Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 20'

Thomas zat binnen een paar tellen naast jade op zijn hurken. Ze hoorde hem naar adem snakken. Jade keek angstig naar de envelop. Dit kon niet. Ze had hem daar honderd procent zeker niet zelf terug geplakt.

“Hoe..? Wie..?” is het enige wat uit haar mond kwam.

De voelde thomas’ hand op haar schouder. Blijkbaar wist hij niet wat hij moest doen in deze situatie.

De envelop was terug op de plek waar die hoorde, maar hoe. Wie had dit gedaan. De gene wist blijkbaar wel al eerder van de envelop af, voordat die gene hem vond op haar kamer.

“laten we maar gaan” fluisterde Thomas.

Jade knikte afwezig en stond op. Langzaam en stilletjes liep ze naar de deur. Ze luisterde goed of er niemand langs liep en deed de deur geruisloos open.

Samen met Thomas liep ze naar haar kamer. Heer haar gedachten waren overhoop gehaald. Ze probeerde het op een rijtje te zetten

Zij vond de envelop daar een paar dagen geleden.

Ze liet hem op haar kamer liggen.

De envelop was ineens niet meer op haar kamer.

Iemand had hem daar weg gepakt.

Nu was de envelop weer onder het bureau, waar het thuis hoorde.

Iemand had hem daar terug gedaan.

Ze had uiteindelijk twee vragen. Hoe? En waarom?

“Wat denk jij?” vroeg Jade uiteindelijk aan Thomas die zelf ook een wazige blik in zijn ogen had, ze kon zien dat hij diep in gedachten verzonken zat.

“Beverly..” mompelde hij zacht.

Jade keek verbaast aan van ongeloof. “Dat kan niet Thomas, zei kan mijn huis toch niet zomaar binnen glippen en het dan weer onder het bureau van mijn zus hebben geplakt. Dat is echt onzin. Ik denk niet..”

Thomas onderbrak haar geratel “Nee, ik bedoel, Beverly, zij wist hiervan, of nou ja, ze zij dat jou zus de dood verdiende en zo, ze moet toch iets weten?”

Jade dacht na, het zou natuurlijk kunnen. Jade voelde een beetje hoop en kreeg een heel klein glimlachje op haar gezicht.

“Je denkt dat we met Beverly moeten praten, dat zij hier meer van weet?” vraagt Jade dan.

“Ja, ik denk het” zegt Thomas, nog steeds lichtjes afwezig.

Jade knikt. Maar wat nou als Beverly helemaal niks weet, kunnen ze haar vertrouwen het te vertellen. Want als ze haar gaan vragen of ze er iets van weet zal Beverly sowieso achter de hele situatie komen. Jade voelt een rilling opkomen. Nee, ze vertrouwt Beverly totaal niet. Is het dat het proberen waard?

“Wat nou als ze er niets van weet?” vraagt jade onzeker.

“Dan zullen we haar in vertrouwen moeten nemen, maar we moeten haar ondervragen Jade, wat wil je hier anders aan doen. We weten niet hoe gevaarlijk dit is. De handel van dat gif is nog steeds bezig! Anders zouden die bestel formulieren niet meer onder iemand bezit zijn!” zei Thomas streng.

Het drong tot Jade door dat ze inderdaad niet niks kon zitten doen. Bovendien, ze zou nooit meer goed kunnen slapen nu ze dit allemaal wist.

De vragen in haar hoofd moesten beantwoord worden.

“Oke, we gaan met Beverly praten, maar hoe?” vroeg Jade.

“Ze zit toch bij ons op school, we moeten haar gewoon een keer benaderen waar de andere niet bij zijn en zeggen dat we haar moeten spreken” zei Thomas alsof het niks was.

Misschien was het ook wel niks en maakte ze er een veel groter probleem van in haar hoofd. Jade knikte alleen maar.

De volgende dag ging Jade met de bus naar school. Het regende als een gek en had geen zin om te fietsen. Ze voelde zich ligt gespannen, ook al wist ze dat daar eigenlijk niet echt een reden voor was. Ze moest gewoon Beverly aan spreken. Toch had ze er geen fijn gevoel bij Beverly. Ze vond haar griezelig en manipulatief.

Jade stapte de bus in en zag Josh, haar buurjongen en de broer van Emely, zitten. Ze had na de laatste keer dat ze met Josh in de bus zat niet meer met hem gesproken. Ze had ook niks meer gehoord over hoe het ging met Emely. Zou ze nog steeds in het ziekenhuis liggen?

Jade ging naast Josh zitten. Hij keek op naar haar en deed zijn oortjes uit

“Hey, Jade” zei hij met een glimlach “lang niet gezien”

Jade knikte, “Ja inderdaad, hoe is het met je zusje, weet je al wat er nou eigenlijk was gebeurd?”

De blik van Josh ging serieus staan. “Ze ligt nog steeds in het ziekenhuis, uhm, het is nogal raar wat er is gebeurd..”

Hij nam even een pauze terwijl jade een klein knikje maakte waarmee ze duidelijk maakte dat ze het verhaal wilde horen.

“Ze was vergiftigt.. Maar op een hele rare manier, ze had een soort mengsel van slangengif in zich. Gelukkig waren we er snel bij en is ze op tijd naar het ziekenhuis gebracht. Ze is nu vooral nog in het ziekenhuis voor onderzoeken van het gif”

Jade snakte naar adem. Ze had het gevoel als of iemand er iemand met een koekenpan in haar gezicht had geslagen. Ze voelde hoe ze compleet versteende.

“Gaat het ?” vroeg Josh die haar bezorgd aan keek.

Jade knikte langzaam, “Ja, het is alleen, uhm, best heftig, dat zo iets zomaar gebeurt..”

Dit was natuurlijk niet de echte reden waarom ze zo schrok.

Nee, ze schrok van het feit dat ze wist waar het gif vandaan kwam. De handel was echt nog bezig. Thomas had gelijk, ze moesten actie ondernemen, en snel ook.

Haii!,,

ik voel me echt schuldig dat ik zo weinig kan updaten! 

En ik weet het , dit is een klein hoofdstukje maar ik had weinig tijd want ik heb het druk met school en nog steeds een hersenschuddig :(

IK SCHRIJF VEDER BIJ DE 95 VOTES, dat moet wel te halen zijn

Dus

VOTE

COMMENT

FOLLOW 

xx