Το απόλυτο όπλο

Κεφάλαιο 12

Η Κλειώ πέρασε τρεις εβδομάδες σ και φρόντισε την την φυλή του νερού κάνοντας κάθε μέρα, το πρωί εκπαίδευση με την Γηραιά του στοιχείου και το απογευματάκι μέχρι την δύση του ήλιου μαζί με την Κυρά της λίμνης. 

Η αλήθεια είναι ότι θεία και ανηψιά δέθηκα και έγιναν φίλες. Επικοινωνούσαν άψογα και η εκπαίδευση πήγε πολύ καλά, αφού το νερό ήταν το στοιχείο της και την αναζωογονούσε. Ο ταξίαρχος είχε γίνει η σκιά της, διακριτικά βέβαια μαζί με τους άντρες του, παρακολουθώντας συνεχώς τις κινήσεις της και όποιον την πλησίαζε. 

Η μέρα πέρναγε γρήγορα αλλά τα βράδια ήταν δύσκολα αφού οι σκέψεις της έτρεχαν πίσω στα αγαπημένα της πρόσωπα και ειδικά στον Αττίλα. Ο ύπνος την έπαιρνε συνήθως κοντά στα χαράματα με αποτέλεσμα μετά την τέταρτη μέρα η κούρασή της να είναι φανερή. Ο ταξίαρχος το παρατήρησε και φρόντισε την άλλη μέρα, μετά την πρωινή προπόνηση η Κλειώ έλαβε ένα αναπάντεχο μήνυμα με ταχυδρομικό περιστέρι.

"Ομορφιά μου, σε περιμένω στον δικό μας παράδεισο. Χρησιμοποίησε έξυπνα τις δυνάμεις σου."

Η Κλειώ γούρλωσε τα μάτια και αμέσως κατάλαβε πως ο Αττίλας εννοούσε το χάρισμα της τηλεκίνησης. Βέβαια θα ήταν η πρώτη φορά που θα το χρησιμοποιούσε σε μακρινή απόσταση αλλά αυτό δεν την σταμάτησε. Μπήκε στην κάμαρα που της είχαν παραχωρήσει και κλείνοντας τα μάτια, άμεσα μεταφέρθηκε στον δικό τους κρυφό κόσμο πίσω από τον καταρράκτη. 

Μόλις είδε τον Αττίλα έπεσε στην αγκαλιά του και μετά από ένα παρατεταμένο φιλί, ένιωσε σαν να πήρε οξυγόνο. ¨Ζωή μου, πόσο μου έλειψες!" είπε , ενώ χώθηκε πιο μέσα στα δυνατά του μπράτσα. 

Εκείνος, ανασήκωσε το πρόσωπό της, την φίλησε στην άκρη της μύτης και απάντησε με χιούμορ "Πριγκίπισσα μου, οφείλεις να ομολογήσεις ότι εσύ έχεις τις δυνάμεις και εγώ το μυαλό."

Η Κλειώ χαμογέλασε ευτυχισμένη"Το παραδέχομαι.Πώς δεν το σκέφτηκα εγώ? καθόμουν και στενοχωριόμουν ενώ η λύση ήταν απλή ." 

Τότε ο Αττίλας ξέσπασε σε δυνατά γέλια παρασέρνοντας και την ίδια. "Για να είμαι ειλικρινής, η ιδέα ήταν του φίλου μου του ταξίαρχου. Εκείνος μου έστειλε το μήνυμα λέγοντάς μου ότι φαινόσουν κουρασμένη και στενοχωρημένη συνέχεια."

Η Κλειώ ανταπάντησε με ένα πονηρό χαμόγελο"χμμ, τότε ίσως πρέπει να τον ευχαριστήσω δεόντως μόλις επιστρέψω." 

Ο Αττίλας σκυθρώπιασε , κοκκίνησε από τα νεύρα του, την έπιασε από το πίσω μέρος του κεφαλιού και έσκυψε πάνω από το πρόσωπό της σαν λιοντάρι"Απλά, πές μου ότι μου κάνεις πλάκα. Θέλεις να μην σε αφήσω να γυρίσεις πίσω και άς με τιμωρήσει ο πατέρας σου όπως θέλει."

"Ησύχασε μωρό μου! Πιστεύεις ότι μπορώ να σε αλλάξω με οποιονδήποτε άλλο?! είσαι ο ΈΝΑΣ! η μοναδική μου αγάπη. Ο άνθρωπός μου!"

 "Κλειώ σε λατρεύω! αν σε χάσω δεν ξέρω τι θα κάνω. Πώς θα επιβιώσω? ! μην μου ξανακάνεις τέτοιο αστείο, εντάξει?" απάντησε σοβαρός. 

Εκείνη έκλεισε το πρόσωπό του στα δύο της χέρια αφήνοντας ένα πεταχτό φιλί στα χείλη του"συγνώμη ζωή μου!''Ήταν πράγματι ένα κακόγουστο αστείο, όμως δεν ξέρεις την αγάπη που σου έχω? Αμφιβάλλεις για μένα?"

"Όχι κορίτσι μου. Μου έλειψες τόσο πολύ που ακούγοντας σε δεν μπόρεσα να σκεφτώ λογικά.  Ας αφήσουμε όμως τις παρεξηγήσεις και άσε με να σε χορτάσω λίγο. "

Έμειναν για λίγο ακόμη αγκαλιασμένοι και μετά πιασμένοι από το χέρι έκαναν μία μικρή βόλτα ανάμεσα στα μυρωδάτα άνθη, αμίλητοι, απολαμβάνοντας ο ένας την συντροφιά του άλλου. 

Μετά από λίγα λεπτά η Κλειώ έπρεπε να επιστρέψει για να συναντηθεί με τη θεία της. Ο Αττίλας κάρφωσε έναν μοβ πανσέ στα μαλλιά της πάνω από το αριστερό αυτί, αντάλλαξαν ένα τρυφερό φιλί και της υποσχέθηκε ότι θα της στείλει μήνυμα να βρίσκονται  όσο πιο συχνά θα μπορεί να ξεκλέβει χρόνο από τα καθήκοντά του. 

Η Κλειώ επέστρεψε πίσω με φανερά ανεβασμένη διάθεση, βγήκε από την κάμαρά της και μόλις αντίκρισε τον ταξίαρχο ενώ βάδιζε προς την λίμνη του είπε ένα άηχο ευχαριστώ βάζοντας το χέρι στο μέρος της καρδιάς. 

Οι μέρες πλέον κυλούσαν πιο ευχάριστα περιμένοντας τις κρυφές συναντήσεις τους και η εκπαίδευσή της τελείωσε γρηγορότερα αφού ήταν συγκεντρωμένη σε αυτό που έκανε.