Το απόλυτο όπλο

Κεφάλαιο 11

Το επόμενο πρωινό βρήκε την Κλειώ και την συνοδεία της να ξεκινούν το ταξίδι τους αφού χαιρέτησαν τους ανθρώπους τους που θα έκαναν αρκετό καιρό να τους ξαναδούν. Όλοι ήταν έφιπποι σε μία μακριά σειρά ανά δυάδα , με την Κλειώ να συνοδεύεται από τον ταξίαρχο, καβάλα στον θηλυκό μονόκερό της.

Φυσικά της προτάθηκε να ταξιδέψει με την άμαξα που είχαν φορτώσει κάποια απαραίτητα πράγματα που θα βοηθούσαν στο ταξίδι τους προς το άγνωστο. Αμέσως όμως αρνήθηκε χωρίς να δέχεται δεύτερη κουβέντα περνώντας τόξο και φαρέτρα στην πλάτη της κάπας της και ισιώνοντας το λεπτοκαμωμένο κορμί της πάνω στην ράχη του μονόκερου της. Στο μόνο που υποχώρησε, ήταν στην βραδινή ξεκούραση να κοιμάται κάτω από μία μικρή τέντα κι αυτό γιατί δεν αισθανόταν άνετα με την συντροφιά εννέα άγνωστων ανδρών.

Η φιλική συμπεριφορά της εκτιμήθηκε από όλους, η υπομονή στις κακουχίες και η συντροφικότητα που επέδειξε παρότι καλομαθημένη πριγκίπισσα, η θέλησή της να ασχολείται καθημερινά με το μαγείρεμα της τροφής τους έκαναν τους σκληραγωγημένους στρατιωτικούς να θέλουν να την προστατέψουν σαν να ήταν η μικρή τους αδερφή.

Μετά λοιπόν από δύο μέρες πορεία έφτασαν στην φυλή του νερού που η πόλη τους ήταν χτισμένη κυκλικά γύρω από μία λίμνη με χαμηλά, απλά σπίτια, χαμογελαστοί άνθρωποι, χαλαροί, ντυμένοι περισσότερο σε παλ χρώματα, με πλούσια διατροφή θαλασσινών και με μεγάλο σεβασμό στις νηρυίδες που κατοικούσαν στη λίμνη.

Η Κλειώ σε αυτή την πόλη ένιωσε αμέσως οικία. Μία ευχάριστη αύρα ένιωσε να την τυλίγει και όταν συνάντησαν τον άρχοντα της φυλής και την Γηραιά του στοιχείου έκαναν μία ωραία συζήτηση και κανόνισαν από την επόμενη μέρα να ξεκινήσει η εκπαίδευσή της.

Το πρωί η Κλειώ με την Γηραία-σύμβουλο αποφάσισαν να συναντήσουν την κυρά της λίμνης και να ζητήσουν να διδάξει την πριγκίπισσα, όταν ξαφνικά, μόλις βγήκαν έξω είδαν τον ταξίαρχο με την συνοδεία του να τους ακολουθούν πόδας.

Η Κλειώ διιαμαρτυρήθηκε αλλά ο ταξίαρχος της επισήμανε ότι ο Αττίλας θα του έπαιρνε το κεφάλι αν γινόταν το παραμικρό και θα ήταν όλοι παρόντες αλλά  διακριτικοί. Έτσι η Κλειώ υποχώρησε ξέροντας ότι δεν θα γλίτωνε και απλά θα δυσκόλευε την κατάσταση. 

Πλησίασαν την λίμνη από την αναδύθηκε μέσα από τα αναταραγμένα νερά της μία οπτασία ντυμένη στα λευκά, ξανθομαλλούσα με υπόλευκο δέρμα και καταγάλανα μάτια κρατώντας στα χέρια ένα ξιφίδιο με σκαλιστό χερούλι. Όλοι οι παρόντες έκαναν βαθιά υπόκλιση μπροστά της και εκείνη καμαρωτή με ανάλαφρο βηματισμό κατευθύνθηκε προς την Κλειώ. 

"Πριγκίπισσα, χαίρομαι που γνωρίζω μια τόσο σημαντική απόγονο νηρυίδας κόρης. Είμαι η Κυρά της λίμνης και χαίρομαι διπλά με την επίσκεψή σου γιατί θα έχω την ευκαιρία να μάθω νέα της αδερφής μου μετά από τόσο μεγάλο διάστημα, να γνωρίσω την ανηψιά μου και να σου κάνω ένα σημαντικό δώρο. Το ιερό σπαθί της λίμνης τώρα πλέον ανήκει σε σένα σίγουρη ότι θα το προσέξεις όπως πρέπει και ότι θα σε βοήθησε στο έργο σου¨. 

Όλοι έμειναν παγωμένοι και η Κλειώ σαστισμένη ψιθύρισε¨Η μητέρα μου είναι αδερφή σας?Δεν το ήξερα!.....Όσο για το δώρο σας είναι ανεκτίμητο και είμαι συγκινημένη για την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε¨. 

Η Κυρά της λίμνης εναπόθησε στα χέρια της το ξιφίδιο, το οποίο μόλις ακούμπησε στις ανοιχτές παλάμες της έβγαλε φως και μετατράπηκε σε κανονικό σπαθί κάνοντάς τους όλους να αφήσουν έναν ηχηρό θαυμασμό και να υποκληθούν  μπροστά στην νέα τους πριγκίπισσα και κάτοχο του ιερού σπαθιού. 

"Εσένα περίμενε ανηψιά το σπαθί για να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του μετά από τέσσερις αιώνες". 

Γύρισε προς την λίμνη και αναφώνησε" Αδερφές μου, επιτέλους βρέθηκε η πραγματική κάτοχος του σπαθιού. Ελάτε να γιορτάσουμε τον ερχομό της νέας μας ιέρειας". 

Ξαφνικά, μέσα από τα νερά της λίμνης αναδύθηκαν δώδεκα κορίτσια, όλες με αέρινα φορέματα, μακριά βρεγμένα μαλλιά, μεγάλα εκφραστικά μάτια, υπόλευκο δέρμα που πιάστηκαν σε κύκλο και ξεκίνησαν μαζί με την Κυρά της λίμνης να σιγοτραγουδούν και να χορεύουν έναν συρτό κυκλικό χορό αφήνοντάς τους όλους μαγεμένους να παρακολουθούν. Η Κλειώ αφού εμπιστεύτηκε το σπαθί στα χέρια του ταξίαρχου που έγινε ξανά ένα μικρό ξιφίδιο μόλις έφυγε από τα χέρια της, ωσάν υπνωτισμένη να μπει κι αυτή στον χορό των νηρυίδων τραγουδώντας το αλλόκοτο τραγούδι τους παρότι το άκουγε πρώτη φορά στη ζωή της αποδεικνύοντας και πάλι ότι ήταν μία γνήσια κόρη της λίμνης.