Το απόλυτο όπλο

Κεφάλαιο 4

Την άφησε να πατήσει πάνω στο κεραμιδί χαλί, της έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλη και απομακρύνθηκε μουρμουρώντας "σύντομα θα είμαστε για πάντα μαζί, δεν θα ξαναχωρίσουμε μικρή μου" και πρόσθεσε δυνατά "μην ανησυχείς, όλα θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί, δεν θα σε αφήσω από τα μάτια μου γι'αυτό φρόνιμα αν θέλεις να επιζήσουν οι υποψήφιοι μνηστήρες". Άνοιξε την πόρτα, ανέβασε την κουκούλα της κάπας του και χάθηκε στον ημισκότεινο διάδρομο.

Η Κλειώ κάθισε στο κρεβάτι της και χάθηκε στις σκέψεις της ώσπου χτύπησε η πόρτα και εμφανίστηκε η μητέρα της φορώντας ένα λευκό φόρεμα με μικρή ουρά και μακριά αέρινα μανίκια, ακολουθούμενη από την Αντιγόνη, η μοναδική φίλη της Κλειώς και βοηθός της από μικρό κοριτσάκι. Η Αντιγόνη είχε καστανά σκούρα μαλλιά συνήθως πιασμένα σε μία χαλαρή πλεξούδα και μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια που ήταν πάντα χαρούμενα όπως και η ίδια. Ήταν πολυλογού αλλά έμπιστη και η Κλειώ την αγαπούσε σαν την αδελφή που δεν είχε. Της εμπιστευόταν τα πάντα, ήταν η μόνη που ήξερε για τον Αττίλα και συζητούσαν μεταξύ τους ότι προβλήματα είχαν τα δυο κορίτσια.

"Κορίτσι μου χιλιόχρονη!" είπε η μητέρα της και την έκλεισε στην αγκαλιά της.

"Σ'ευχαριστώ μαμά την χρειαζόμουν αυτή την αγκαλιά"

"Είμαι πάντα εδώ για σένα μικρή μου!" απάντησε η βασίλισσα κλείνοντάς της το μάτι.

"χρόνια πολλα κι από μένα, πριγκίπισσά μου" ευχήθηκε και η Αντιγόνη σοβαρή μιας και μπροστά ήταν η βασίλισσα.

Η Κλειώ την πήρε αγκαλιά "ευχαριστώ Αντιγόνη μου".

"Λοιπόν ώρα να σε ετοιμάσουμε" είπε η μητέρα της και μπήκαν μέσα κορίτσια κρατώντας τον ρουχισμό της. Αφού πέρασε περίπου μισή ώρα η Κλειώ ήταν ντυμένη με ένα σμαραγδί φόρεμα που έδενε πίσω στο λαιμό με άσπρη ψιλή δαντέλα από πάνω μέχρι κάτω από το στήθος. Στα μαλλιά είχε μικρά άνθη λεμονιάς πλεγμένα μέσα στον χαλαρό κότσο που της είχαν φτιάξει αφήνοντάς της μπραστά από τα αυτιά μικρές μπουκλίτσες από τα καστανόξανθα μαλλιά της.

"Είσαι πανέμορφη κόρη μου! είμαι περήφανη για σένα" είπε η μητέρα της και τότε ξανάνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα χαμογελαστός ο βασιλιάς φορώντας την επίσημη ενδυμασία του. 'Ολοι υποκλίθηκαν στο πέρασμά του.

"Κόρη μου χρόνια πολλά και ευτυχισμένα! εύχομαι μία ζωή ευτυχισμένη! σου έφερα το δώρο σου της είπε και της πέρασε στο λαιμό μία πλατινένια αλυσίδα από την οποία κρεμόταν τρείς καρδιές πλεγμένες η μία μέσα στην άλλη, από την καθεμία κρεμόταν ένα σμαραγδένιο δάκρυ.

"Συμβολίζει την καρδιά της οικογένειάς μας, να το θυμάσαι" είπε και αγκάλιασε την γυναίκα και την κόρη μου. Ο βασιλιάς ήταν αυστηρός με όλους εκτός της κόρης του που με ένα φιλί της τον έκανε ότι ήθελε.

Η Κλειώ έδωσε μια σφιχτή αγκαλιά στον πατέρα της και ένα δυνατό φιλί στο μάγουλο κάνοντάς τον ν'αποκτήσει ένα χαμόγελο μέχρι τα μυτερά αυτιά του. "Σ'αγαπώ πολύ μπαμπά! το κολιέ είναι καταπληκτικό! το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω!"

"Απ' ότι βλέπω, έλιωσες πάλι!" είπε η βασίλισσα με νόημα απευθυνόμενη στον σύζυγό της.

"Η οικογένειά μου κατέχει πάντα την πρώτη θέση στην καρδιά μου!" απάντησε ο βασλιάς χαρούμενος και πιάνοντας από το χέρι τις γυναίκες του ξεκίνησαν για την μεγάλη τραπεζαρία του παλατιού. "Ήρθε η ώρα να το γιορτάσουμε! το κορίτσι μου σήμερα γίνεται γυναίκα", είπε και πέρασε την μεγάλη βαριά εβένινη πόρτα που άνοιξαν μπροστά τους οι φρουροί του παλατιού.

"Ευχαριστώ μπαμπάκα μου! αυτό που είπες να το θυμάσαι! μεγάλωσα πια!" απάντησε η Κλειώ και πήγε να καθίσει στη θέση της αριστερά από τον πατέρα της, ενώ το βλέμμα της έπεσε πάνω στον Αττίλα που ήταν ήδη εκεί ως στρατηγός και καθόταν δυο θέσεις πιο κάτω στο μακρύ τραπέζι που παρέθεταν προς τιμήν της.