνού που η κορφή του ήταν και η κατοικία των τριών επιζώντων δράκων μετά από την προ εκατονταετίας ιστορικής μάχης με τους γίγαντες. Σε αυτή την μάχη ενώθηκαν όλες οι φυλές του μαγικού κόσμου τους εναντίον των αιμοβόρων και σαρκοφάγων γιγάντων. Έτσι κατάφεραν να απομονώσουν τους γίγαντες στην πίσω πλευρά του θεόρατου βουνού και να δοθεί η ευκαιρία στους γονείς της να σπάσουν τις παραδόσεις αιώνων, να ζητήσουν άδεια για το γάμο τους από το σοφό συμβούλιο των Γηραιών και να ενωθεί μία νηρυίδα-κόρη με τον πρίγκιπα των ξωτικών.

Έφτασε όμως στους πρόποδες του βουνού και στην άκρη του καταρράκτη και οι σκέψεις της διακόπηκαν. Λογικά ο Αττίλας θα έπρεπε να την περιμένει όπως σχεδόν πάντα μιας και γι' αυτόν λόγω της θέσης του ως αρχηγός-εκπαιδευτής του στρατού των Ξωτικών ήταν πολύ πιο εύκολο να ξεφύγει από τα αδιάκριτα βλέμματα όλων και είχε παραπάνω χρόνο στην διάθεσή του από ότι η πριγκίπισσα.

Ξαφνικά για δευτερόλεπτα σκοτείνιασε ο ουρανός από τα τεράστια, ανοιγμένα φτερά του κόνδορα με τον οποίο πετούσε και εκπαίδευε ο Αττίλας. Προσγειώθηκε λίγο πιο πέρα και ο έρωτάς της κατέβηκε από την πλάτη του ογκώδες μυθικού πουλιού και η Κλειώ βρέθηκε να πετάει κυκλικά στον αέρα μέσα στα καλογυμνασμένα και δυνατά χέρια της αγάπης της. Τα μακριά μαλλιά της μπερδεύτηκαν γύρω από τον λαιμό της και οι σπαστές κατάμαυρες μπούκλες που πλαισίωναν το τετράγωνο πρόσωπο του Αττίλα παιχνίδισαν στο ελαφρύ αεράκι. Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα διψασμένο φιλί που σχεδόν της έκοψε την ανάσα. "Ομορφιά μου" της ψιθύρισε ο Αττίλας απομακρύνοντας ελάχιστα τα χείλη του από τα δικά της. "Ζωή μου" ήταν η αγαπημένη προσφώνηση τη Κλειώς για τον άνθρωπο που την έκανε να χτυπάει η καρδιά της σαν τρελή με ένα κοίταγμά του.