Το απόλυτο όπλο

Κεφαλαίο 2

Αττιλας

Ο ήλιος έκαιγε για τα καλά σήμερα και σίγουρα ένοιωθε έντονα το ζεστό χάδι του πάνω στην πλάτη του καφετί κόνδορα με τον οποίο πέταγε αλλά το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πότε θα συναντήσει την "πριγκίπισσά" του. Μόνο που αυτή ήταν και πραγματική πριγκίπισσα μιας και ήταν η περίφημη κόρη του αρχηγού των Ξωτικών. Και να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα! Περίμεναν με αγωνία και φόβο την ενηλικίωσή της για να δούν πως θα αντιμετώπιζαν την κατάσταση. Βλέπεις όλοι περίμεναν την έκταση και πραγματοποίηση του μύθου για την "απόλυτη δύναμη" που θα κατείχε το παιδί που θα γεννιόταν από την ένωση δύο τόσο ισχυρών μυθικών πλασμάτων.

'Όλα αυτά ήταν βραχνάς στον έρωτά τους και ο σημαντικότερος λόγος που ακόμα δεν είχαν φανερωθεί. Σίγουρα αν τα πράγματα πήγαιναν καλά, που αυτό σημαίνει η Δύναμη της Κλειώς να μην είναι τόσο μεγάλη και να μην υπάρχει φόβος ούτε γι'αυτήν αλλά ούτε και για τον μαγικό κόσμο, τότε επιτέλους θα ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή να μιλήσουν στο βασιλικό ζευγάρι με την ελπίδα να τους αποδεχτούν μιας και αυτοί ήταν ένα "παράνομο" ζευγάρι για τους γηραιούς-σοφούς του κόσμου τους.

Οι ανήσυχες αυτές σκέψεις εξαφανίστηκαν στο λεπτό μόλις είδε από ψηλά την μικροκαμωμένη και λεπτεπίλεπτη σιλουέτα της γυναίκας του γιατί γι'αυτόν ήταν η μοναδική του αγάπη και άς μην είχαν ολοκληρώσει την σχέση τους ακόμα, άς μην είχαν παντρευτεί. Θυμάται έντονα την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε και πίστεψε ότι είδε μπροστά του μία ακτίδα ηλίου που το έσκασε από το ολόχρυσο παλάτι του θεού-ήλιου και βρέθηκε μπροστά του στη γή για να ομορφαίνει και να ζεσταίνει την υπόλοιπη μοναχική ζωή του.

Ο Αττίλας μόλις είχε έρθει στην Βελίν την πόλη με την χρυσή πύλη, την πρωτεύουσα των Ξωτικών, από το ορεινό φυλάκιο Άλεφ με σκοπό να ενταχθεί στο στρατό του βασιλιά μιας και ως γιός του Κόμη Βλάντ, αρχηγού μιας σκληροτράχηλης φυλής πολεμιστών-φυλάκων των συνόρων της γης τους πέρασε όλη τη ζωή του(20 ολόκληρα χρόνια) με επίπονη εκπαίδευση από την τρυφερή ηλικία των πέντε ετών με απόφαση του πατέρα του ο γιός του να γίνει δυνατός και γενναίος πολεμιστής.

'Ολες οι αιματηρές ασκήσεις εκπαιδεύσεώς που πέρασε, όλες οι στερήσεις, ακόμα και της μητρικής αγκαλιάς αφού και την μητέρα του σπάνια την έβλεπε επειδή ήταν εσώκλειστος στο φυλάκιο που εκπαίδευαν τα αγόρια που προορίζοταν για τον ανίκητο στρατό των Ξωτικών.

Η μέρα που επιτέλους συναντήθηκαν και τον κοίταξε για πρώτη φορά με τα καταπράσινα μάτια της που του θύμιζαν σμαράγδια, που για ελάχιστα δευτερόλεπτα το βλέμμα της καρφώθηκε στα μελιά μάτια του και νόμισε ότι στα ροδοκόκκινα χείλη της σχηματίστηκε ένα ανεπαίσθητο, ελαφρύ χαμόγελο ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του μακράν. Δεν συγκρινόταν ούτε με το ομιχλώδες εκείνο πρωινό που ο βασιλιάς τον κάλεσε αφού ήδη υπηρετούσε λίγους μήνες στον στρατό του, την ημέρα που του ανακοινώθηκε ότι αναλάμβανε την αρχηγία και τον συντονισμό του στρατού του.

Η πριγκίπισσα είχε εκφράσει πολλές φορές την επιθυμία να εκπαιδευτεί ως τοξοβόλος και αφού οι γονείς της αποφάσισαν να της κάνουν το χατήρι μιας και μόνο καλό θα της έκανε, ζήτησαν από τον Αττίλα να αναλάβει την προπόνησή της και να την προσέχει, πράγμα που δέχθηκε αμέσως. Γι'αυτόν, οι προπονήσεις τους ήταν δώρο ουρανοκατέβατο! Η γνωριμία τους και η εκπαίδευσή της δεν αργήσαν να εξελιχθούν σε "ολοκαύτωμα" μιας και για την Κλειώ φαινόταν ότι από την πρώτη στιγμή το σχεδόν δύο μέτρα κορμί του και τα μελιά μάτια του που της θύμιζαν καυτή λάβα κολάσεως κάθε φορά που την κοιτούσαν, δεν της ήταν καθόλου αδιάφορα.