Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες για το ζευγαρι.
Η Κλειώ περνούσε τις μέρες της ανάμεσα στην προπόνηση με τον αρχιερέα που δεν την άφησε σε ησυχία και στο να ακολουθεί την μητέρα της που "τρελαινόταν" με την προετοιμασία του γάμουκαι ταυτόχρονα "τρέλαινε" και τον κόσμο γύρω της.
Τα πράγματα για τον Αττίλα ήταν καλύτερα αφού αυτός και ο Κλεομένης κλεινόταν στην μικρή βιβλιοθήκη μαζί με τον βασιλιά να συζητούν θέματα της πόλης και συγχρόνως θέματα υποδοχής και ασφάλειας των καλεσμένων και των οικογενειών τους.
Το ζευγάρι περίμενε κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα για να βρεθούν μόνοι τους με την κάλυψη της Αντιγόνης που κοιμόταν στο κρεβάτι της Κλειώς ενώ το ζευγάρι μεταφερόταν στην σπηλιά τους. στο κρησφύγετό τους.
Οι ώρες εκείνες, έως το χάραμα ήταν βάλσαμο για το ζευγάρι που ανακουφίζοταν από την "τρέλα" της ημέρας και φούντωναν τον έρωτά τους με την Κλειώ παραδομένη στα χέρια του και τον Αττίλα να έχει μείνει εκστασιασμένος από την φλόγα της αγαπημένης του.
Σε αυτό το μοτίβο πέρασαν οι μέρες σαν γάργαρο νεράκι μέχρι που γτάσανε να μετρούν αντίστροφα δύο μέρες πριν τον γάμο.
Όλα ήταν σχεδόν έτοιμα, το μόνο που έλειπε ήταν η άφιξη της οικογένειας του γαμπρού και ένα βασικό κομμάτι για τον γάμο, το νυφικό. Πώς έγινε αυτό?!
Η Κλειώ ήταν το μόνο πράγμα που απαίτησε από την μητέρα της να το αναλάβει εκείνη, καθώς και πως θα το δούν όλοι φορεμένο πάνω της μόνο την ημέρα του γάμου. Η μητέρα της με δυσκολία το δέχτηκε αλλά φοβόταν πως άν την πίεζε να φορέσει το νυφικό που θα της διάλεγε, ίσως και να εμφανιζόταν στον γάμο της με τα ρούχα της ιππασίας μόνο και μόνο για να την πικάρει. Εξάλλου αυτό που ήθελε ήταν η κόρη της να έχει έναν ονειρικό γάμο που θα την έκανε ευτυχισμένη σε όλη της την ζωή και μία μέρα με τις ωραιότερες αναμνήσεις.
Η αλήθεια 'ηταν ότι η Κλειώ είχε απλά στο μυαλό της το νυφικό που ήθελε να φορέσει και περίμενε το πρωί του γάμου να το "υλοποιήσει" χρησιμοποιώντας τα μαγικά της, κάτι που άν το ήξερε η μητέρα της θα είχαμε δράματα. Οι μόνες που το γνώριζαν ήταν η Αντιγόνη και η αδερφή του Αττίλα που το έμαθε μόλις έφθασε στο παλάτι, αφού η Κλειώ την ένοιωθε ως την μικρή αδερφή που θα ήθελε να έχει και ήξερε ότι δεν θα την πρόδιδε ποτέ.
Ο Αττίλας όσο πλησίαζαν οι μέρες ένιωθε ευφορία και ικανοποίηση που επιτέλους θα ένωνε την ζωή του με την γυναίκα που αγάπησε με την πρώτη ματιά.
Έψαχνε λοιπον μέσα σε αυτό τον μήνα, ένα δώρο που ήθελε να δώσει στην αγαπημένη του, κάτι ξεχωριστό, κάτι που να δηλώνει την αγάπη του αλλά μέσα από αυτό η Κλειώ να βλέπει και τον χαρακτήρα του. Ένα δώρο που να της τον θυμίζει κατά κάποιο τρόπο.
Ένα πρωί , πριν τρείς εβδομάδες, έκανε την βόλτα του μαζί με τον Κλεομένη στην υπαίθρια αγορά της πόλης και κάποια στιγμή πέρασε μπροστά από έναν πάγκο ενός σιδερά που ανάμεσα στα πράγματά του είχε μερικά σπαθιά, τσεκούρια, βαριές και τόξα με βέλη. Τότε είδε μία πετσινη φαρέτρα, προχειροφτιαγμένη. Ευθύς ήρθε στον νού του η εικόνα της όταν έκανε προπόνηση στην τοξοβολία και αποφάσισε να της φτιάξει μία φαρέτρα ο ίδιος, αφού η εκπαίδευσή της στην τοξοβολία τους έφερε κοντά.
Προμηθεύτηκε δέρμα ελαφιού με το οποίο έκανε μία ελαφριά αλλά ανθεκτική φαρέτρα την οποία έραψε με λεπτές ίνες καλαμιάς που επεξεργάστηκε με έναν βυρσοδέψη και στο εσωτερικό της έφτιαξε μία κρυφή τσέπη για να βάζει το ξιφλιδιο που της έδωσε η θεία της , η κυρά της Λίμνης. Εξωτερικά σχεδίασε ο ίδιος έναν δράκο και με την βοήθεια μίας κεντήστρας κέντησε με λευκή και χρυσή κλωστή φέρνοντας στην μορφή του δράκου που μεταμορφωνόνταν η Κλειώ.
Ήταν ένα έργο χειροποίητο, μοναδικό στο είδος του , φτιαγμένο με μεράκι και αγάπη που ο Αττίλας ανυπομονούσε να έρθει η στιγμή να της το δώσει και να δεί την έκφρασή της, να διαβάσει στο πρόσωπό της άν της άρεσε. Ήθελε να της το δώσει μόλις θα γινόταν και επίσημα γυναίκα του.
[Κάπου εδώ να ζητήσω συγνώμη για την μεγάλη καθυστέρηση αλλά δυστυχώς υπήρχαν οικογενειακά προβλήματα υγείας και τώρα που τα πράγματα ηρέμησαν, επέστρεψα. Εξάλλου, σε λίγο το τελειώνει το ρομαντικό παραμυθάκι μας. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας και για την παρέα σας. ]
YOU ARE READING
Το απόλυτο όπλο
FantasyΑπομένει μόνο μία εβδομάδα για την ενηλικίωση της Κλειώ, θα γιορτάσει τα 20α γενέθλιά της και στο καστρο η μητέρα της εχει αρχίσει ήδη τις προετοιμασίες. Ενώ όλα δείχνουν μια χαρά το καμπανάκι που ακούει μέσα της και πάντα εμπιστευόταν, την ανησυχεί...