Το απόλυτο όπλο

Κεφάλαιο 18

Ο χρόνος που πέρασε η Κλειώ στην φυλή της φωτιάς την έκανε να δεθεί με την οικογένεια του αγαπημένου της. Έφυγε απο εκεί αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις με την απλότητα και την ανεμελιά της αλλά και με την εργατικότητα και υπομονή της, χαρακτηριστικά που δεν περίμεναν να έχει η μοναδική πριγκίπισσα του κόσμου τους. 

O δρόμος τους πλέον είχε κατεύθυνση βορινή πρός το στοιχείο του Αέρα. Όσο πλησίαζαν αφού πέρασαν την έρημο και δύο βουνά, το χιόνι έπεφτε πυκνό και ο κρύος άνεμος φύσαγε δυνατά. Ο ταξίαρχος τους εφοδίασε όλους με βαριές γούνες που είχε προμηθευθεί με βοηθό τον Αττίλα αφού γνωρίζοντας το δυνατό κρύο που θα έβρισκαν αφού προερχόταν από αυτή την φυλή. 

Κόντευε να σουρουπώσει ενώ περνούσαν το δεύτερο βουνό όταν ο ταξίαρχος γύρισε πίσω στην ομάδα ενώ είχε προχωρήσει μπροστά για να ιχνηλατήσει. "Ελάτε, βρήκα λίγο πιο πάνω σπηλιές που θα ήταν ένα καλό καταφύγιο για να περάσουμε το βράδυ¨. 

Τον ακολούθησαν και μετά από ένα δεκάλεπτο βρέθηκαν όλοι προστατευμένοι σε μία ευρύχωρη σπηλιά, άναψαν φωτιά με ξύλα που βρήκαν μέσα στην σπηλιά, έφτιαξαν τα στρωσίδια τους και έφαγαν το φαγητό που τους είχε προμηθεύσει η μητέρα του Αττίλα δίπλα στην φωτιά για να ζεσταθούν. Τακτοποιήθηκαν,  άναψαν φωτιά μεγάλη και στην είσοδο  για την αποφυγή επίθεσης λύκων ενώ ο Κλεομένης κανόνισε τις σκοπιές και έπεσαν σε έναν βαθύ ευεργετικό ύπνο. 

Το πρωί μετά από ένα σύντομο πρόγευμα μάζεψαν τα πράγματά τους, φόρεσαν τις γούνες τους και με οδηγό τον ταξίαρχο ξεκίνησαν να ανεβαίνουν το βουνό και μετά να το κατεβαίνουν ώσπου στους πρόποδες του βουνού συνάντησαν μία μεγάλη λευκή πολιτεία αποτελούμενη από ιγκλού. 

Όλοι εκτός του ταξίαρχου φυσικά, έμειναν με το στόμα ανοικτό να θαυμάζουν την πολιτεία που απλώνονταν μπροστά τους. "Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω ιγκλού και ειλικρινά δεν περίμενα με τίποτα να δώ τόσο μεγάλα και αρχιτεκτονικά δομημένα σπίτια από πάγο" είπε ενθουσιασμένη η Κλειώ. 

Προχωρώντας πάνω στα άλογα και περνώντας ανάμεσα από τα ιγκλού, είδαν ξωτικά με ξανθά έως λευκά μαλλιά, ανοιχτόχρωμα μάτια και φορεσιές σε παλ και λευκές αποχρώσεις ντυμένα με γούνες. Αυτό που πρόσεξαν ήταν η ηρεμία στα πρόσωπα και οι νωχελικές, απαλές κινήσεις τους,κάτι που δεν τους φάνηκε παράξενο αφού ήταν γνωστό ότι η φυλή ήταν φιλειρηνική. 

Πίσω στο βάθος διέκριναν το μεγαλύτερο και συγχρόνως πιο κομψό ιγκλού που είχαν δεί , μέσα από το οποίο βγήκε μία ψηλή αριστοκρατική γυναίκα ντυμένη με τα χρώματα του πάγου συνοδευόμενη από τέσσερα κορίτσια πίσω της. 

Ο ταξίαρχος πήδησε από το άλογο του και "έπεσε" στην αγκαλιά των γυναικών. "Γιέ μου, πόσο μου έλειψες!" αναφώνησε η μεσήλικη γυναίκα ενώ στιγμιαία ο ταξίαρχος βρέθηκε στο κέντρο μιας τεράστιας αγκαλιάς πέντε γυναικών  που διαμαρτύροταν επειδή είχε αργήσει να τις επισκεφτεί. Ο ταξίαρχος γύρισε στην παρέα του "Είναι η οικογένεια μου, η μητέρα μου και οι μικρές μου αδερφές". 

Η μητέρα του ήταν πλέον η αρχηγός της φυλής, θέση που πήρε πριν μερικά χρόνια όταν έχασε τον σύζυγό της μετά από επίθεση πολικής αρκούδας

.Πρίν  τελειώσουν οι συστάσεις μεταξύ τους εμφανίσθηκε και ο Γηραιός της φυλής. 

Ένας άνδρας ηλικιωμένος, μεσαίου αναστήματος με ολόλευκα μαλλιά και μούσι πλεγμένο σε χαλαρή πλεξίδα, κρατώντας ένα ψηλό μπαστούνι και ο μόνος που φορούσε σκούρα γκριζωπή γούνα. Ξεκάθαρα όλοι του είχαν μεγάλο σεβασμό ενώ το βλέμμα του ήταν σπινθηροβόλο αλλά ζεστό. ¨Κάρφωνε" τα μάτια σου και διάβαζε το μυαλό και την ψυχή σου, πράγμα που η Κλειώ αμέσως διαισθάνθηκε ξεκινώντας μαζί του τηλεπαθητικά τη δική τους συζήτηση, χαμένοι και οι δύο από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονταν. 

Αυτή η άμεση επικοινωνία με τον Γηραιό έκανε την Κλειώ να αισθανθεί πως βρισκόταν σε οικείο , φιλικό περιβάλλον αγαλιάζοντας την ψυχή της. Ένιωσε ότι εδώ θα έπαιρνε τα πιο δυνατά μαθήματα που θα της άνοιγαν νέους ορίζοντες σκέψης.