Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 23'

Inmiddels is Jade thuis. Ze was na het gesprek met Beverly samen met Thomas naar huis gefietst. Hij had aangeboden om mee te komen naar haar huis maar dat had ze afgewezen. Ze was compleet van de kaart en wilde even alleen op rust komen en alles op een rijtje zetten. Ze had Beverly en Thomas beloofd dat ze extra goed zou opletten op verdachte dingen in en rondom het huis. Beverly had haar nummer gegeven aan beide zodat Thomas en Jade haar konden bereiken.

Ook hadden ze afgesproken dat Jade een gesprek met haar broer zou hebben over Emely. Zo zou ze makkelijker naar verdachte aanwijzingen kunnen zoeken. Ze wilde het gesprek het liefst onder vier ogen met haar broer voeren. Maar ze wilde het niet verdacht onder vier ogen met hem bespreken. Gewoon als ze een keer met zijn tweeën waren het gesprek aanknopen.

Jade zat op haar kamer. Ze probeerde niet te veel na te denken over wat ze vandaag allemaal te weten was gekomen. Toch sprongen haar gedachten steeds weer terug naar het gesprek met Thomas en Beverly. Niet alleen haar zus was slecht geweest, maar haar broer ook. Hij was zelfs nog steeds bezig. Ze wist niet wat ze moest voelen, woede? Verdriet? Haat? Angst? Om eerlijk te zijn voelde ze helemaal niks. Alsof je lichaam bij te veel emotie je emotie gewoon compleet uitschakelt.

Ze kon zich niet voor stellen dat haar broer en zus dit hebben gestart. Hoe groot was de handel eigenlijk? Was het veel groter en gevaarlijker dan zij dacht? Wisten meer mensen van de handel dan alleen zij, Beverly en Thomas? Wisten haar ouders iets?

Bij die laatste vraag kromp ze ineen. Ze dacht niet dat ze het zou trekken als haar ouders hier óók nog bij betrokken waren. Al was die kans natuurlijk wel groot. Het gebeurde allemaal in en rondom hun huis wat zich nu afspeelde. Zouden ze echt zo blind zijn om niks door te hebben? Jade wilde hier niet over nadenken.

Ze wilde helemaal niet over dit onderwerp nadenken. Maar zonder dat ze er ook maar een beetje controle over had bleven de vragen in haar hoofd opkomen.

De hele avond lukte het maar niet om onverdacht haar broer onder vier ogen te krijgen. Ze had het inmiddels opgegeven. Misschien moest ze er niet zo veel haast achter zetten. Ze was vandaag al achter zó veel gekomen dat haar hoofd voor haar gevoel zou ontploffen als er meer bij kwam.

Ze zat nu aan haar huiswerk maar ze kon zich niet concentreren. Ze zat nog steeds met alle vragen in haar hoofd. Nog even en deze hele situatie ging flinke gevolgen hebben op haar school cijfers. Jade zuchtte en probeerde even helemaal te ontspannen zodat ze daarna haar concentratie weer beter kon oppakken.

Ze pakte haar pen weer toen ze plots twee jongens stemmen tegen elkaar hoorde schreeuwen. Het kwam van buiten, van onder haar raam. Ze keek uit haar raam en zag haar broer en een andere jongen van rond de 19 jaar. De onbekende jongen en haar broer leken ruzie te hebben. Jade kon niet echt iets verstaan. Er was iets maar tijd, afspraak, veiligheid. Jade voelde hoe ze sneller ging ademhalen en hoe haar hart als een razende begon te bonken. Ze deed haar raam op een kiertje open om mee te kunnen luisteren maar ze waren gestopt met praten. De onbekende jongen liep naar zijn auto. Hij stapte in.

Fijn, dacht Jade. Ze was net te laat om hun gesprek te kunnen horen. Ze wilde haar raam weer dicht toen maar de jonge draaide zijn auto raam open.

“Ik zie je overmorgen wel weer” zei hij. Dit was een stuk zachter dan alles wat ze hiervoor hadden gezegd, maar Jade had het perfect verstaan.

Jade ging weer terug aan haar bureau zitten. Niet dat er nu ook nog maar een beetje concentratie over was voor haar huiswerk.

Haar broer had ruzie gehad met die jongen. Het ging niet zomaar over iets. Tijd, Afspraak en Veiligheid waren de woorden die door haar hoofd gingen. Dit kon niet zo maar over een afspraakje gaan. Zeker niet omdat ze heel duidelijk het woord Veiligheid had gehoord. Veiligheid had niet echt iets te maken met een normaal afspraakje.