İHTİRAS

5.BÖLÜM: "UMUDUN İÇİNE DOĞRU ÇEKİLEN KARANLIK"

5. BÖLÜM: "UMUDUN İÇİNE DOĞRU ÇEKİLEN KARANLIK"

Dün, sahilde yanıma gelip anlam veremediğim bir şekilde karşıma çıkan adam; Nevsal ile bir türlü anlam veremediğim ve çok basit olan anlaşmayı yaptıktan sonra eve gitmek için kalktığımda ısrarlarıma ve sert çıkışlarıma rağmen beni evin önüne kadar getirmiş, sanki gidebileceğim başka bir yer varmış gibi bir de pencereden bakıp gittiğimden emin olması için kendimi göstermiştim. Yapmayacağım bir şeyi yapmıştım. İlginç bir şekilde,  bu nedensizce beni mutlu hissettirmişti.

Bugün ise beni kahvaltıya götüreceğini ve erkenden hazırlanmamı söylemişti. Saat sabahın sekiz buçuğuydu ve ben erkenden kalkmış onun gelmesini bekliyordum. Birazdan gelip zile basar diye düşünürken, telefonumun titremesi ile düşüncelerimden sıyrılıp telefonu aldım.

Mesaj, biricik Arden'dendi.

Yine yurt dışı maceralarını birkaç fotoğrafla özetlemişti. "Serseri." Diyip hafiften gülümsedim.

Sonra da telefonu komodinin üzerine bırakacakken çalan zil ile yönümü kapıya çevirdim. Aşağı indiğimde, Nevsal beni bekliyordu. Dün olan görüntüsünden daha farklıydı. Daha sade ama bir o kadar da kusursuzdu. Yanına gidene kadar ifadesiz yüzüyle bakmayı sürdürdü ve tam yanına geldiğimde ise aramızdaki boy farkı, daha doğrusu fazla olan boy farkı gözle görülen türdendi.

Ne söyleyeceğimi bilmez bir şekilde yüzüne baktım.

"Günaydın." Ses tonum ifadesiz çıkmıştı.

"Günaydın." Dedikten sonra arabaya binmem için kenara geçti ve ben arabaya binene kadar bekledi. Ben arabaya bindikten sonra, o da şoför koltuğuna geçip  kemerini taktı. Bana yandan bir bakış attıktan sonra gideceğimiz yere doğru yavaşça ilerlemeye başladık. Nevsal, o kadar yavaş ilerliyordu ki sanki yol hiç bitmesin diye uğraşıyordu. Bir kaplumbağa ile yarışsak, kaplumbağanın bizi geçeceğine emindim. O derece bir yavaşlıkla ilerliyorduk.