Secret Story {On hold}

Hoofdstuk 25'

Jade was verbaast dat ze de weg naar huis had onthouden en ook nog eens goed had gereden. Ze vroeg zich af of haar broer al thuis was en hoe hij dan thuis was gekomen. Want hij had nog geen rijbewijs. Ze was er ook vrijwel zeker van dat hij geen lift naar huis zou krijgen, zeker niet nadat zijn zusje hun gevolgd bleek te hebben.

Ze dacht terug aan de gezichten van haar broer en de jongen. De jongen was aardig kwaad. Ook al wilde hij dat niet laten merken.

Wat bevond zich in dat gebouw. Ze dacht na over wat ze zag toen ze de planken weg had gehaald. Ze had niet veel gezien omdat het pikkendonker was aar binnen, maar ze wist wel dat het een lege kamer was.

Jade zette haar fiets in de schuur en ging naar binnen.

Ze wilde net de trap op lopen toen ze haar moeder haar naam hoorde roepen.

Shit, daar had ze helemaal niet aan gedacht. Wat moest ze nu vertellen tegen haar moeder?

“Ja mam?” Antwoorde Jade alsof er niks was.

Haar moeder kwam gehaast de gang in lopen “Jade waar was je vanochtend, ik schrok me dood toen je er ineens niet meer was”

“Sorry, maar ik had het vanochtend gewoon erg benauwd en was wat gaan fietsen” zei Jade. Wat een slechte smoes dacht ze bij zichzelf maar haar moeder trapte er gelukkig in. Wat moest ze anders?

“Oké, maar wil je voortaan een briefje schrijven als je weg gaat als wij nog slapen?” zei haar moeder.

Jade knikte. Haar moeder draaide zich weer om en liep de woonkamer in. Jade draaide zich ook om en liep de trap op.

Ze was van plan om de rest van de dag op haar kamer te blijven en haar broer zo veel mogelijk te ontlopen. Dit zou ze ook kunnen doen door naar Thomas te gaan, maar ze was niet veel wijzer. Ze had ook geen zin hem elke dag lastig te vallen met haar overbezorgde gedrag.

Eenmaal in haar kamer ging ze gelijk op bed liggen. Ze was erg moe. Ze was veels te vroeg op gestaan en gelijk heel veel gaan doen. Daarnaast heeft al die spanning en adrenaline voor extra vermoeidheid gezorgd.

Jade lag nog maar net te slapen toen ze wakker schrok van iemand die haar kamer binnen stormde. Jade zat met één ruk overeind.

Het was haar broer, die binnen kwam. Hij had een bozen en een gespannen uitdrukking op zijn gezicht.

“W-wat is..” wilde jade zeggen maar hij onderbrak haar al.

“Jade, je bent echt gestoord, ik wil dat je me nóóit meer volgt!” zei hij dwingend, maar hij schreeuwde niet. Dat is waarschijnlijk omdat onze ouders het dan zouden horen.

Hij was echt van streek. Jade besloot van de domme te spelen.

“Hoezo, was er dan iets?” vroeg ze onschuldig met een angstig ondertoontje.

Haar broer keek haar met groten ogen aan “Jade, het gaat je niks aan, maar ik wil niet dat je daar nog een keer komt. Niet voor mij maar voor je eigen veiligheid” zei hij terwijl hij gefrustreerd zijn hand door zijn haar hield.

“Wat? Hoezo voor mijn eigen veiligheid?!” vroeg ze.

Haar broer raakte duidelijk geïrriteerd, “Jij bent gewoon niet veilig daar” zei hij.

“Oh, jij wel zeker?” zei Jade die nu ook aardig geïrriteerd raakte.

“Ja! Veiliger dan jij” zei hij nu bijna boos. Hij had waarschijnlijk niet zo veel weerstand en vragen van Jade verwacht.  

“Ben, ik wéét van de handel, waarom doe je zo stom!? Waarom zou ik minder veilig zijn dan jij? Ik heb niks gedaan!” floepte Jade er uit. Ze schrok er van dat ze het had gezegd. Maar nu ze toch bezig was kon ze net zo goed veder gaan. “Jij bent hier het crimineel, ik niet, waarom zou ik in gevaar zijn? Ik heb hier helemaal niks mee te kamer” voegde ze er aan toe.

De ogen van haar broer werden nog groter en ze kon er niet meer uit opmaken of hij nou boos, verward of bang was. Misschien wel allemaal tegelijk.

“Jade, jij weet hier helemaal niks van dus ik zou er ook maar niet over praten alsof je weet hoe het allemaal  in elkaar steekt!”

Jade voelde woede in haar oplaaien “Ik weet wél wat er aan de hand is! Jij en Annelies zijn dit gestart, jullie handelden in giffen en die handel is nog steeds bezig. Ons buurmeisje Emely is vergiftigt. Dit komt door JOU! Jij bent de gene die hier voor heeft gezorgd. Je bewaard de bestel brieven onder het oude bureau van Annelies. Ik weet wél wat hier aan de hand is!”

Haar broer klonk kil en boos “Luister Jade, wat jij weet is niet de hele waarheid. Je hebt geen idee waar je het over hebt en ik zou je maar gedeisd houden want je brengt je zelf alleen maar in heel veel gevaar! Leef gewoon je leven, alsjeblieft,” ineens klonk hij bezorgd “Alsjeblieft Jade, hou je koest”

“Maar wat? Wat is er zo gevaarlijk voor mij? Waarom loop ik in gevaar? Gaan jullie mij nu vergiftigen of zo?” zei Jade boos.

“Nee tuurlijk niet!” zei haar broer vol ongeloof.

“Wat is er dan!? Leg het me alsjeblieft uit!” zei Jade smekend. Ze werd helemaal gek van het gedrag van haar broer. Nu zij alles tegen hem had verteld moest hij haar ook alles vertellen.

Haar broer kijk haar boos aan. Maar zijn houding vertelde iets heel anders. Hij vond deze situatie heel ongemakkelijk. Jade zag dat hij twijfelde. Hij twijfelde of hij het haar zou vertellen.

__

DUM DUM DUUMM Cliffhanger , gaat hij het haar vertellen? Zal ze achter het gevaar komen? zal ze de echte waarheid Ö 

De macht ligt allemaal in MIJN handen! Ik voel me zo duivels =D GHEGHE

Ik zal jullie niet te lang laten wachten tot het volgende hoofdstuk, ik ben er zelf al mee begonnen ;D YAY

Wil je me extra motiveren om veder te schrijven? ;

VOTE

COMMENT

FOLLOW

xx

Ps, Als je spellingsfouten ziet, voel je vrij om me er op te wijzen! :D